Łopatki wirnika

Sposób pomiaru hałasu urządzeń wentylacyjnych, a zwłaszcza wentylatorów, zależy od rodzaju źródła hałasu i od jego usytuowania. Wentylator wytwarza hałas o charakterze aerodynamicznym oraz hałas o charakterze mechanicznym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Źródłem hałasu aerodynamicznego są m.in. łopatki wirnika, a rozprzestrzenia się on przede wszystkim przez kanał wlotowy i wylotowy. Źródłem hałasu mechanicznego są drgania elementów konstrukcyjnych wentylatora; hałas ten jest emitowany przede wszystkim przez obudowę (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Na ogół w wentylatorach hałas aerodynamiczny znacznie przewyższa hałas mechaniczny i z tego względu jedną z metod pomiarów, zalecaną w normach amerykańskich, angielskich, niemieckich i radzieckich, jest metoda polegająca na pomiarze hałasu przy zastosowaniu mikrofonu umieszczonego wewnątrz kanału, w którym przepływa powietrze. Pomiar taki określa więc tylko poziom hałasu L przenoszonego przez kanał. Niektóre normy przewidują w związku z tym umieszczanie mikrofonu przyrządu pomiarowego w połowie odległości między osią kanału a jego ścianką (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ponieważ pomiar taki należy wykonywać w polu fal płaskich, a więc w pewnej odległości od wentylatora, zaleca się, aby w kanale za wentylatorem mikrofon był umieszczony w odległości co najmniej 7 średnic kanału, a przed wentylatorem w odległości co najmniej 2 średnic. W obu przypadkach mikrofon należy zaopatrzyć w specjalną (wykonaną fabrycznie) osłonę przeciwwietrzną. Wartość poziomu mocy akustycznej L_n na wlocie lub wylocie można wówczas obliczyć z następującego równania śmigłowych odległość ta powinna wynosić 15-50 m, podczas pomiarów poziomu dźwięku samolotów odrzutowych z silnikami małej i średniej mocy 100 m, a samolotów o dużej mocy silników 300 m (i więcej) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Odcinek pomiarowy

Schematy rozmieszczenia położeń mikrofonu pomiarowego w przypadku wylotu z dyszy samolotu odrzutowego, znajdującego się na otwartej przestrzeni, oraz wylotu z kanałów hamowni odrzutowej. Podczas pomiarów wykonywanych na otwartej przestrzeni, przy prędkości wiatru przekraczającej 2 m/s, stosowanie mikrofonów bez osłony przeciwwietrznej jest niewskazane.

W przypadku określania charakterystyki akustycznej pojazdu mechanicznego warunki wykonywania takich pomiarów określa norma PN-71/ /S-04051. Zgodnie z tą normą długość odcinka pomiarowego, wzdłuż którego ma poruszać się pojazd, powinna wynosić 20 m (opinie o programie). Odcinek pomiarowy powinien mieć nawierzchnię betonową lub asfaltową, szerokości minimum 20 m i o pochyłości nie przekraczającej 1%, w promieniu 50 m nie powinno być większych przeszkód akustycznych, np. zabudowań, a w promieniu 100 m lasu lub wzniesień (segregator aktów prawnych).

W połowie długości odcinka pomiarowego, a w odległości 7,5 m od osi pojazdu, który wzdłuż tego odcinka będzie przejeżdżał, należy umieścić mikrofon przyrządu pomiarowego. Mikrofon ten powinien się znajdować na wysokości 1,2 m nad poziomem nawierzchni i powinien być skierowany prostopadle do osi, wzdłuż której będzie przejeżdżał pojazd.

Należy wykonać co najmniej po trzy pomiary następujące bezpośrednio po sobie dla każdej ze stron pojazdu i, jeżeli różnica między wartościami zmierzonymi po jednej stronie nie będzie przekraczać 3 dB, należy dla każdej ze stron obliczyć średnią arytmetyczną. Większą z obu wartości średnich, zaokrągloną do liczby całkowitej, przyjmuje się za wynik końcowy pomiaru (promocja 3 w 1). W nowoczesnych zakładach produkcyjnych przeprowadza się pomiary akustyczne elementów lub całych maszyn danej serii w celu stwierdzenia, czy badane urządzenie jest z punktu widzenia wymagań akustycznych dobrej czy złej jakości. Badania przeprowadza się w ten sposób, że w określonym miejscu taśmy produkcyjnej umieszcza się specjalne wytłumione wewnątrz pomieszczenie lub komorę, w której stwarza się warunki zbliżone do warunków pola akustycznego swobodnego.