Magazyn surowca fabryki kawy

Z jednej strony umieszczone są silosy kwadratowe o wysokości około 10 m na jęczmień i żyto. Dalsze 3 zbiorniki prostokątne - dwa jednakowe i jeden większy - służą do przechowywania cykorii. Obok silosów zbożowych znajdują się pomieszczenia - zbiorniki na buraki suszone. Silosy w swej górnej części zostały obliczone jako ramy zamknięte przy uwzględnieniu zmiennego obciążenia poszczególnych komór. Moment sprężystego zamocowania ścian w lejach obliczono metodą Marcusa, nadającą się do silosów o rzucie kwadratowym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Momenty w ściankach lejów wyznaczono według metody Braya. Ściany potraktowano w płaszczyźnie pionowej jako belki-ściany i jako takie wymiarowano je i zbrojono. Zbiorniki na cykorię liczono jako ramę zamkniętą - w przekroju poziomym. Pewną trudność przy projektowaniu stanowiły potrzebne w dolnej części otwory drzwiowe, które przerywały ciągłość ścian zbiorników. Do wykonania konstrukcji użyto betonu Rw = 170 kG/cm2. Konstrukcję tę o ciężarze ok. 12 000 T ustawiono na 4 podporach ze względu na konieczność przeniesienia momentów od parcia wiatru (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Obliczanie ścian komór okrągłych. Cylindryczne ściany okrągłych komór silosowych, poza strefą wpływu zamocowania komór w konstrukcji dennej, pracują głównie na pierścieniowe rozciągające siły osiowe w płaszczyznach poziomych.

Równoleżnikowe momenty zginające są tu bardzo niewielkie i poza przypadkiem zapełnienia przestrzeni międzykomorowych mogą być w obliczeniach pominięte.
Komory pojedyncze oblicza się w płaszczyznach poziomych na rozciągające siły pierścieniowe, jakie powstają wskutek poziomego parcia materiału, przyjmując, że poszczególne pasy pierścieniowe o jednostkowej szerokości pracują niezależnie od siebie.
Na tę siłę pierścieniową pracują również ściany cylindryczne silosów wielokomorowych, których komory są od siebie oddzielone dylatacjami, a materiałem składowanym napełnione są jedynie przestrzenie komorowe.

Dokładne obliczenie wielokomorowego układu silosowego

Dokładne obliczenie wielokomorowego układu silosowego, składającego się z okrągłych komór wzajemnie monolitycznie połączonych, sprawia dużo trudności, polegających przede wszystkim na właściwym ustaleniu odkształceń węzłów łączących ze sobą przyległe komory (uprawnienia budowlane).

Oprócz pierścieniowych sił w przekrojach poziomych działają również równoleżnikowe momenty zginające, których nie można pominąć przy wymiarowaniu ścian. Odnosi się to głównie do tych części ścian cylindrycznych, które przylegają do środkowych przestrzeni międzykomorowych, napełnionych materiałem zasypowym. W przypadku komór oddzielonych od siebie wzajemnie dylatacjami i gdy składowanie materiału sypkiego przewidziane jest w przestrzeniach międzykomorowych również powstaną momenty zginające (opinie o programie).

Zamocowanie wzajemne komór w bateriach silosowych o monolitycznych połączeniach komór ma charakter sprężysty, a zatem schematem pracy węzłów jest stadium pośrednie pomiędzy założeniem całkowitej swobody przesuwu węzłów a założeniem ich nieprzesuwności; założenia te, przy jednoczesnym przyjęciu kątów obrotu węzłów za zerowe, mogą być uważane za graniczne odpowiednio dla komór o mniejszej, bądź większej odkształcalności.
Założenie swobodnego przesuwu stycznego węzłów jest bardziej odpowiednie dla komór zewnętrznych wielorzędowych baterii silosowej (np. skrajne komory przy układzie szachownicowym), bądź też dla komór o takim układzie, w którym przeważają komory zewnętrzne (segregator aktów prawnych).

Najbardziej uzasadnione staje się to założenie dla przekrojów w górnej i środkowej strefie wysokości, gdzie wpływ utwierdzenia komór w konstrukcji dennej jest niewielki. Rozpatrując komory środkowe położone wewnątrz wielorzędowej baterii wielokomorowej, należy przyjąć brak odkształcalności monolitycznych węzłów, co będzie tu bardziej zbliżone do rzeczywistego stanu ich odkształceń.

Jeżeli w komorach - poza strefami krawędziowymi - mogą powstać momenty zginające działające w płaszczyznach pionowych, np. w komorach okrągłych o zmiennej skokami grubości ścian, wówczas należy dodatkowo uwzględnić ich działanie w rozpatrywaniu pracy ścian tych komór. Poniżej podamy sposób obliczania układów komór przy obu omawianych założeniach oraz omówimy sposób uwzględnienia pionowych momentów zginających, w przypadku zmiennej skokami grubości ścian (promocja 3 w 1).