Liczby rur stałych

Przy wznoszeniu rusztowań należy w miarę możliwości:

• Używać wyłącznie rur o stałej długości, tworzących asortyment długości, będących wielokrotnością raz ustalonej bazy np. będących wielokrotnością 25 cm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rury o długości mniejszej od 1,25 m są bezużyteczne, a rur o długości większej od 350 i (i — promień bezwładności rury) należy unikać (smukłość 350). Nie przewidywać rur o długości większej od 6,40 m, czyli od długości rur produkowanych¹).

• Unikać w miarę możliwości rur o długości ponad 5,00 m na konstrukcję stojaków z powodu niebezpiecznego montażu przy wietrze (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
• Ustalić zestaw nieodzownych rur, używając ograniczonej liczby rur stałych długości ze względu na ułatwienie zaopatrzenia i składowania na budowie itp.
• Końce poprzecznie wystawiać na długość 20—25 cm poza pierwszy i ostatni stojak.

Na każdej kondygnacji zmieniać kierunek stężenia, gdyż takie umieszczenie znacznie podnosi stateczność.

• Zawsze przewidzieć parzystą liczbę przęseł, co ułatwia wybór miejsca na połączenia wzdłużne (uprawnienia budowlane).
• Zredukować szerokość skrajnych przęseł o ok. 25% w porównaniu z szerokością przęseł pozostałych, co prowadzi do wzrostu stateczności i wytrzymałości.
• Nic umieszczać w miarę możliwości połączeń wzdłużnych na poprzecznicy bezpośrednio pod stężeniem oraz na stojaku, którego górny koniec połączono ze stężeniem.
• Zapewnić stateczność podparcia stojaków w podłożu (program egzamin ustny).

Rolę stężenia spełniają pręty dzielące pewne pola rusztowania na trójkąty. Istnieje wiele sposobów łączenia i rozmieszczania stężeń. Przedstawimy tu jedynie najefektywniejsze. Stężenia wykonane z nachylonych do poziomu rur, których oba końce są zamocowane do poprzecznie za pomocą złączy krzyżowych

możliwie najbliżej węzła zwykłego i w ten sposób, aby powstał węzeł stężający.

Rusztowanie rurowe

Mówimy wówczas o stężeniach wzdłużnych i stężeniach poprzecznych. Takie rozmieszczenie stężeń nie wymaga stosowania stężeń poziomych (opinie o programie).

Stężenia spełniają następujące funkcje:

• zapewniają nieodkształcalność geometryczną rusztowania rurowego (stężenia geometryczne).
• zapewniają stateczność sprężystą rusztowania rurowego. Rusztowanie zbyt obciążone (np. stemplowania itd.) należ}’ wyposażyć w określoną liczbę właściwie rozłożonych stężeń, aby zapobiec pochyleniu układu lub jego wyboczeniu (stężenia stateczności).
• zapewniają stateczność rusztowania rurowego poddanego działaniom wiatru (stężenia wiatrowe, czyli wiatrownice).

Stężenie powinno być połączone dwoma końcami do dwu różnych poprzecznie z tym, że jeden koniec powinien znajdować się pod jedną poprzecznicą, a drugi koniec nad inną poprzecznicą. Na rysunku świadomie nie zachowano skali między wymiarami prętów i złączy, aby dokładniej przedstawić sposób łączenia. Warto tu tylko zwrócić uwagę, że kąt rzeczywistego nachylenia stężenia do poziomu zależny od odległości 6 między osiami łączonych rur jest bliski (różnica 2-3°) kątowi 0 zaznaczonemu na rysunku (segregator aktów prawnych).

Można stosować również inne sposoby łączenia stężeń, np. można umieszczać końce stężenia nad poprzecznicami. Sposób ten jest bardzo rozpowszechniony. Stężenie połączone z poprzecznicami za pomocą dwu złączy. Złącza te muszą przenieść siły przekazywane na stężenie przez pozostałe elementy rusztowania. W punkcie 2.2.4 wykazaliśmy, że będziemy Przyczyną zawalenia się rusztowania rurowego, podobnie zresztą jak każdej innej konstrukcji metalowej, może być:

• przekroczenie granicy sprężystości metalu, co ujawnia się trwałymi odkształceniami o wartości niedopuszczalnej lub zniszczeniem w punkcie istotnym dla konstrukcji. Zniszczenie to wynika z błędnych obliczeń wytrzymałościowych.
• wyboczenie które ujawnia się nagle, mimo że z obliczeń wytrzymałościowych wynika, że w żadnym punkcie konstrukcji nie przekroczono granicy sprężystości. Ten rodzaj zniszczenia jest ogólnie określany nazwą niestateczności sprężystej. Może się ono realizować w różny sposób (promocja 3 w 1).