Łączenie elementów przez sprężenie

W konstrukcjach tego rodzaju może być z powodzeniem wykorzystane łączenie poszczególnych elementów przez sprężone. Przykladem takiej metody może być trybuna w Chambery. Poszczególne fazy montażu (program uprawnienia budowlane na komputer). Do przekryć tego typu można również z powodzeniem stosować dźwigary ażurowe, zwłaszcza wówczas, gdy dolne i górne pasy wiązara powinny wykazywać przeciwny spadek. Przedstawiony jest taki wiązar trybuny sztucznego lodowiska (Torwar) w Warszawte (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Interesującym przykładem z dziedziny budownictwa sportowego w Polsce jest również skocznia narciarska w Warszawie. Konstrukcyjnego obiektu, zespolonego z prefabrykowanych elementów. Belki ciągłe i ustroje ramowe. Przy realizacji ustrojów tego typu korzysta się zazwyczaj z montażu konstrukcji przez sprężenie prefabrykowanych elementów. W zależności od tego, czy łączy się jedynie belki, czy też jednocześnie belki ze słupami, mamy do czynienia z belkami ciągłymi lub z ustrojami ramowymi (uprawnienia budowlane).

Najchętniej stosuje się prefabrykaty w postaci belek indywidualnych (swobodnych), zespalanych przez sprężenie w ustrój ciągły. W pierwszych realizacjach tego typu (zwłaszcza belgijskich) stosowano belki typu Magnela, z kablami sprężającymi wysuniętymi na zewnątrz środnika. Na końcach belek znajdują się bloki prostokątne, w których zakotwione są kable. Przez zakotwienie ich w głowicy słupa tworzy się ustrój ramowy. Przez połączenie belek tego typu można tworzyć ustroje ciągłe, w rodzaju zespołu nośnego hali fabrycznej w Charleroi.

Belki sprężone, o przęsłach 15 m, są tu połączone ze słupami lub podciągami (program egzamin ustny). Często dla zapewnienia ciągłości ustroju stosuje się kable, tzw. kapeluszowe. Połączenie belek ciągłych o rozpiętości w świetle ok. 12 m w hali fabrycznej w Orleanie. Jeszcze inna metoda umonolitycznienia polega na zastosowaniu belek ze skosami (zapewniającymi odpowiednią zmienność mimośrodu uzbrojenia) i połączeniu elementów przez sprężenie kablami prostoliniowymi.

Belki główne

Takie rozwiązanie konstrukcyjne zastosowano w hali garaży w Southampton. o wymiarach całkowitych 50×61 m (opinie o programie). Z uwagi na przeznaczenie obiektu należało maksymalnie zredukować liczbę słupów wewnętrznych i w tym celu zastosowano konstrukcję dwustopniową. Zasadniczy element nośny stanowią tu belki główne podłużne kablobetonowe, na których wspiera się ustrój ramowo-belkowy. Belki główne były zespalane z segmentów długości ok. 2,35 m i ciężaru 2 T, przy czym część kabli była wstępnie naciągana, pozostałe zaś kable zostały sprężone dopiero po ułożeniu na nich belkowania drugorzędnego i płyt stropowych.

Belki dachowe (drugorzędne) o rozpiętości ok. 12 m były również składane z segmentów o ciężarze ok. 2 T; to samo dotyczy belkowania między piętrami. Belki te zostały wyprofilowane w ten sposób, by na całej długości ok. 60 m można było dokonać sprężenia za pomocą pojedynczych kabli o trasie prostoliniowej, przewlekanych po ułożeniu danego szeregu elementów. W tym celu, jak widać z rysunku, styki segmentów są dwudzielne i umożliwiają ułożenie (na warstwie zaprawy) belek pośrednich, przy czym górna część szczeliny była wypełniana zaprawą cementową przed sprężeniem, dolna - po sprężeniu (segregator aktów prawnych).

Po sprężeniu ustrój pracuje na obciążenia zewnętrzne jako ciągły. W ramach jednonawowych sprężonych częściowo (same rygle) lub całkowicie (rygle i słupy), słupy często przenoszą obciążenie suwnic; ponadto w obliczeniach uwzględnia się obciążenie boczne (np. parcie wiatru). Możliwe tu są więc różnorodne rozwiązania konstrukcyjne. Układ ramy składanej z segmentów prefabrykowanych o sprężonych słupach i ryglu.

Ramę z kablami prostoliniowymi w słupach i z kablem parabolicznym w ryglu o fragmentach częściowo prefabrykowanych, częściowo betonowanych na miejscu (miejsca zakropkowane). Przykład takiej ramy złożonej z części prefabrykowanych, o słupach ażurowych (promocja 3 w 1).