Leje stożkowe monolitycznie
W lejach stożkowych monolitycznie połączonych ze ścianami komór stosuje się pogrubienia belkowe przy przejściu leja w konstrukcję ścian; mają one charakter konstrukcyjny i są zbrojone przedłużonymi wkładkami zbrojenia leja (program uprawnienia budowlane na komputer).
Głównym ich zadaniem jest umożliwienie montażu deskowań ślizgowych po rozdeskowaniu leja, który wykonuje się zazwyczaj metodą tradycyjną. Nie są one obciążone ścianami silosu, które pracują jako dźwigary tarczowe zakrzywione w planie, oparte bezpośrednio na słupach. Typowy układ leja nie podwieszonego do ściany, a opartego na niezależnej konstrukcji wsporczej. W tym przypadku konstrukcję leja można wykonać po zabetonowaniu ściany w deskowaniu ślizgowym, które można oprzeć bezpośrednio na podstawie fundamentowej. Ten typ konstrukcji stosuje się głównie w silosach o pojedynczych komorach lub najwyżej rzędowych bateriach silosowych, gdyż przy większej liczbie rzędów zachodzi konieczność dość intensywnego wentylowania i należytego oświetlenia pomieszczeń pod komorami.
Dla lejów o małych wymiarach grubość ścian leja silosowego może być stała, natomiast przy większych ich wymiarach przyjmuje się grubość zmienną liniowo. Największą grubość w górnym przekroju leja określa się na podstawie obliczeń statycznych, ze względów wykonawczych nie należy jednak przyjmować grubości mniejszej od 15 cm. Szerokość odsadzek umożliwiających opieranie deskowania ślizgowego wynosi zazwyczaj ok. 15 cm. Zalecaną wysokość pierścienia węzłowego oraz długości zakotwień prętów zbrojenia wpuszczonych w pierścień (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zbrojenie wieńca, które ma charakter konstrukcyjny, stosuje się w ilości odpowiadającej procentowi zbrojenia i = 0,8%. Odnosi się to do obu rodzajów stosowanych lejów. Zbrojenie lejów jest analogiczne do typowego zbrojenia powłok obrotowych, a więc składa się z prętów pierścieniowych przejmujących rozciąganie równoleżnikowe oraz z prętów wzdłuż tworzących przejmujących rozciąganie południkowe. Zbrojenie jest zazwyczaj dwustronne, z tym że w dolnej słabiej obciążonej części można lej zbroić jednostronnie (uprawnienia budowlane).
Liczba wkładek zbrojenia leja
Liczba wkładek zbrojenia leja nie powinna być większa niż 10 na 1 m przekroju oraz nie może być mniejsza od 5 na 1 m. Długość złącz prętów pierścieniowych w nakładkę powinno się przyjmować zgodnie z normą PN-56/B-03260, lecz nie mniej niż 50 (opinie o programie). Według zaleceń podanych przez W. I. Litwinienkę przy zastosowaniu prętów ze stali żebrowanej (bez haków) można przyjmować długość założenia 45 8 (gdzie 8 jest średnicą sprowadzoną), natomiast w przypadku prętów okrągłych przy stosowaniu haków można przyjmować zakład równy 30 8. Zbrojenie kierunku południkowego należy wykonywać bez złączy na całej ich długości; w przypadku leja podwieszonego do ścianek komory pręty te, obliczone u nasady leja na siłę odrywającą lej od ścian komory, powinny być w nich należycie zakotwione.
W celu wzmocnienia otworu wylotowego leja oraz dla przymocowania wylotowej zasuwy wykonuje się poszerzenie okalające otwór leja, zakładając na nie metalowe obramowanie z otworami na śruby. Trzy typowe rozwiązania wylotu leja (segregator aktów prawnych).
Do najczęściej stosowanych płaskich den silosów o komorach okrągłych lub wielobocznych należą poziome płyty o stałej grubości, podparte na słupach, bądź na pionowych ścianach komór. W przypadku gdy ściany komór dochodzą do samych fundamentów, a płyta denna jest zdylatowana od ścian, słupy podpierające ją umieszcza się tak, aby uzyskać możliwie najmniejsze momenty zginające w płycie; w przypadku monolitycznego połączenia płaskich płyt dennych ze ścianami pionowymi, podpierające konstrukcję słupy umieszcza się zwykle w narożach ścian komór.
Aby uzyskać swobodny zsyp materiału, nad płaską płytą denną wykonuje się wewnętrzny lej zazwyczaj z chudego betonu o pochyleniu przynajmniej o 5° większym od kąta wewnętrznego tarcia składowanego materiału (promocja 3 w 1).
