Łączenie równoległych części ustroju

Łączenie równoległych części ustroju nie powoduje dodatkowych trudności. Jeżeli częściami tymi są przyległe pasy pomostu, to mogą być one połączone przez zabetonowanie lub pokrycie prefabrykatami przerwy między nimi albo przez sprężenie poprzeczne (program uprawnienia budowlane na komputer).. Jeżeli są to luki lub bliźniacze belki główne, to mogą być one wykorzystane do ułożenia lub zawieszenia na nich rusztowań pod montaż pomostu.

Trzeci rodzaj podziału ustrojów przęseł podczas betonowania - za pomocą powierzchni równoległych do osi dolnych krawędzi elementów głównych - polega na podzieleniu konstrukcji na warstwy lub pierścienie i ma na celu uzyskanie oszczędności na rusztowaniach przez zmniejszenie ich obciążeń przez ciężar świeżego betonu. Przy tym podziale największe trudności wywołuje łączenie kolejno betonowanych warstw lub wieńców. Każda z tych warstw wymaga oddzielnego zwierania. W każdej inaczej lub w innym czasie występuje skurcz betonu i odkształcenia wywołane obciążeniami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Różnice odkształceń wywołują dodatkowe naprężenia w różnych warstwach oraz ścinania wzdłuż ich styków. Wynika stąd konieczność zabezpieczenia współdziałania tych warstw między sobą przez dodatkowe połączenia: zazębienia lub strzemiona przechodzące z jednej warstwy do drugiej. Zazębienia wytworzone w betonie między poszczególnymi warstwami nie wystarczają zazwyczaj do przeniesienia sił rozciągających i ścinających, dlatego też pozostaje zwykle jako jedyny sposób łączenie warstw za pomocą dodatkowego uzbrojenia zwiększającego koszt ustroju (uprawnienia budowlane). Podział na warstwy lub wieńce powoduje ponadto przedłużenie budowy uwielokrotniając czas potrzebny na betonowanie. Oszczędności na rusztowaniach, uzyskane przez zmniejszenie obciążeń, pochłania wzrost kosztów uzbrojenia, robocizny i utrzymania placu budowy wskutek przedłużenia robót.

Obciążenia rusztowań mostów belkowych lub płytowych są większe od obciążeń rusztowań mostów łukowych, w których, po zwarciu łuków, łączniki i pomost mogą być betonowane lub montowane na rusztowaniach opartych lub zawieszonych na łukach (program egzamin ustny).
Rusztowania do nasuwania belek prefabrykowanych są lżejsze i zużywają mniej materiału od rusztowań do betonowania na miejscu przęseł równych rozpiętości i niosących te same obciążenia. Co więcej, rusztowania do montażu prefabrykatów mogą być przesuwane w poprzek mostu służąc kolejno do ustawiania belek danego przęsła oraz - wzdłuż mostu do ustawienia belek w różnych przęsłach (opinie o programie).

Podział betonowania przęseł na odcinki

Podział betonowania przęseł na odcinki, pasy lub pierścienie równoległe umożliwia zmniejszenie powierzchni pomostu do powierzchni części jednocześnie betonowanych. Po zabetonowaniu jednej z tych części pomost może być spod niej usunięty i przeniesiony na miejsce betonowania następnej.

Dla zapewnienia ciągłości robót można posługiwać się dwoma przedziałami pomostu przenoszonymi na przemian na nowe partie konstrukcji. Oprócz tych części pomostu montażowego do wykonania robót potrzebne są kładki robocze układane na beleczkach poprzecznych nad poziomem betonowania i opierane albo na podłużnicach rusztowań, albo na podporach stałych. Podział przęseł na przedziały poprzeczne lub na pasy wzdłużne daje przeto możność uzyskania oszczędności na pomoście rusztowań (segregator aktów prawnych).
Wielokrotne używanie tych samych rusztowań w budowie jednego mostu może być uważane za równoważne ekonomicznie ze zmniejszeniem ich obciążeń zarówno w tym przypadku, gdy jednocześnie są ustawiane rusztowania tylko pod jedno lub dwa przęsła mostów wieloprzęsłowych, aby następnie, po zabetonowaniu tych przęseł, przesunąć rusztowania na następne przęsła, jak i w przypadku, gdy rusztowania są przesuwane w poprzek przęseł służąc do betonowania tylko części ich szerokości.

Rusztowania należą do konstrukcyj, w których formy tradycyjne są wielokrotnie bezkrytycznie powtarzane. Wynika to zapewne stąd, że przyjęto traktować je jako konstrukcje tymczasowe w przeciwieństwie do ustrojów betonowych na nich wznoszonych (promocja 3 w 1). Główny wysiłek wkładano w doskonalenie konstrukcyj stałych, uważając konstrukcje rusztowań za zbyt pospolite, aby wkładać w nie wiedzę inżynierską. Jest to oczywiście niesłuszne, gdyż zaniedbania w poszukiwaniu rozwiązań rusztowań odbijają się na kosztach budowy w nie mniejszym stopniu od zaniedbań w rozwiązaniach konstrukcyj betonowych. Dlatego też projektując rusztowania należy rozwiązywać je patrząc na dotychczasowe przykłady rusztowań równie krytycznie jak na dotychczasowe rozwiązania konstrukcyj mostów.