Łączenie tworzyw sztucznych

Do platerowania blach stosuje się z reguły polichlorek winylu zmiękczony, ale ostatnio wprowadza się do tego celu również i polietylen (np. blachy „Rapolyt”) (program uprawnienia budowlane na komputer). Platerowanie polichlorkiem winylu może być wykonane przez nawalcowywanie folii z PCW na blachę lub przez wylewanie pasty PCW, co jest najczęściej stosowane. Platerowanie blach i taśm pastą PCW odbywa się metodą ciągłą. Najpierw stosuje się kąpiele oczyszczające i neutralizujące, potem dla zwiększenia przyczepności tworzywa do blachy nakłada się za pomocą walców cienką warstwę żywicy poliuretanowej (lub innej), którą się wstępnie utwardza przez ogrzewanie; w ostatniej operacji nakłada się pastę z polichlorku winylu (zabarwioną) i żeluje przez ponowne podgrzewanie, a następnie wygładza walcami lub moletuje i nawija na wałki lub tnie w arkusze (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Łączenie tworzyw sztucznych (spawanie, zgrzewanie) przeprowadza się przez rozgrzanie tworzywa do stanu plastycznego, zbliżonego do stanu płynności, mechaniczne przyciśnięcie do siebie łączonych części oraz ich ochłodzenie. Istotne znaczenie ma tu szybkie ogrzanie potrzebnych miejsc tworzywa sztucznego, jednak bez przegrzania do temperatury rozkładu tworzywa, dlatego stosowane są takie metody ogrzewania, które można dokładnie wyregulować, a mianowicie ogrzewanie:

1) prądami wielkiej częstotliwości (tylko do tworzyw o małym współczynniku stratności dielektrycznej),

2) oporowe (uprawnienia budowlane),

3) ciepłem tarcia,

4) nadmuchem gorącego powietrza lub gazu,

5) promiennikami podczerwieni,

6) ultradźwiękami.

Zgrzewanie grubych folii

Do łączenia tworzyw sztucznych stosuje się szereg metod dobieranych w zależności od rodzaju i kształtu tworzywa. W zasadzie stosuje się dwie metody zgrzewania folii i tkanin powlekanych, a mianowicie: ogrzewanie oporowe (gorącymi elementami, pospolicie lecz niesłusznie zwanymi elektrodami) oraz prądami wielkiej częstotliwości (np. spawanie folii z PCW i poliamidów), gdzie elektrody są zimne (program egzamin ustny).

Oprócz zgrzewarek z elektrodami płaskimi znane są również zgrzewarki z elektrodami rolkowymi. Zgrzewarki te (rys. 2-60) umieszcza się na podstawie ruchomej (na szynach), gdyż to ułatwia zgrzewanie wielkich powierzchni folii lub tkanin powiekowych. Te same rolkowe zgrzewarki stosuje się do łączenia tkanin powleczonych kauczukiem chloroprenowym lub Hypalonem. W tym przypadku pod wpływem wytworzonego ciepła następuje szybkie usieciowanie spoiny klejowej, prawie bezpośrednio po jej nałożeniu (opinie o programie).

Zgrzewanie grubych folii i płyt (np. polietylenowych) przez nakładkę przeprowadza się za pomocą prostego urządzenia z listwą ogrzewaną elektrycznie i urządzenia przytrzymującego. Listwa ta o szerokości 10-15 mm i grubości ok. 0,5-1 mm wykonana jest z materiału o wysokim oporze elektrycznym, a prąd przechodzący uprzednio przetwarzany jest na niskie napięcie (zgodnie z przepisami bezpieczeństwa pracy). Po nałożeniu płyty z prawej strony i uchwyceniu jej, opuszcza się listwę grzejną (nagrzaną) w lewo (kładzie na skraj płyty), a następnie kładzie się na to płytę termoplastu z lewej strony krawędzią na listwę grzejną. Po chwili (0,5-1 minuty) podnosi (otwiera) się płytę z lewej strony, szybko podnosi listwę grzejną do góry i z powrotem opuszcza płytę z lewej i naciska. Wtenczas części nagrzane obydwu płyt stykają się ze sobą i spiekają (segregator aktów prawnych).

Inny typ urządzenia z listwą grzejną przedstawia rys. 2-62. Służy on nie tylko do spawania, ale i cięcia, zginania itp. Całe to urządzenie łatwo jest stosować na budowie, gdyż ciężar jego wynosi zaledwie 4,5 kG, a do ogrzania potrzebny jest prąd o zwykłym napięciu. Najnowszym osiągnięciem w technice zgrzewania prądem wielkiej częstotliwości jest możliwość zgrzewania twardych płyt termoplastycznych o grubości do 10 mm. Do tego celu potrzebne są silne generatory z odpowiednimi kondensatorami i specjalnymi lampami(promocja 3 w 1). Stosuje się również dodatkowe podgrzewanie elektrod zgrzewających do temperatury 50-60°C, a w czasie zgrzewania należy zwracać szczególną uwagę, aby pomiędzy zgrzewanymi płytami nie została warstwa powietrza, która powoduje tworzenie się pęcherzyków w spoinie.