Łupliwość

W strukturach niektórych minerałów brak jest płaszczyzn szczególnie gęsto obsadzonych atomami lub jonami. Minerały takie nie mają łupliwości. Należy do nich m.in. kwarc. Minerały nie mające łupliwości rozpadają się pod działaniem czynników mechanicznych nieprawidłowo, wzdłuż krzywych powierzchni przełamu (program uprawnienia budowlane na komputer). W zależności od rodzaju tych powierzchni wyróżnia się przełam muszlowy o powierzchniach przypominających kształtem muszlę, ziemisty o powierzchni chropowatej oraz zadziorowaty i haczykowaty o powierzchniach, na których występują nieregularne zadziory i haczyki.

Do charakterystycznych własności minerałów należą własności optyczne, dzięki którym można rozpoznawać bez uszkodzenia minerały nawet o mikroskopijnej wielkości. Odnosi się to zwłaszcza do kamieni przezroczystych, tj. przepuszczających światło. Znajomość zasad optyki kryształów ma zatem duże znaczenie dla oznaczania kamieni szlachetnych, gdyż umożliwia określenie ich barw bez uszkodzenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zgodnie z elektromagnetyczną teorią światła J. C. Maxwella (1831-1879) polega ono na rozchodzeniu się fal elektromagnetycznych o długości 380-780 nm. Barwa światła zależy od długości fali.
Stosunek prędkości światła w powietrzu do prędkości świata w rozważanym środowisku v nazywa się współczynnikiem światła n tego środowiska.

W ciałach bezpostaciowych, np. w opalu, oraz w kryształach regularnego, np. w soli kamiennej, czy fluorycie, światło rozchodzi się we wszystkich kierunkach z tą samą prędkością (uprawnienia budowlane).
Siły te noszą nazwę ciał optycznie równokierunkowych. W innych kryształach natomiast prędkość rozchodzenia się światła zależy od kierunku - są to ciała optycznie różnokierunkowe, czyli anizotropowe.
Promienie świetlne przechodzące przez naczynie wypełnione światła wodą ulegają załamaniu, jeżeli nie padają na powierzchnię wody od kątem prostym. Im większy jest kąt padania promieni świetlnych, tym większe jest ich odchylenie od pierwotnego kierunku (program egzamin ustny).

Druk podwójny

Jeżeli włoży się do wody prosty pręt, powstaje złudzenie, jak gdyby uległ on złamaniu na granicy zetknięcia powierzchni wody z powietrzem. Na tym polega również mylne ocenianie głębokości w przezroczystej wodzie potoku lub jeziora; zawsze dno wydaje się bliżej niż jest w rzeczywistości (opinie o programie).
Podobne zjawisko można zaobserwować w płytce szklanej, przez którą przepuszcza się wiązkę światła: ulega ona załamaniu, przyjmując po wyjściu z płytki pierwotny kierunek. Tak samo zachowuje się światło w przezroczystym krysztale jakiejś substancji krystalizującej w układzie regularnym, np. w krysztale soli kamiennej lub fluorytu, które są ciałami optycznie izotropowymi.

W płytce kalcytu, będącego ciałem optycznie anizotropowym, tj. nie krystalizującym w układzie regularnym, lecz w innym, można zaobserwować zjawisko odmienne. Wiązka promieni światła w kalcycie ulega nie tylko załamaniu, lecz i rozszczepieniu na dwie wiązki, które po opuszczeniu płytki kalcytu biegną równolegle do pierwotnego kierunku. Zjawisko to powstaje także wtedy, gdy wiązka promieni światła pada prostopadle na powierzchnię kryształu. Jeden z promieni przechodzi wtedy bez zmiany kierunku, drugi natomiast ulega odchyleniu. Po opuszczeniu płytki oba promienie biegną równolegle do pierwotnego kierunku (segregator aktów prawnych).

Jeżeli przezroczysty kryształ kalcytu położy się na papierze, na którym znajduje się czarny punkt, widoczne są dwa punkty. Im większa jest grubość kalcytu, tym większa będzie odległość między obu punktami (wyjaśnia to rycina). Od grubości bowiem ciała optycznie anizotropowego, różnokierunkowego zależy odległość między promieniami, które opuszczając to ciało biegną dalej równolegle do pierwotnego kierunku padania światła na jego powierzchnię (promocja 3 w 1). Druk umieszczony pod kryształem kalcytu jest widoczny jako druk podwójny. Ta własność podwójnego załamania światła występująca w kryształach optycznie anizotropowych nazywa się dwójłomnością.