Kształt lekko klinowy

Jedynie części spoiny sąsiadujące z powierzchnią betonu należy wypełniać pasami korka lub materiału zastępczego na asfalcie. Zwłaszcza jest to wskazane w ścianach pionowych, gdzie zachodzi możliwość wypłynięcia kitu ze spoin. Zamiast korka można zastosować również sznur smołowany, który należy mocno ubić (program uprawnienia budowlane na komputer).
Sama spoina powinna mieć kształt lekko klinowy, zbieżny ku wnętrzu komory (o szerokości ok. 2-2,5 cm zwężającej się do 1-1,25 cm).

W elementach poziomych wypełnienie kitem przestrzeni pod blachą może nastręczać duże trudności. Dolną część spoiny wypełnić można wówczas korkiem lub podobnym materiałem (wstawiając go w deskowanie jeszcze przed zabetonowaniem elementów budowli), blachę zaś założyć stosunkowo nisko (na 7s grubości dna). Przy większym ciśnieniu wody zwój należy kierować ku górze (w ścianach: ku wnętrzu komory), wtedy bowiem blacha pracuje na rozciąganie. Zwój skierowany ku dołowi może ulec wgnieceniu. Przy małych ciśnieniach wody sprawa ta jest obojętna (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Dla lepszego uszczelnienia spoin stosuje się niekiedy pod płytą (lub za ścianami) 5 cm warstwę chudego betonu, pogrubioną do 10 cm pod lub za samymi spoinami.
Dalsze rozwiązania uszczelnień spoin dylatacyjnych.

W wielu dokach, szczególnie dawniejszych, wykładano wewnętrzne powierzchnie ścian komory i górną powierzchnię dna warstwą twardego kamienia lub klinkierem. Poza zwiększeniem odporności odnośnych powierzchni na ścieranie lub uszkodzenie przez opuszczane w głąb doku elementy statku, zadaniem ich było zwiększenie .szczelności doku. Obecnie doki budowane są bez okładzin. Jedynie krawędzie i powierzchnie szczególnie często narażone na uszkodzenia (np. pochylnie materiałowe) wykłada się granitem lub płytkami czy kształtownikami stalowymi (uprawnienia budowlane).

Podpory statku

Do wyposażenia doków suchych należą:
- urządzenia do osuszania i napełniania doku,
- urządzenia do zabezpieczania doku przed wyporem wody,
- urządzenia do przeciągania statku do doku i z doku,
- urządzenia do transportu materiałów i ludzi,
- podpory statku,
- stanowiska opróżniania i oczyszczania zbiorników statków i całych zbiornikowców,
- urządzenia specjalne (program egzamin ustny).

W skład urządzeń do osuszania i napełniania doku wchodzą:
a) stacja pomp, osobna dla każdego doku lub centralna dla grupy doków, wraz z odpowiednimi pomieszczeniami i budynkami oraz ewentualnymi kanałami łączącymi ją z dokami,
b) kanały otwarte i przewody w ścianach i w dnie komory oraz u głowy doku (wraz z odpowiednimi zasuwami) dzielące się na system nawadniający i system odwadniający komorę doku (opinie o programie).

Stację pomp umieszcza się zwykle z jednej strony głowy nad studnią zbiorczą (nazywaną również komorą smoków), w której gromadzi się wodę pochodzącą z komory doku. Często stosuje się 2 stacje umieszczone po obu stronach wejścia. Jeżeli w doku zaprojektowano podział komory na 2 części i bramę pośrednią stację pomp lokuje się przy tejże bramie, tak aby pompy mogły obsługiwać obie części doku, czerpiąc z jednej studni zbiorczej. Wreszcie stacja pomp może znajdować się z dala od doku, jeśli ma obsługiwać kilka doków położonych w pewnej odległości od siebie lub też gdy przemawiają za tym inne względy, np. ulokowanie stacji w miejscu chronionym na wypadek wojny. Długość przewodów ssawnych i tłocznych powinna być jak najkrótsza (segregator aktów prawnych).

W skład stacji wchodzą agregaty pomp służące do osuszania komory i mające stosunkowo dużą wydajność, od której zależna jest prędkość tego zabiegu. Ponadto znajdują się w niej zwykle zespoły mniejszych pomp, których zadaniem jest odprowadzanie wody przeciekowej i opadowej, spływającej do doku w okresie postoju w nim statku.

Prócz tego w stacji pomp większych doków umieszcza się dalsze pompy służące do wody chłodzącej silniki statku, do celów przeciwpożarowych, do wody używanej do prób szczelności, w razie potrzeby do wody słodkiej, do odpompowania paliw płynnych ze statków, pompy do ścieków sanitarnych, pompy olejowe dla obsługi urządzeń hydraulicznych, a także silniki dla napędu pomp, zespoły przewodów rurowych, zasuwy, urządzenia kontrolne i pomiarowe, czasami również suwnice do podnoszenia silników i pomp (promocja 3 w 1).