Łupki serycytowe

Gnejsy rozpoznaje się po charakterystycznej budowie warstwowej (łupkowej) lub Oczkowej, lub pręcikowej. Ciasto skalne stanowi zazwyczaj mieszaninę kwarcu ze skaleniem. Jako składniki ciemne występuje najczęściej biotyt w postaci błyszczących blaszek (gnejs biotytowy), często wraz z muskowitem (gnejs dwumikowy), rzadziej hornblenda lub augit. Łupki i fility charakteryzuje wyraźna budowa warstwowa. Obecność kwarcu stwierdzić można często tylko pod mikroskopem. Bardzo częste są łupki biotytowe i muskowitowe, łatwe do rozpoznania ze względu na blaszkowy charakter miki (program uprawnienia budowlane na komputer).

Łupki serycytowe są koloru zazwyczaj srebrzystego, na powierzchni wykazują drobne łuski serycytu. Łupki hornblendowe zawierają hornblendę przeważnie w postaci wydłużonych błyszczących kryształków, kolom ciemnozielonego, prawie czarnego. Łupki chlorytowe koloru zielonego zawierają chloryt w formie blaszek, blaszki jednak są bardziej kruche od miki. Łupki talkowe zazwyczaj koloru zielonkowatego lub białego złożone są z talku, miękkie i tłuste w dotyku. W filitach proces przekrystalizowania składników znajduje się w stadium początkowym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Charakterystyczna dla filitów jest wyraźna budowa łupkowa (łupki dachowe). Kolor: czarny, szary, czerwonawy lub zielonkawy. Na powierzchniach wygładzonych obecne są łuski serycytu. Są to skały zbite, twarde, koloru białego, szarego, czerwonawego lub nawet czarnego. Często ziarna kwarcu są poprzerastane. Przełam muszlowy równy lub zadziorowy. Budowa zazwyczaj drobnoziarnista, kolor biały, jasnoszary lub czerwonawy. Bardzo często obecne są granaty. Zewnętrznie przypominają nieco aplity skał wybuchowych (uprawnienia budowlane).

Przy badaniach makroskopowych przypominają dioryty (zawierają te same składniki). Jeżeli jest widoczne uwarstwienie, są łatwe do rozpoznania, w przeciwnym razie miarodajne są badania mikroskopowe. Składniki: plagioklaz kwaśny koloru białego, matowy, hornblenda w postaci przeważnie dobrze wykształconych kryształów koloru ciemnozielonego z błyszczącymi płaszczyznami łupliwości. W niektórych bogatych w hornblendę amfibolach plagioklaz w ogóle nie jest widoczny. Barwa marmurów jest rozmaita, łatwe są do rozpoznania z powodu niewielkiej twardości (3), dają się rysować szpilką stalową. Eklogity są łatwe do rozpoznania z powodu obecności zielonego omfacytu i czerwonych granatów (program egzamin ustny).

Serpentynity

Serpentynity występują w dwóch głównych odmianach. Jasnozielone, nakrapiane (skóra wężowa), ciemnozielone do czarnej. Skały zwarte zbite, dość twarde. Kamieniołomami o znaczeniu drogowym mogą być kamieniołomy kamienne, kopalnie żwiru i piasku oraz kopalnie gliny, dostarczające materiału do produkcji klinkieru drogowego. Dalszy podział kamieniołomów drogowych można przeprowadzić w zależności od warunków, w jakich złoże materiału kamiennego występuje, od zakresu jego eksploatacji i zasięgu, dostawy i stosowania (opinie o programie).

Jeśli złoże materiału kamiennego znajduje się na zboczu wzgórza, wznoszącego się nad poziom terenu, nazywa się ono złożem stokowym. Spąg złoża może znajdować się albo na poziomie terenu otaczającego, albo ponad terenem. Złoże jest nizinne, gdy znajduje się poniżej poziomu otaczającego go terenu. W zależności od poziomu wód gruntowych, kamieniołomy nizinne mogą być suche lub mokre. Gdy złoże znajduje się pod wodą, wówczas mamy do czynienia ze złożem rzecznym, jeziorowym bądź morskim (segregator aktów prawnych).

Wśród złóż piaskowych i żwirowych rozróżniamy:

1. złoża jednorodne, gdy całe złoże zawiera materiał jednorodny (piasek lub żwir);
2. złoża warstwowe, gdy materiał eksploatowany występuje jako jedna lub kilka warstw różnej grubości;
3. złoża soczewkowe, gdy piasek lub żwir tworzy gniazda w masie innego materiału (promocja 3 w 1).

Zależnie od zapasu materiału znajdującego się w złożu i odległości od budowanej drogi, podzielić można kamieniołomy drogowe na dwie grupy:

• kamieniołomy o znaczeniu miejscowym, w większości przypadków przydrożne, tzn. znajdujące się w pobliżu budowy i użytkowane dla niej wyłącznie;
• kamieniołomy przemysłowe, zaopatrujące w materiały kamienne sieć dróg o określonym promieniu.