Lekkie izolacje

Roboty przy układaniu lekkich izolacji bez wkładek powinny być stale nadzorowane. Należy sprawdzić czy powłoka gruntująca i poszczególne warstwy izolacji lekkiej zostały ułożone zgodnie z zasadami wykonawstwa robót izolacyjnych. Dopiero potem mogą być wykonywane następne roboty (program uprawnienia budowlane na komputer).
Szczególną uwagę należy zwrócić na zabezpieczenie świeżo ułożonej izolacji przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Dotyczy to przede wszystkim izolacji posadzek, po których chodzi się przenosząc materiał itp. bez odpowiedniego zabezpieczenia posadzki. Posadzkę można zabezpieczyć układając na niej arkusze sklejki, do których od dołu przymocowuje się zwilżoną uprzednio papę. Robotnicy zatrudnieni przy robotach izolacyjnych powinni nosić gumowe obuwie, aby uniknąć uszkodzenia izolacji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Lekkie izolacje bez wkładek stosuje się:
- jako zewnętrzną izolację przeciwwilgociową ścian w podziemiach różnych budynków i budowli (izolacje pionowe),
- jako izolację przeciwwilgociową posadzek i podłóg w podziemiach i budynkach nie podpiwniczonych,
- jako izolację przeciwwilgociową budowli podziemnych (przepusty, tunele pod nasypami), gdy nie jest wymagane zupełne zabezpieczenie budowli przed wilgocią, oraz
- jako izolację wewnętrzną ścian zbiorników na wodę lub ścieki, gdy izolacja bitumiczna ma stanowić dodatkową warstwę wodoszczelną konstrukcji żelbetowej (wykonanej z wodoszczelnych betonów otynkowanych wyprawą wodoszczelną), albo też ma zabezpieczyć te konstrukcje przed korodującym działaniem agresywnych związków chemicznych (uprawnienia budowlane).

Lekkie izolacje bitumiczne bez wkładek stosuje się najczęściej bez warstw ochronnych. W przypadku jednak możliwości uszkodzenia mechanicznego należy zastosować warstwy ochronne tego typu, jaki jest stosowany przy izolacjach ciężkich z wkładkami. Można też izolację zabezpieczyć przed spływaniem za pomocą tkaniny jutowej impregnowanej lub z przędzy szklanej (program egzamin ustny).

Mur z kształtek betonowych

Jeżeli przyczółki, skrzydła, mury oporowe i ich fundamenty wykonane są z wodoszczelnego betonu na wysokość, na jaką są przysypane ziemią, to można zrezygnować ze specjalnej warstwy izolacyjnej. W takim przypadku jednak budowle powinny być zasypane możliwie jak najbardziej przepuszczalnym materiałem, aby przesączająca się woda opadowa mogła być jak najszybciej odprowadzona i nie ulegała spiętrzaniu. Jeśli powyższe warunki nie mogą być spełnione, to powierzchnie tych budowli stykające się z ziemią należy zaopatrzyć w lekką powłokę izolacyjną (opinie o programie).
Aby izolację ochronić przed uszkodzeniami mechanicznymi w czasie zasypywania i aby równocześnie szybko odprowadzić przesączającą się wodę opadową należy powierzchnie zaizolowane obłożyć murem, który powinien być w ten sposób wykonany, aby kanaliki przeznaczone do odprowadzania wody nie mogły ulec zatkaniu ziemią.

Stosując specjalne kształtki możemy uzyskać zarówno ochronę powłok, jak i szybkie odprowadzenie wody.
Mur z kształtek betonowych lub ceramicznych mających wgłębienia (kanaliki) (segregator aktów prawnych). Kształtki układa się w murze bez zaprawy jedną na drugiej w ten sposób, aby powstały ciągłe bruzdy, do których przez wgłębienia (kanaliki) w spoinach wspornych mogłaby się przedostawać woda. Najwyższa kształtka powinna być tak ułożona, aby przykrywała bruzdę pionową.

Oprócz kształtek należy przewidzieć warstwę filtrującą o grubości ok. 30 cm z drobnego żwiru o uziarnieniu 3 do 7 mm, która ma przeszkodzić przedostawaniu się ziemi (użytej do zasypania obiektu) do wgłębień (kanalików) w kształtkach. Mur z prasowanych płytek betonowych lub cegieł, które układa się rzędem przed tylną powierzchnią obiektu i zasypuje przy równoczesnym nałożeniu 30-centymetrowej warstwy żwiru o ziarnach większych niż 15 mm i drobnego żwiru o ziarnach 3-P7 mm (promocja 3 w 1).