Mączka marmurowa

Po umocowaniu (zaklinowaniu) górnego wzornika naciąga się na gwoździach sznury ó grubości 0,3 - 0,5 mm (linie pionowe) między odpowiednimi wierzchołkami kątów górnego i dolnego wzornika! Układanie płytek okładzinowych między sznurami odbywa się bez regulowania poziomnicą, pionem lub łatą (program uprawnienia budowlane na komputer). Po ułożeniu płytek w spoiny wciera się za pomocą łykowego pędzla rzadką zaprawę cementową białą, bieloną, kolorową lub zabarwioną (pod kolor płytek). Zaprawę cementową barwi się na biało przez dodanie mączki marmurowej do cementu, na inne zaś kolory przez dodanie farby i zarobienie mieszaniny wodą. Przez zarobienie cementu mlekiem wapiennym również osiąga się jasny odcień zaprawy.

Niedopuszczalne jest wypełnianie spoin okładziny gipsem lub kredą. Powierzchnię okładziny z wypełnionymi spoinami zmywa się wodą (pędzlem łykowym) i przeciera się wyciśniętym pędzlem (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W końcu rozrysowuje się spoiny cienką zaostrzoną pałeczką. Jeżeli po wypełnieniu i rozrysowaniu spoin przewidziane są jakiekolwiek roboty tynkarskie (np. ciągnienie gzymsiku nad lamperią z płytek) lub malarskie, konieczne jest zabezpieczenie okładziny od zanieczyszczenia. W tym celu przykleja się w górnej części okładziny arkusze papieru itp.

Jak wynika z opisu rozmaitych okładzin ściennych z płytek, oblicowana powierzchnia powinna przylegać wszystkimi punktami do projektowanej płaszczyzny, płytki powinny być ułożone regularnymi rzędami, zgodnie z rysunkiem projektu, na warstwie zaprawy grubości około 15 mm (uprawnienia budowlane). Spoiny powinny być wypełnione zaprawą. Podłoga składa się z podłoża (ślepa podłoga), posadzki i różnych przekładek służących do połączenia posadzki z podłożem, do izolacji itp.

Podłoże posadzki w stropach międzypiętrowych stanowią elementy nośne stropów z wypełnieniem, w parterze zaś lub w podziemiu często ubita ziemia i leżąca na niej warstwa betonu, piasku, tłucznia i innych materiałów (masywne podłoże) (program egzamin ustny). Zadaniem podłoża jest przenoszenie obciążenia posadzki na nośną konstrukcję budynku lub bezpośrednio na grunt.

Wymagania stawiane podłodze

Posadzka jest to górna warstwa podłogi leżąca na podłożu i bezpośrednio przeznaczona do używania (opinie o programie). Oprócz tych podstawowych elementów podłogi w skład jej mogą wchodzić następujące elementy dodatkowe:

• warstwy izolacyjne, np. izolacja od wilgoci, warstwa ciepłochronna itd.;
• przekładki, których celem jest związanie posadzki z podłożem albo równomierne przenoszenie obciążeń posadzki na podłoże. Do nich należą np.: zaprawa pod płytkami, klej pod linoleum, piasek pod płytkami itp.

Wymagania stawiane podłodze zależne są w poszczególnych wypadkach od rodzaju pomieszczenia, dla których podłoga jest przeznaczona (segregator aktów prawnych). Istnieją jednak podstawowe wymagania wspólne dla podłóg wszelkich pomieszczeń, a mianowicie podłoga powinna:

• być gładka, nie śliska, ciepła, elastyczna, tłumiąca dźwięki i nie może wydzielać pyłu; zaletą posadzki jest łatwość utrzymania czystości;
• być trwała, tzn. dostatecznie odporna na ścieranie i uderzenia, wytrzymała na ściskanie i zginanie;
• mieć wygląd estetyczny i harmonizujący pod względem architektonicznym z ogólnym charakterem Wnętrza;
• składać się z elementów, które mogą być wyrabiane fabrycznie oraz szybko i wygodnie montowane za pomocą mechanizmów na miejscu budowy.

W poszczególnych wypadkach, zależnie od właściwości pomieszczeń, podłoga musi odpowiadać dodatkowym warunkom, np.:

1. podłogi narażone na działanie wody i wilgoci (ustępy, łazienki, łaźnie, pralnie itp.) powinny być wodoszczelne i mieć urządzenia odprowadzające wodę do sieci kanalizacyjnej;
2. w pomieszczeniach, gdzie warunki pracy wymagają ciszy (zakłady lecznicze, hale maszyn do pisania itp.) podłogi powinny tłumić dźwięki (promocja 3 w 1).

Konstrukcję podłogi ustala się po starannym rozpatrzeniu wszystkich warunków eksploatacji, biorąc jednocześnie pod uwagę względy oszczędnościowe.