Krycie płytami celulozowo-fenolowymi

Gąsiory i wszelkie obróbki z blachy powinny być wykonywane podobnie jak w pokryciach płytami PWS. Podkład z lat pod profilowane płyty celulozowo-fenolowe powinien mieć spadek co najmniej 30° (58%). Przekrój łat powinien wynosić co najmniej 50 x 32 mm, a ich rozstaw 25 cm. Laty przybija się do każdej krokwi (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wzdłuż kalenicy, naroży i koszy oraz w miejscach obróbek blaszanych powinno być wykonane deskowanie, jak pod pokrycie papą (tj. deski na styk).
Płyty przy narożach, koszach, szczytach i okapach przycina się na potrzebne wymiary piłką do metalu. W każdej płycie powinno być wywierconych 9 otworów o średnicy o 2 mm większej niż średnica używanych wkrętek (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Płyty każdego wyższego rzędu powinny być przesunięte o pół szerokości płyty w stosunku do rzędu dolnego.

Zakłady czołowe płyt nie powinny być mniejsze niż 100 mm, a boczne nie mniejsze niż szerokość jednej fałdy (uprawnienia budowlane). Powinny one być zgodne z kierunkiem najczęściej występujących wiatrów deszczonośnych. Zaleca się przymocowywać płyty do podkładu wkrętkami o wymiarach 3 x 30 mm z łbami kulistymi poprzez podkładki o średnicy 10 mm z blachy ocynkowanej grubości 0,7 mm.

Pokrycie z płyt przy szczytach może być zakończone deskami wiatrowym lub murem ogniowym. Zarówno deski, jak i mury ogniowe powinny być obrobione blachą zachodzącą na grzbiet fałdy skrajnej, przeciętej wzdłuż tego grzbietu. Kalenica i naroża dachu powinny być kryte pasem blachy ocynkowanej po ułożeniu pokrycia, a kosze przed jego ułożeniem (program egzamin ustny).

Wszystkie elementy wystające nad dach powinny być obrobione blachą, jak w pokryciach dachówkowych lub w pokryciach z płyt typu a-c.W pokryciach dachowych występują elementy wymagające stosowania specjalna d rozwiązań umożliwiających normalne funkcjonowanie dachu i stanowiących żaba pieczenie dachu i budynku przed opadami (opinie o programie).

Najważniejsze zabezpieczenia

Do najważniejszych zabezpieczeń należą:
- pokrycia okapów i gzymsów,
- krycie koszów (zlewów),
- krycie murów ogniowych i szczytowych,
- obróbka kominów,
- obróbka rur wystających ponad dach,
- obróbka włazów dachowych,
- obróbka masztów i różnych podpórek,
- zabezpieczenia wietrzników dachowych,
- dylatacje.
Zabezpieczenia te wykonuje się z blachy stalowej ocynkowanej grubości 0,5+0,6 m lub cynkowej grubości 0,6-0.7 mm (segregator aktów prawnych).
Każde zabezpieczenie jest zakończone zębem okapowym. Sposoby połączenia zabezpieczeń z pokryciem zależne są od rodzaju pokrycia, w każdym przypadku jednak powinny one zapewniać szczelność pokryciom.
Bardzo ważne jest również prawidłowe umocowanie zabezpieczeń do murów zwykłych bezspoinowych.
Pod blachą powinna być ułożona warstwa papy izolacyjnej w celu oddzielenia warstwy cynku od zaprawy.
Od strony ściany blacha wraz z papą powinny być wywinięte na mur do wysokość ok. 100 mm.
Obrobienie blachą gzymsu okapowego w pokryciach papowych a tynku ze ścianą.
W rozwiązaniach tych wszędzie pod blachą znajduje się papa stanowiąca podstawowe ciągłe pokrycie dachu.
W pokryciach bez rynien woda jest odprowadzana ze stałą prędkością z połaci dachowych na przyległy do budynku teren (promocja 3 w 1). Przy stosowaniu rynien normalny spływ wody z połaci zostaje zahamowany, następuje zmiana jego kierunku i znaczne zmniejszenie prędkości. W okresie chłodów rynny najłatwiej wypełniają się lodem i odpływ wody z nich jest bardzo powolny, co zwiększa dodatkowo możliwości jej zamarzania i wypełniania całego przekroju rynien.
Jeżeli budynek ma gzymsy pod okapem i rynny umieszczane nad nim, to konieczne jest pokrywanie tych gzymsów blachą z podkładką papową.