Maksymalne zawilgocenie

Maksymalne zawilgocenie ograniczone jest do 15% (ciężarowo) dla żużla otrzymywanego metodą granulacji półsuchej i 25% dla żużla otrzymywanego metodą granulacji mokrej (program uprawnienia budowlane na komputer). Chociaż w zasadzie żużel granulowany nie wykazuje objawów rozpadu krzemianowego, to norma wymaga przeprowadzenia badania przez naświetlanie promieniami ultrafioletowymi.
Zalecane jest stosowanie granulatu o ciężarze nasypowym 60C-M0G0 kG/m3.

Granulat o niższym ciężarze ma zbyt małą wytrzymałość mechaniczną. Bardzo lekkie piankowe ziarna ulegają rozkruszeniu podczas mieszania w betoniarce (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Granulat o ciężarze nasypowym większym niż 1000 kG/m3 wpływa niekorzystnie na ciężar objętościowy betonu bez wyraźnych efektów wytrzymałościowych.
Należy podkreślić, że żużel wielkopiecowy granulowany ze względu na znaczną porowatość ziarn wymaga bardzo dużego zużycia cementu. Dotychczasowe doświadczenia wskazują na konieczność stosowania dodatku mikro- wypełniacza, np. popiołu lotnego.
Żużel kawałkowy otrzymywany jest przez powolne chłodzenie płynnego żużla wielkopiecowego.

W skali przemysłowej uzyskiwany jest z eksploatacji zwałów hutniczych (żużel ze zwałów) lub przez chłodzenie płynnego żużla w specjalnych dolach zlewnych (żużel otrzymywany metodą dołowania). Jakość żużla ze zwałów ziarna, dopuszczając jedynie przekroczenie o 7% dopuszczalnej wartości wskaźnika uziarnienia. W odniesieniu do wytrzymałości wymaga się, aby kruszywo zapewniało możliwość wykonania betonu o minimalnej średniej wytrzymałości na ściskanie przy jednoczesnym spełnieniu warunku maksymalnego ciężaru objętościowego zgodnie z wymaganiami.
Dopuszczalna zawartość związków siarki w rozbiciu na siarczki i siarczany musi być mniejsza niż 1% S i 0,5%> S04. Bardzo charakterystycznym dla normy jest brak obowiązku określania zmian objętościowych jak i własności wytrzymałościowych kruszywa (uprawnienia budowlane).

Podkreślić należy, że norma w punkcie „definicje” ogranicza zakres jej stosowania do żużla o zawartości: Si02 do 25-40%, A1202 do 104-20% i CaO do 38-50%. W porównaniu z krajowymi żużlami zwraca uwagę bardzo duża dopuszczalna zawartość CaO. Wydaje się to być możliwe tylko dzięki wysokiej zawartości A1203, jaka z reguły nigdy nie występuje w polskich żużlach.
Wymagane zazwyczaj badania pumeksu hutniczego obejmują określenie ciężaru nasypowego, wytrzymałości i zmian objętościowych. Badanie ciężaru nasypowego przeprowadzane jest w stanie luźnym lub zagęszczonym dla określonych (tzw. porównawczych) frakcji (program egzamin ustny). Określenie wytrzymałości kruszywa przeprowadzane jest najczęściej za pomocą miażdżenia w cylindrze.
Badania zmian objętościowych przeprowadza się analogicznie jak dla żużla kawałkowego.

Żużel wielkopiecowy granulowany

Ten rodzaj kruszywa otrzymuje się przez gwałtowne schłodzenie płynnego żużla. W zależności od sposobu chłodzenia żużel granulowany produkowany może być metodą suchą, półsuchą lub mokrą. Istnieje szereg różnych urządzeń granulacyjnych (opinie o programie). W Polsce, w której produkcja żużla granulowanego w roku 1963 wynosiła 1660 tys. t, prawie wyłącznie stosowana jest metoda mokra polegająca na wylewaniu płynnego żużla do basenu z wodą. Oddziały granulacji żużla usytuowane są z zasady poza obrębem wielkich pieców, natomiast płynny żużel dowożony jest w specjalnych kadziach. Tylko w sporadycznych przypadkach baseny granulacyjne mieszczą się w bezpośrednim sąsiedztwie wielkiego pieca (np. Huta im. Buczka).

Bardzo prosta technologia produkcji, niskie nakłady inwestycyjne spowodowały, że granulowanie jest jednym z podstawowych kierunków przerobu płynnego żużla we wszystkich hutach. Wymagana jest również odporność na rozpad krzemianowy (segregator aktów prawnych).
Niemiecka norma TGL. 7687 jako podstawę podziału przyjmuje ciężar nasypowy, ograniczając ponadto tylko zawartość nadziarna i podziarna.

Angielska norma BS 877 : 1939 ogranicza maksymalny ciężar pumeksu do 0,6 kG/1, zawartość CaO - do 50%, zawartość związków siarki S03 - do 0,5% oraz straty przy prażeniu - do 2%. Wymagane jest ponadto przeprowadzenie z dodatnim wynikiem badania zmiany objętości przez 14-dniowe moczenie w wodzie (rozpad żelazawy) (promocja 3 w 1). Dozwolona ilość części niespienionych nie może przekraczać 10%. Według Kcila wymagania odnośnie ciężaru nasypowego ulegną podwyższeniu w ramach zamierzonej nowelizacji normy BS 877 : 1939.