Kwas fluorowodorowy

Dla związków krzemianowych niebezpieczny jest jedynie kwas fluorowodorowy HF, który rozpuszcza krzemionkę. Należy o tym pamiętać przy używaniu tego bardzo aktywnego związku chemicznego do grawerowania; wydzielające jego pary (działają one bardzo szkodliwie na organizm ludzki) mogą wywołać zmatowienie gładkich i połyskujących płaszczyzn kamieni szlachetnych. Również i stapianie w boraksie (stosowane przez złotników) jest niebezpieczne dla większości kamieni (program uprawnienia budowlane na komputer).

Obok istotnych składników występują nieraz w minerałach składniki uboczne, niekiedy tylko śladowe, które nie mają istotnego wpływu na ich własności chemiczne. Jednak te właśnie drobne domieszki chemiczne są nieraz bardzo ważne, ponieważ w wielu przypadkach decydują o barwie i wartości kamieni szlachetnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przykładami mogą być rubin i szafir, które są odmianami korundu A1203. Czysty, wolny od domieszek związek chemiczny o tym składzie jest bezbarwny. Jeżeli natomiast występuje w nim ślad chromu, korund przyjmuje barwę czerwoną i nosi nazwę rubinu.

Siad natomiast żelaza i tytanu powoduje barwę niebieską, charakterystyczną dla szafiru (uprawnienia budowlane). Podobnie drobne domieszki chemiczne w kwarcu powodują jego różne zabarwienie, np. fioletowy ametyst, żółty cytryn itd. W zwykłych warunkach chemicznych i fizycznych atom jest najmniejszą trwałą cząstką. Atom każdego pierwiastka składa się z centralnego, dodatnio naładowanego jądra, w którym skupiona jest prawie cała masa atomu, oraz z różnej liczby ujemnie naładowanych elektronów, które krążą dokoła jądra po kolistych lub eliptycznych torach; elektrony tworzą powłokę elektronową atomu (program egzamin ustny).

Jądro atomu jest zbudowane z dodatnio naładowanych protonów i obojętnych elektrycznie neutronów. O własnościach atomu decyduje liczba atomowa wyrażająca wielkość dodatniego ładunku elektrycznego jądra, a tym samym liczbę protonów oraz liczbę porządkową pierwiastka składającego się z danego rodzaju atomów, a więc jego miejsce w okresowym układzie pierwiastków.
Właściwości chemiczne poszczególnych pierwiastków zależą od składu i budowy powłoki elektronowej otaczającej centralne jądro. Ogólna liczba elektronów powłoki równa jest liczbie protonów jądra (opinie o programie).

Skład chemiczny

O chemicznych właściwościach pierwiastków decydują elektrony najbardziej zewnętrznej powłoki elektronowej. Przy utracie jednego lub więcej ujemnych elektronów obojętny atom staje się dodatnim kationem. O ile do zewnętrznej powłoki elektronowej zostaje przyłączony jeden lub więcej elektronów atom staje się ujemnym anionem.
Różne pierwiastki wykazują różne pokrewieństwo krystalo-chemiczne. Bliskie pokrewieństwo wykazują te, które mogą występować w zbliżonych lub identycznych sieciach krystalicznych minerałów. Najwyższe pokrewieństwo krystalochemiczne wykazują dwa pierwiastki, które mogą wchodzić do sieci krystalicznej w dowolnych wzajemnych proporcjach. Brak pokrewieństwa krystalochemicznego charakteryzuje pierwiastki, które nie mogą się zastępować w sieci krystalicznej (segregator aktów prawnych).

Tę własność wzajemnego zastępowania się jonów, atomów lub cząsteczek w sieciach krystalicznych określa się nazwą diadochia.
Skład chemiczny poszczególnych minerałów można określić wzorem chemicznym. Wśród minerałów są jednak i takie, których skład chemiczny zmienia się w określonych granicach. Przykładem może być minerał oliwin, którego skład chemiczny można przedstawić jako mieszaninę dwóch składników: krzemianu magnezu Mg2Si04 (forsterytu) i krzemianu żelaza Fe2Si04 (fajalitu). Oba te związki chemiczne mają te same struktury, a komórki elementarne ich sieci przestrzennych mają bardzo zbliżone wymiary.

Powoduje to, że postać kryształów tych substancji jest identyczna (promocja 3 w 1). Zjawisko polegające na tym, że różne substancje chemiczne (pierwiastki lub związki chemiczne) mają takie same
się w tym, że dwa pierwiastki, których wielkości promieni jonowych nie są bardzo bliskie, mogą się wzajemnie podstawiać w sieciach krystalicznych nie w sposób ciągły, lecz z pewnymi ograniczeniami.