Ludność Dominiki

Ludność Dominiki stanowią gł. potomkowie murzyńskich niewolników. Kilkuset Karaibów - przedstawicieli rdzennej ludności wyspy, zamieszkuje w rezerwacie Salybia językiem urzędowym jest angielski, w użyciu jest również francuski dialekt patois. Większość obywateli wyznaje religię rzymskokatolicką. Przyrost naturalny wynosi 1,3%, a przeciętna dł. życia 73 lata. 68% populacji ma powyżej 15 lat. I lekarz przypada na 3 130 osób. Poważnym problemem są epidemie chorób tropikalnych. Analfabeci stanowią 5% ludności powyżej 15 roku życia. Największym miastem jest stolica Roseau (22 tys.) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Podstawę gospodarki stanowi rolnictwo. Uprawia się banany, rośliny cytrusowe, palmę kokosową, kawę, wawrzyn (liście laurowe) oraz wanilię - wszystko z przeznaczeniem na eksport, znaczenie ma rybołówstwo. Z bogactw naturalnych eksploatuje się pumeks i popioły wulkaniczne. W przemyśle, gł. przetwórstwie -pożywczym, zatrudnionych jest ok. 32% ludności (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Energia uzyskiwana jest w 3/4 z elektrowni wodnych. Gł. partnerem handlowym jest Wielka Brytania. PNB na I mieszkańca wynosi 2800 USD. Duże nadzieje wiąże się z rozwojem turystyki międzynarodowej. Wyspa nie posiada linii kolejowych. Średnia gęstość dróg kołowych wynosi I km/kmw 66% mają utwardzoną nawierzchnią. W stolicy kraju - Roseau znajduje się port morski, a w pobliżu dwa lotniska: Melville Hall i Canefield (uprawnienia budowlane).

Zagospodarowanie turystyczne Dominiki obejmuje zespoły obiektów wypoczynkowych /lokalizowanych gł. na zach. wybrzeżu wyspy - między Roseau a Morne Raquette. Baza hotelowa liczy ok. 600 pokoi. Wśród 60 tys. turystów, którzy odwiedzili ten kraj w 1995, największą grupę stanowili mieszkańcy Stanów Zjednoczonych (I 8%) i Gwadelupy (17%). Znaczny odsetek przypadał również na obywateli Martyniki (I 1%), Francji (8%) i Wielkiej Brytanii (8%). Wpływy z turystyki zagranicznej wyniosły 33 min USD (1 5% PNB) (program egzamin ustny).

Głowa republiki

W niedzielę 3 listopada 1493 dotarły do Dominiki okręty Krzysztofa Kolumba (stąd jej nazwa - dominie a to po łacinie „niedziela"). Była ona wówczas zamieszkana przez plemię indiańskie Arawaków. Od 1632 osadnictwo zaczęli organizować Francuzi. W 1763 przeszła w ręce Brytyjczyków, którzy rozwinęli tu uprawę trzciny cukrowej, kakao i bananów. W okresie 1871-1939 wchodziła w skład Federacji Wysp Pod- wietrznych, a w latach 1958-1962 Federacji Indii Zachodnich. Od 1967 Dominika posiadała status państwa stowarzyszonego z Wielką Brytanią. Niepodległość uzyskała w 1978, wchodząc zarazem w skład Wspólnoty Narodów (opinie o programie).

Głową republiki jest wybierany przez parlament na 5 lat prezydent, który powołuje rząd. Władzę wykonawczą sprawuje Izba Zgromadzenia, częściowo mianowana przez prezydenta na wniosek premiera i szefa partii opozycyjnej, a częściowo pochodząca z wyborów. Kadencja władzy ustawodawczej trwa 5 lat.

Dominikana leży w Ameryce Środkowej archipelagu Wielkich Antyli i obejmuje wsch. wyspy Haiti (Hispaniola) oraz przybrzeżne wyspy Beata i Saona. Na zach. Dominikana graniczy z republiką Haiti, od wsch. oddzielona - 4 od Portoryko cieśniną Mona, od pn. oblegana przez wody Oceanu Atlantyckiego, a od pd. - Morza Karaibskiego. I inia brzegowa o*. 1288 km) jest bardzo urozmaicona (segregator aktów prawnych).

Wyspa zbudowana jest z utworów kredowych trzeciorzędowych i czwartorzędowych alpejskiego systemu fałdowego. Na obszarze Dominikany występuje 5 gł. pasm górskich: -a pn. - Kordyliera Septentrional (do 1240 m n.p.m.), w środk. części kraju - Kordyliera środkowa, z najwyższym szczytem kraju Duarte 31 “5 m n.p.m.), na pd. - Sierra Neiba i Sierra Sahoruco (do 1630 m n.p.m.), oddzielone doliną, w której znajduje sie depresja Enriquillo 43 m p.p.m.), a na wsch. - Kordyliera Oriental. Tereny nizinne to urodzajna dolina Cibao nizina Seibo (promocja 3 w 1).