Kształty cząstek gruntu naturalnego

Wymiary i kształty cząstek gruntu naturalnego są inne niż to zakłada teoria koloidów. Prawie wszystkie grunty zawierają cząstki o wielu kształtach i wymiarach, jak również różnym składzie i zanieczyszczeniach. Cząstki pylaste występują w większości iłów glin i te cząstki nieblaszkowate wpływają na rozmieszczenie cząstek blaszkowatych (program uprawnienia budowlane na komputer). Poza tym, nawet blaszkowate cząstki iłowe na ogół nie mają dokładnie gładkiej powierzchni.

Takie nierówności mogą osiągnąć wartość 100 A, co odpowiada odległości, na której działają siły elektrostatyczne. Dlatego mechanizm przenoszenia naprężeń między cząstkami iłów naturalnych zawiera się między dwoma skrajnymi przypadkami równowymiarowych ziaren i równoległych cząstek iłowych. Z reguły jednak właściwości takiego gruntu są w zasadzie zbliżone do właściwości gruntów cząstkach równowymiarowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Z powodu tych trudności oraz z powodu pomijania w rozważaniach teoretycznych pewnych sił, które prawdopodobnie odgrywają znaczną rolę, gdy odległości między cząstkami są mniejsze niż 100 A, zasady chemii koloidalnej są mało przydatne do ujęcia liczbowego właściwości iłu (uprawnienia budowlane). Jednakże teoria koloidalna jest bardzo pomocna dla inżyniera w zrozumieniu podstawowych zasad zachowania się gruntów drobnoziarnistych.Każda cząstka gruntu niesie na swojej powierzchni ładunek elektryczny i dążąc do osiągnięcia całkowitej obojętności elektrycznej przyciąga jony do swojej powierzchni.

Z kolei jony te przyciągają drobiny wody, a następnie woda jest przyciągana bezpośrednio do powierzchni cząstek gruntu. Stąd wszystkie cząstki gruntu w zasadzie dążą do otaczania się warstwą wody. Siły przyciągania i odpychania działają między wszystkimi cząstkami gruntu, jednakże znaczenie ich ze względu na ciężar cząstek jest większe w gruntach drobnoziarnistych (program egzamin ustny). Siły te wpływają na sposób, w jaki cząstki układają się podczas osadzania się, mogą spowodować tworzenie się w gruntach drobnoziarnistych szkieletów o dużych porach i małym ciężarze objętościowym. Czynniki takie jak: temperatura i koncentracja jonów w wodzie i porach wywierają wpływ na siły przyciągania i odpychania między cząstkami, a zatem środowisko, w którym osadzają się cząstki może wpływać na sposób ich ułożenia podczas tworzenia się osadu.

Całkowita powierzchnia

W gruntach składających się z ziaren równo wymiarowych naprężenia przenoszą się przez bezpośrednie styki między powierzchniami minerałów, natomiast w gruntach składających się wyłącznie z małych cząstek blaszkowatych ułożonych równolegle, naprężenia przenoszą się dzięki siłom elektrostatycznym, a odległości między cząstkami mogą wynosić 100 i więcej angstremów (opinie o programie). Przenoszenie sił w ile naturalnym waha się między tymi dwoma stanami skrajnymi.

Wyznaczyć w przybliżeniu powierzchnię właściwą w m²/g dla piasku. Przyjąć ciężar właściwy 2,65. Obliczyć zdolność wymiany jonowej w me/100 g dla kaolinitu mającego izomorficzne zastąpienie, jednej cząstki Al na każdą jedną czterechsetną cząstkę Si (segregator aktów prawnych).

Dla cząstki kaolinitu wyznaczyć:

• całkowitą powierzchnię,

• powierzchnię właściwą w m²/g,

• pole powierzchni w A² na jednostkę ładunku powstającego z izomorficznego zastąpienia,

Czy w przypadku dodania chlorku wapnia do wilgotnego iłu, nastąpi zbliżenie czy oddalenie płytek stalowych? Dlaczego? W rozdziale 2 stwierdzono, że względny poślizg między cząstkami jest najważniejszym czynnikiem odkształcenia masy gruntowej. Zatem na odporność gruntu na odkształcenie w znacznym stopniu wpływa opór na ścinanie w miejscach styków cząstek (promocja 3 w 1). Poznanie jego możliwej wartości oraz czynników wpływających na nią stanowi podstawę do opanowania mechaniki gruntów. Należy podkreślić, ze opór na ścinanie między powierzchniami minerałów jest jedynie częścią oporu masy gruntowej na ścinanie lub ściskanie, gdyż ważne jest również wzajemne powiązanie cząstek, które w znacznym stopniu zależy od zagęszczenia.