Kwasowość

Większość badaczy uważa, że zjawisko to jest związane z zawartym w cemencie wolnym kwasem pirofosforowym, który w wilgotnym powietrzu przechodzi w kwas ortofosforowy (program uprawnienia budowlane na komputer). W przypadku słuszności tej hipotezy cement uzyskany z fazy y A1203 powinien być bardziej trwały i mniej narażony na rehydratację w porównaniu z cementem o tej samej kwasowości, uzyskanym z fazy a A1203. Większa reaktywność fazy y A120, w porównaniu z reaktywnością fazy a A1208 powinna spowodować pełniejsze przereagowanie kwasu w zakresie temperatury 300-M00oC. W rzeczywistości jest inaczej.

Próbki cementu uzyskanego z fazy y A1203 i przemysłowego tlenku glinowego rozsypały się przy przechowywaniu na powietrzu w ciągu 12 godzin, podczas g Jy próbki cementu uzyskanego z fazy a A1203 w analogicznych warunkach wykazały tylko nieznaczny rozpad wzdłuż krawędzi po upływie miesiąca (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Poza tym, dane spektroskopii w podczerwieni cementu uzyskanego z fazy a A^Oa, powoli ogrzewanego, świadczą o całkowitej jego dehydratacji w temperaturze 350°C, co z kolei wskazuje na brak kwasu pirofosforowego w próbce. Próbka jednak uwadnia się ponownie, chociaż w nieznacznym stopniu.

Za pomocą analizy rentgenowskiej nie udało się ustalić różnicy w składzie fazowym cementu glinowo-fosforanowego przed i po rehydratacji. Przypuszcza się, że rchydratacją następuje przy rozcieraniu próbki na proszek i przebiega szybko. Próbki badano pod mikroskopem w preparatach imersyjnych przed i po rehydratacji (uprawnienia budowlane).
W cemencie uzyskanym z fazy y A120:„ poddanym obróbce cieplnej w temperaturze 300°C, zawarte są dwie fazy. Fazę główną (ok. 60%) stanowią konglomeraty okrągłych ziarn, sześciokątnych płytek i krótkich słupków z prostym znikaniem światła i wydłużeniem dodatnim (nq = 1,540, np = 1,527). Taki pokrój kryształów jest typowy dla 3A1P04 • 5H20, 2A1P04 • 3H20 i odmiany D A1P04. Drugą fazę, izotropową, tworzą ziarna okrągłe z n = 1,495-1,498.

Brak danych optycznych

Po rehydratacji konglomeraty fazy głównej pokryte są wrostami drobnych ziarn o szarych barwach interferencyjnych oraz płytkami zrośniętymi niekiedy podobnie do igiełkowatych bliźniaków trydymitowych. Współczynniki załamania tej fazy wynoszą: nq = 1,529, nv = 1,510, a jej zawartość - ok. 20% (program egzamin ustny).

W cemencie uzyskanym z fazy a A1203, przed rehydratacją faza główna składa się z ciemnobrunatnych, mało przezroczystych i nieprzejrzystych konglomeratów. Wokół tych konglomeratów widoczna jest cienka warstwa dwufazowa, składająca się z izotropowej, szklistej błonki i drobnych (1-^2 [im) anizotropowych ziarn odmiany krystobalitowcj A1P04 (z n = 1,495-r 1,498). Po rehydratacji brunatne, słaboprzezro- czyste konglomeraty otoczone są wrostami przezroczystych płytek o szarych barwach interferencyjnych. Płytki mają proste znikanie światła i wydłużenie dodatnie (nq = = 1,529, nv - 1,510). Zawartość tej fazy w próbce wynosi ok. 10% (opinie o programie).
W składzie cementu uzyskanego z przemysłowego tlenku glinowego stwierdzono po rehydratacji ok. 2-25% bezbarwnych przezroczystych płytek o wymiarach od 5-7 do 30-40 [j.m (nw 1,529, np = 1,510) oraz konglomeraty okrągłych brunatnych ziarn, pokryte wrostami pierwszej fazy (segregator aktów prawnych).

Brak danych optycznych dla większości fosforanów glinowych nie pozwala na ustalenie składu fazowego badanych próbek. Można jednak wnioskować, że proces rehydratacji jest wywołany przez powstanie nowej fazy krystalicznej - uwodnionego fosforanu glinowego, która wrasta w fazę główną. Zawartość tej nowej fazy jest najmniejsza w próbce cementu uzyskanego z fazy a A1203, ale jednak wystarczająca dla jej wykrycia za pomocą analizy rentgenowskiej; analiza wykazuje występowanie w próbkach mieszaniny 3A1P04 • 5H20 i 2A1P04- 3H20 (promocja 3 w 1).

Obecność tych faz po ogrzewaniu cementów w temperaturze powyżej 300°C jest możliwa w wyniku pochłaniania wilgoci przez higroskopijną bezwodną fazę D ortofosforanu glinowego. Prawdopodobnie proces ten wywołuje nierównomierną zmianę objętości stwardniałego tworzywa i jego zniszczenie.