Liczby stosunkowe

Próba obejmuje zasadniczo 20 000 obrotów maszyny, najmniej zaś 10 000 obrotów. Miarę ścieralności stanowi ubytek grubości badanej płyty, który mierzy się w odstępach co 2500 obrotów (program uprawnienia budowlane na komputer).
Ścieralność ma duże znaczenie praktyczne; związane z nią większe lub mniejsze zużycie wpływa w decydujący sposób na czas pracy, a tym samym na możliwość zastosowania danego materiału.
Ścieralność drewna zależy od wielu czynników. Odporność na ścieranie rośnie w parze ze wzrostem twardości i ciężaru właściwego drewna, maleje zaś w miarę wzrostu jego wilgotności (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Drewno mające w swym składzie substancje oleiste, jak np. drewno tikowe lub gwajakowe, oraz drewno żywiczne jest bardziej odporne na ścieranie niż drewno normalne. Według Kollmanna drewno parowane wykazuje większą ścieralność niż drewno nie parowane. Duży wpływ na ścieralność wywiera układ słojów. Przekrój promieniowy o stojących słojach wykazuje około dwukrotnie większą odporność na ścieranie niż przekrój styczny; praktyczne odbicie tego zjawiska znajdujemy w normach na deszczułki posadzkowe, gdzie rysunek wzorzysty uważany jest za wadę drewna. Odporność drewna (przekrój promieniowy) na ścieranie uwidaczniają podane liczby stosunkowe (uprawnienia budowlane). Na uwagę zasługuje wyższa niż u dębu odporność drewna bukowego, które stanowi wskutek tego wysokowartościowy materiał posadzkowy.

Doświadczalnie stwierdzono, że deszczułki posadzkowe sosnowe ścierają się o grubość około 1 mm w ciągu 3 lat, jaworowe w ciągu 2,5, dębowe w ciągu 5 lat. Ponieważ grubość warstwy drewna między płaszczyzną licowaną a wpustem wynosi 12 mm, wobec tego trwałość posadzki dębowej w licznie nawiedzanych pomieszczeniach publicznych powinna wynosić 60 lat; w rzeczywistości jest ona krótsza na skutek powtarzanego periodycznie wiórowania i cyklinowania posadzki (program egzamin ustny).
Duży wpływ na ścieralność drewna, zwłaszcza w podłogach, ma sposób konserwowania posadzki.

Utrzymywanie gwoździ i wkrętów

Posadzki napuszczone terpentyną, powleczone odpowiednią pastą (mieszaniną terpentyny, benzyny, parafiny i syntetycznych wosków oraz innych składników w drobnych ilościach) i systematycznie woskowane ścierają się w znacznie mniejszym stopniu niż podłogi nie zapuszczane, a tylko zmywane wodą. Poza tym zapuszczanie i woskowanie podłóg zwiększa odporność drewna na zmiany wilgotności i zmniejsza jego zdolność do wchłaniania wody i wiązania pyłu (opinie o programie). Staranna konserwacja podłóg i posadzek nie powinna być traktowana jako zabieg wyłącznie estetyczny, lecz przede wszystkim jako zabieg zwiększający wydatnie okres pracy podłogi. Częste cyklinowanie posadzki jest zabiegiem gospodarczo szkodliwym.

Zdolność utrzymywania gwoździ i wkrętów ma duże znaczenie praktyczne, od niej zależy w znacznym stopniu wytrzymałość i trwałość gwoździowanych połączeń drewna, co odgrywa zasadniczą rolę np. w konstrukcji skrzyń. Gwoździe wbijane w czołowy . przekrój drewna (wzdłuż włókien) rozsuwają poszczególne elementy drewna, gwoździe natomiast wbijane w przekrój promieniowy lub styczny (w poprzek włókien) przebijają włókna w kierunku prostopadłym do ich przebiegu (segregator aktów prawnych). Odsunięte na bok i zniekształcone elementy drewna wywierają na pobocznicę gwoździa nacisk tym większy, im większa jest sprężystość drewna i im większa jest jego spoistość; wynikający stąd opór tarcia stanowi przeszkodę przy wyciąganiu gwoździ.

Miarą zdolności drewna do utrzymywania gwoździ jest wyrażona w kG siła potrzebna do wyrwania ich z drewna. Celem przeprowadzenia
Celem zwiększenia stopnia związania stosuje się wkręty; mają one większą powierzchnię styku, przy wyciąganiu zaś wkrętu trzeba obok oporu tarcia pokonać opór drewna na ścinanie (promocja 3 w 1).

Giętkość wiąże się z plastycznością drewna. Plastyczność jest to zdolność materiału do odkształcania się pod działaniem sił zewnętrznych nie przekraczających wartości krytycznej i zachowywania odkształceń po ustaniu ich działania. Przeciwstawieniem plastyczności jest sprężystość. Miarę giętkości drewna stanowi wielkość strzałki ugięcia, jaką można osiągnąć pod działaniem równych obciążeń zginających.