Maksymalne zagęszczenie

Na podstawie powyższych wzorów można określić zależność między ciężarem objętościowym szkieletu gruntowego suchych składników gruntu i ciężarem objętościowym gruntu wilgotnego.

Ciężar objętościowy szkieletu gruntowego (obok ciężaru właściwego szkieletu) zależy, jak wskazuje powyższy wzór, w przeważającym stopniu od wilgotności gruntu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Maksymalne zagęszczenie otrzymuje się przy największym ciężarze objętościowym szkieletu gruntowego. Wilgotność, przy której uzyskuje się największy ciężar objętościowy szkieletu gruntowego, nazywa się wilgotnością optymalną (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Toteż oznaczanie wilgotności optymalnej dla konkretnego przypadku zagęszczania mas ziemnych stanowi
podstawowe zadanie poprzedzające właściwe roboty i odbywa się zazwyczaj laboratoryjnie za pomocą aparatu Proctora. Próbkę badanego gruntu miesza się z różnymi ilościami wody, rozpoznając od ok. 60 ml przy piaskach, a od ok. 100-i-150 ml przy glinach, a później do próbki dodaje się tyle wody, aby wilgotność zwiększała się
stale o 14-2%. Ubijając przy różnej wilgotności gruntu próbkę badanego gruntu, oznacza się odpowiadające jej ciężary
objętościowe gruntu ubitego (uprawnienia budowlane).

Obliczając na tej podstawie ciężary objętościowe szkieletu gruntowego, nanosi się je na wykres zależności ciężaru objętościowego szkieletu gruntowego i wilgotności gruntu. Największy ciężar objętościowy szkieletu gruntowego uwidoczniony na wykresie wyznacza optymalną wilgotność gruntu (w - 12%) (program egzamin ustny).

Wilgotność gruntu

Jeśli wilgotność gruntu w nasypie jest optymalna, wówczas przy właściwie zastosowanych maszynach zagęszczających można osiągnąć nie tylko wysoki stopień zagęszczania w stosunku do gęstości gruntu rodzimego, ale można go nawet przekroczyć (co ma szczególne znaczenie przy budowlach wodnych) (opinie o programie).

Ze względu na podstawowe znaczenie właściwej wilgotności gruntu dla procesu zagęszczania, nie należy dopuszczać do utraty wilgotności naturalnej świeżo spulchnionego gruntu i przystępować do zagęszczania bezpośrednio po wykonaniu nasypu, bowiem często się zdarza, iż właśnie wilgotność gruntu rodzimego jest wilgotnością optymalną.

Zależność między wilgotnością optymalną a nakładem pracy mechanicznej pokazano dla gruntu piaszczysto-gliniastego o składzie: piasku z cząstkami powyżej 0,05 mm - 14%, frakcji pylastych 0,05 do 0,002 mm - 72%, cząstek gliniastych o wymiarach 0,002 mm - 14% (segregator aktów prawnych).

Wykres ten wskazuje, iż np. przy zmianie wilgotności optymalnej 19 na 16% nakład pracy mechanicznej dla osiągnięcia tego samego zagęszczenia wzrasta z około 22 Tm/m³ do 80 Tm/m³ - a więc 3,65 raza, a przy zmniejszeniu wilgotności z 16 na 15% nakład pracy mechanicznej zwiększa się z 80 Tm/m³ na 200 Tm/m³ - a więc 2,5 raza.

Zasięg zagęszczenia w głąb warstwy ziemnej podlega zmianom, których poznanie jest niezbędnym warunkiem właściwego zagęszczania. W zasadzie, w granicach zasięgu zagęszczania, stopień zagęszczenia zmniejsza się w miarę powiększania się głębokości, przy czym przebieg tych zmian ma charakter niejednolity, zależny od rodzaju zastosowanego środka zagęszczającego (promocja 3 w 1).