Larwy świdraka

Larwy świdraka wielkości główki od szpilki pływają jakiś czas swobodnie w wodzie morskiej, po czym osiadają na zanurzonym w wodzie drewnie, a więc na drewnianych budowlach portowych, łodziach i drewnianych statkach, gdzie odbywa się ich dalszy rozwój (program uprawnienia budowlane na komputer).

Świdrak ma wydłużoną, podobną do robaków postać. Za młodu drąży w drewnie chodniki o średnicy 1-1,5 mm; w miarę wzrostu małża wzrasta stopniowo średnica chodników, osiągając w naszej szerokości geograficznej wymiar 6-12 mm. Chodniki przebiegają równolegle do przebiegu włókien, długość ich, odpowiadająca długości ciała osobnika, wynosi
25-40 cm, a w skrajnych wypadkach może dochodzić do 2 m (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Świdrak szuka w drewnie ochrony dla swego miękkiego ciała, poza tym żywi się częściowo drewnem, z którego odszczepia celulozę, częściowo zaś żywi się materiałami organicznymi występującymi w wodzie morskiej. Drewno w budowlach morskich jest często zupełnie zniszczone przez biegnące obok siebie chodniki, które prawie nigdy nie krzyżują się z sobą.

Ocena stopnia zaatakowania i uszkodzenia drewna nie jest łatwa, gdyż chodniki mieszczą się pod powierzchnią drewna, na której widoczne są tylko otwory wejściowe. Najłatwiej można się zorientować w rozmiarze szkód na podstawie wyrzynków pobranych z opadniętego drewna (uprawnienia budowlane).
Masowe występowanie świdraka powtarza się okresowo w odstępach liczących 10-70 lat.

W ciepłym klimacie występowanie świdraka i rozmiary wyrządzanych szkód są większe niż w chłodnych wodach. Zasięg świdraka kończy się na Morzu Północnym, nie obejmuje natomiast Morza Bałtyckiego, które ma zbyt małe zasolenie i za niską ciepłotę. Do portów bałtyckich dociera on na statkach przybywających z terenów jego występowania. Świdrak opada wszystkie gatunki drewna, z wyjątkiem drewna tikowego (Tectona grandis), które uchodzi za odporne w stosunku do tego szkodnika. Środkiem zapobiegawczym jest nasycanie na pełno olejem smołowym (kreozotem) (program egzamin ustny).

Środki antyseptyczne

Środki antyseptyczne stosowane w zbyt małych dawkach mogą działać jako stymulatory wzmagające rozwój szkodnika.
Limnoria lignorum L. jest to drobny raczek, który może powodować w drewnie portowym poważne szkody (opinie o programie).

Żeruje przez cały rok. Obok delikatnych śladów żerowania mikroskopijnych larw występują okrągłe chodniki o średnicy około 2 mm, drążone przez postać doskonałą. Występuje zazwyczaj masowo i dlatego przebieg procesu zniszczenia może być szybki, a szkody mogą osiągnąć duże rozmiary. Pale portowe mogą w ciągu kilku lat ulec zniszczeniu na głębokość do 30 cm od obwodu. Drewno stanowi dla tych zwierząt zarówno podłoże rozwoju, jak materiał odżywczy.
Celem uodpornienia stosowanego w budownictwie morskim drewna przed destrukcyjną działalnością szkodników należy stosować nasycanie pod ciśnieniem olejem smołowym. Chemiczny przerób drewna stosowany był od bardzo dawnych czasów (segregator aktów prawnych).

Pierwsze formy chemicznego przerobu to zwęglanie drewna w mielerzach przy ograniczonym dostępie powietrza celem otrzymania węgla drzewnego’ i smoły drzewnej oraz spalanie drewna na popiół celem otrzymania potażu (KOCO;!). Te prymitywne formy chemicznego przerobu drewna dawały cenne gospodarczo produkty. Stopniowo rozwijały się metody umożliwiające różnokierunkowy i coraz bardziej racjonalny przerób surowca drzewnego. Zasadnicze kierunki chemicznego przerobu drewna obejmują rozkładową destylację drewna, czyli pirolizę, pozyskiwanie i przerób produktów żywicznych, pozyskiwanie olejków eterycznych, produkcję garbników, produkcję celulozy oraz scukrzanie, czyli hydrolizę drewna (promocja 3 w 1).

Usiłowania przemysłu chemicznego zmierzają do stworzenia metod wykorzystania odpadów chemicznego i mechanicznego przemysłu1 drzewnego i leśnictwa, a więc ligniny, ługów pocelulozowych, trocin, drobnowymiarowych zrzynów i odpadów oraz drobnicy, drewna gałęziowego i kory.