Malowanie ręczne

Barwnik na tlenku żelaza jest zalecany do zabezpieczania rusztowań przed kwasami, gdyż znadują się one często w atmosferze chemicznie agresywnej (działanie tlenków wapnia i cementu) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na podstawie przytoczonych wiadomości można wyciągnąć praktyczny wniosek, że farby bitumiczne z dodatkiem pyłu aluminiowego lub bez dodatku nadają się najlepiej do zabezpieczenia rur przeznaczonych na rusztowania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Metody nakładania powłok:

• Malowanie ręczne. Rurę układa się na kozłach drewnianych lub na stelażu rurowym. Najpierw oczyszcza się ją szczotkami stalowymi, a następnie maluje się pędzlem lub rękawicą futerkową. Po pomalowaniu przekłada się rurę na wózek transportowy. Poszczególne warstwy rur na wózku przedziela się prętami stalowymi w celu zapewnienia równomiernego schnięcia (uprawnienia budowlane).

Sposób ten jest odpowiedni dla niewielkiej i średniej ilości rur, gdyż wydajność wynosi ok. 20 m rur 40-49 na godzinę. W ciągu ośmiogodzinnego dnia pracy jeden robotnik może pomalować ok. 160 m rur, co nie przekracza pojemności wózka. Już następnego dnia rury można zdjąć Z wózka i umieścić. Urządzenie do ręcznego malowania rur na stelażach.

• Malowanie mechaniczne. Ten sposób malowania wykonuje się za pomocą urządzenia. Wydajność urządzenia obsługiwanego przez jednego robotnika niewykwalifikowanego wynosi 200 m rur 40-49 na godzinę (program egzamin ustny).
• Malowanie natryskowe. Ponieważ pistolet rozpyla farbę na dość znacznej powierzchni, więc rury, po uprzednim oczyszczeniu, układa się obok siebie na drewnianych kozłach lub stelażach rurowych. Po wykonaniu pierwszego natrysku należy rury obrócić o kąt 120°. W ten sposób po wykonaniu trzech natrysków rury są pomalowane. W metodzie tej stosuje się farby szybkoschnące, jak np. farby chlorokauczukowe, farby o barwnikach aluminiowych i cynkowych, niektóre farby bitumiczne itp.

Malowanie

Mgła powstająca przy rozpylaniu ma działanie bardziej szkodliwe niż mgła występująca przy malowaniu pędzlem. Przy stosowaniu tej metody należy zachowywać przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy (opinie o programie).

• Malowanie przez zanurzenie rur poziomo. Rury zanurza się w pozycji poziomej w naczyniu z farbą bitumiczną, a następnie pochyla się je w celu usunięcia nadmiaru farby z powrotem do naczynia. Metoda ta zapewnia malowanie zewnętrznej i wewnętrznej powierzchni rury. Wymaga ona użycia farby wolno- schnącej, ponieważ powierzchnia parowania farby jest duża, wynosi ok. 3,25 m². Pojemnik kąpieli powinien mieć co najmniej 6,50 m długości i 0,50 m szerokości. Ilość zastosowanej farby w pojemniku jest znaczna, wynosi ok. 1000 1 przy głębokości 30 cm. Ta ilość farby wystarcza na pomalowanie 20 000 rur. W przypadku malowania tą metodą rur używanych na budowie, na ogół pobieżnie oczyszczonych, kąpiel może ulec zanieczyszczeniu, np. pyłem cementu itp. Z tej racji metoda ta ma zastosowanie tylko dla rur nowych, wychodzących z wytwórni (segregator aktów prawnych).
• Malowanie przez zanurzenie rur pionowo. Pojemnik z kąpielą ma kształt studni. Powierzchnia otworu pojemnika jest znacznie mniejsza niż w poprzedniej metodzie, parowanie farby mniej intensywne.

Rury umieszcza się między uchwytami podnośnika i zanurza się w farbie, a następnie wyjmuje się je z szybkością umożliwiającą spłynięcie nadmiaru farby. Grubość powłoki reguluje się przez zmianę gęstości farby, jej rozcieńczenie lub przez zmianę temperatury (co wymaga urządzeń ogrzewczych).

Do wad tej metody można zaliczyć:

1. zanieczyszczanie kąpieli w przypadku malowania rur używanych,
2. trudność zainstalowania urządzenia (promocja 3 w 1).

Metody tej nie stosuje się do zabezpieczania rur na rusztowania. Obie metody malowania przez zanurzanie umożliwiają pokrywanie obu powierzchni rur. Doświadczenia wykazują, że korozja wewnątrz rur nie jest specjalnie groźna.