Rozwój nowych dzielnic

Planując rozwój nowych dzielnic miasta na wyniosłościach otaczających część starą Tamanian usytuował śródmieście na jego historycznym terenie, w kotlinie, i ujął je arterią obwodnicową w regularny kształt kolisty. Kształt ten znakomicie wpisuje się w podnóża sąsiednich wzgórz i bieg rzeki Zangi. Położone w kotlinie śródmieście otoczone jest koroną dróg malowniczo wspinających się po stromych zboczach, na południu zaś w kierunku otwartej doliny Ararackiej łączy się z obszerną dzielnicą przemysłową (program uprawnienia budowlane na komputer).

W okrąg obwodnic wpisuje się prostokątno-przekątniowa sieć uliczna Jerewania. Osią kierunków biegnących z północo-wschodu na południo-zachód jest para z lekka rozbieżnych starych ulic: główna magistrala miasta-ulica Abowiana (b. ul. Astafiewska) oraz ulica Nałbandiana. U ich zbiegu powstał główny plac Jerewania-monumentalny plac Lenina łączący się szeroką esplanadą z placem Szaumiana i wielkim parkiem w południowo-zachodniej części śródmieścia (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Tej centralnej osi towarzyszą dwie ważne magistrale równoległe; północna, to szeroki prospekt Stalina łączący rejon nowego mostu Zwycięstwa nad kanionem rzeki Zangi z wyniosłością Kanakerską.

Niemal prostopadle do tych kierunków przebiega w pobliżu placu Lenina wielki prostolinijny bulwar ujęty w ulice Swierdłowa i Spandariana i stanowiący główną oś podobnie zorientowanych magistral (uprawnienia budowlane). Wielką arterią przekątniową miasta jest południkowa ulica Mikojana biegnąca od dworca na południowym krańcu śródmieścia, doprowadzająca do placu Lenina i kontynuowana przez prospekt Północny aż do płaskowzgórzy Kana- kerskich. Ważny węzeł kompozycyjny śródmieścia kształtuje się na skrzyżowaniu tej arterii z prospektem Stalina i symetryczną w stosunku do niego magistralą biegnącą z północo-wschodu na południo-zachód; stanął tu potężny gmach Teatru Wielkiego Opery i Baletu, dzieło Tamaniana (program egzamin ustny).

Przeciwległa strona owalu

Centralnym założeniem Jerewania jest plac Lenina z gmachem Rady Ministrów Armenii. Plac ten składa się z centralnej, owalnej w planie przestrzeni oraz z wgłębienia - piazzetty przed pałacem Kultury. Przeciwległa strona owalu otwiera się na przestrzeń zielonej esplanady o dużym spadku w kierunku placu Szaumiana. Na osi esplanady stanął pomnik Lenina otoczony trybunami i dzięki spadkowi terenu rysujący się zawsze na tle nieba i śnieżnych szczytów Araratu. Plac Lenina jest znacznym założeniem architektonicznym: oś długa owalu stanowi 225 m, oś krótka-120 m, szerokość placu od pomnika Lenina do pałacu Kultury wynosi około 200 m, szerokość esplanady - 100 m (opinie o programie).

Pałac Rady Ministrów Armenii, główna budowla placu wzniesiona przez Tamaniana, jest jednym z najcenniejszych dzieł architektury radzieckiej. Autor czerpie w sposób twórczy z bogactw plastycznych architektury armeńskiej-tradycyjnych form wschodnich arkad, kolumn, detali architektonicznych oraz ornamentyki. Całą siłę tradycyjnego motywu mocnej, plastycznej ściany wyczarowuje w kompozycji swej budowli nadając jej wyrazistą plastykę porządków i wgłębiających się kilkakrotnie w jej masyw obramień łukowych (segregator aktów prawnych). Temat ściany potrafi jednak Tamanian połączyć z bogatym wyposażeniem bryły w otwory wejściowe i okienne ustawione w uroczyste rytmy. W ten sposób unika posępności głuchych i wyniosłych murów starych świątyń, klasztorów, a gmachowi nadaje obraz demokratycznej budowli społecznej. Wyzyskując bogactwo folkloru nie idealizuje elementów niedojrzałości, prymitywu - na odwrót, doprowadza do syntetycznej monumentalizacji użytych form architektonicznych i ornamentacyjnych. W ten sposób w gmachu rządu Armeńskiej SRR formy i rytmiczne elementy wyrosłe z narodowych tradycji zostają ustawione w nowych kontekstach związanych z nowoczesnym, nieznanym dawniej w Armenii typem budowli oraz połączone z przetworzonymi formami światowej architektury klasycznej (promocja 3 w 1).