Kruszywo krzemionkowe rozdrabniane

Dla lepszego wyjaśnienia podanych zabiegów technologicznych i zjawisk fizyko-chemicznych, zachodzących między spoiwem i kruszywem, omówione zostaną kolejne procesy technologiczne.
Niezależnie od doprowadzenia surowca krzemionkowego pod postacią szlamu wodnego do dyspersji 1500 cm2 (według Blaine’a) przemiela się ok. 25% materiału krzemionkowego na półsucho do dyspersji znacznie drobniejszej, a mianowicie do ok. 3000-4000 cm2/g (rozdrobnienie to przeprowadzane jest osobno i niezależnie od ciągu rozdrabniającego kruszywo krzemionkowe z wodą na szlam) (program uprawnienia budowlane na komputer). Wymienione 25% kruszywa krzemionkowego rozdrabniane jest razem ze spoiwem cementowym i wapiennym. Kruszywo to podaje się do wspólnego przemielenia z wymienionymi spoiwami w stanie zawilgocenia naturalnego lub sztucznego ok. 5% wilgotności w stosunku do piasku).

Podczas przemielania kruszywa ze spoiwami następuje jednoczesne zniszczenie okluzyjnej otoczki na tym kruszywie, a rozdrabniane mikrokruszywo wejdzie w reakcję ze spoiwem, zanim powstanie nowa warstwa okludująca. Ponieważ kruszywo krzemionkowe jest w danym wypadku nosicielem niedużej ilości wody, to działanie spoiwa na zdezokludowane mikrokruszywo zostanie zintensyfikowane przez reakcje chemiczne hydrolizy i hydratacji spoiwa, jakie zachodzą przy udziale wody zawartej w kruszywie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W tej sytuacji następują zjawiska częściowej hydratacji wapna oraz częściowego „zarodnikowania” spoiwa hydraulicznego. Problem zarodnikowania spoiw hydraulicznych jest teoretycznie znany. Tak zwane „zarodnikowe mikrokryształy” powodują powstanie w roztworze przesyconym siatki ognisk krystalizacji. Ta sieć punktów krystalizacyjnych przyspiesza i powiększa proces krystalizacji.
Omawiana metoda stwarza warunki, w których zjawisko zarodnikowania następuje niemal proporcjonalnie do zawartości wody w piasku oraz do wzajemnego stosunku ilościowego cementu do wapna (uprawnienia budowlane).

Proces aktywizacji kruszywa

Proces aktywizacji kruszywa odbywa się natychmiast na zdezokludowanych powierzchniach mikrokruszywa przy połączeniu działania chemicznego z działaniem mechanicznym.
W tej sytuacji częściowa hydratacja wapna podniesie temperaturę reakcji i spowoduje częściowe powstanie w spoiwie hydratu oraz przebiegnie również w warunkach, gdyż zdezokludowana przez przemiał krzemionka znajdzie się natychmiast pod działaniem spoiwa (program egzamin ustny).
Wzbogacenie spoiwa przez dodatek 25% kruszywa powiększa znacznie jego ilość oraz aktywizuje je w wyniku operacji podanych w poprzednich trzech punktach. Stosunek ilościowy tak spreparowanego spoiwa wzbudzonego do kruszywa wyniesie w danym wypadku 5:8. Tą drogą powierzchnia styku kruszywa ze spoiwem będzie znacznie większa, tworząc pomost pomiędzy kruszywem i spoiwem, wzbogacony aktywizacją zarówno kruszyw, jak i spoiw (opinie o programie).

Poniżej podano opis zjawisk, jakie miały miejsce przy stosowaniu opisanej metody w skali technicznej oraz wyniki prób. Należy podkreślić, że złożoność zjawisk zachodzących przy hydrolizie i hydratacji spoiw, zmusza do przyjęcia pewnych uproszczeń.
Chociaż liczne badania naukowe stwierdzają poważny wpływ składu chemicznego składników surowcowych na ostateczny wynik jakości betonu komórkowego, dla naszego rozumowania wystarczy umowne uproszczenie, że z jednej strony mamy do czynienia z bardzo „reaktywnym
W wodzie związkiem, jakim jest CaO, oraz z drugiej strony z bardzo bezwładnym tlenkiem krzemu Si02 (segregator aktów prawnych).

W dodatku obs te tlenki w miarę wzrostu temperatury rozpuszczają się w wodzie diametralnie inaczej. Podczas gdy rozpuszczalność Si02 wzrasta wraz ze wzrostem temperatury wody, to w tych samych warunkach rozpuszczalność CaO wyraźnie spada.
Jednocześnie CaO i jego związki są wytrzymałościowo słabsze w porównaniu do związków Si02.
Pierwszym zadaniem przy przeprowadzeniu badań nad technologią było zmuszenie Si02 do intensywniejszego reagowania (promocja 3 w 1).

Ten stosunkowo bezwładny związek Si02 należało zaktywizować nie tylko fizycznie przez jego rozdrobnienie i operacje dezokluzji, ale również działanie fizyczne połączyć z działaniem chemicznym.