Komin Elektrowni Cieplnej
Komin Elektrowni Cieplnej w Moskwie wykonany w r. 1946, ma wysokość 120 m, a średnice: dolną - 9,90 m, górną - 5,0 m. Grubość ściany zmienia się od 45 cm powyżej otworów wlotowych do 15 cm u góry (program uprawnienia budowlane na komputer). Fundament jest okrągły o średnicy 17,15 m posadowiony na palach żelbetowych. Doprowadzenie czopuchów - podziemne; w trzonie wykonano trzy otwory
wlotowe o wymiarach 2,0 x 5,0 m.
Odpopielanie rozwiązano z osobnego stropu przez zastosowanie czterech lejów. Wykładzinę z cegły kwasoodpornej wykonano o grubości 25 cm i 12,3 cm w segmentach wysokości 20, 17,5 15 i 12,5 m (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wykładzina opiera się za pośrednictwem poziomych zakrzywionych beleczek na pojedynczych wspornikach, wypuszczonych z trzonu komina. Izolacją jest
warstwa z wełny żużlowej grubości 20 cm u wlotu czopuchów, 10 cm wyżej i 5 cm u wylotu. Trzon komina został przed ułożeniem wykładziny wyprawiony od wewnątrz zaprawą z cementu hutniczego. W ten sposób stworzono zabezpieczenie trzonu przed ewentualną agresją gazów przenikających przez wykładzinę. Zastosowano tylko jedną galerię oświetleniową u wierzchołka komina. Sama głowica chroniona jest segmentami żeliwnymi grubości 5 cm. Komin wykonywano z wieży wewnętrznej w formach przestawnych z blachy (uprawnienia budowlane).
Kominy Nr 1 i 2 Elektrowni Jaworzno II. W r. 1943 rozpoczęto budowę elektrowni cieplnej w Jaworznie, przy czym do obsługi trzech kotłów przewidziano dwa kominy żelbetowe o wysokości 100 m. Budowę tych kominów wg dokumentacji firmy Wayss u. Freytag A. G. (Dresden) rozpoczęto w r. 1944. Po wykonaniu fundamentu i części trzonu do wysokości + 27,0 m budowę przerwano z powodu działań wojennych, a następnie podjęto już wg nowych założeń i nowej dokumentacji wykonanej przez Krakowskie Biuro Projektów Budownictwa Przemysłowego w r. 1951, zmieniając w części istniejącej szereg szczegółów oraz nadbudowując trzon do wysokości + 100 m (program egzamin ustny).
Była to pierwsza w Polsce budowa wysokiego komina żelbetowego, w związku z czym trzeba było pokonać szereg trudności technicznych przy realizacji tym bardziej, że budowa prowadzona była w zimie.
Charakterystyka techniczna komina
Charakterystyka techniczna komina jest następująca:
Wysokość komina - 100 m, średnica zewnętrzna trzonu u dołu - 7,50 m, u góry - 5,25 m, zbieżność 2 i 1,5%. Grubość ścian trzonu 40, 25 i 15 cm. Fundament płytowy, okrągły o średnicy 15 m na głębokości - 4,0 m, grubość płyty 2,80 m. Zbrojenie wkładkami stalowymi okrągłymi 0 20 do 0 12. Odstęp wkładek pionowych stały - 15 cm. Ogólny ciężar zbrojenia 53,4 T. Należy zaznaczyć, że projekt firmy Wayss u. Freytag przewidywał podwójne zbrojenie ściany trzonu (podwójne pionowe i podwójne poziome).
Otwory wlotowe czopuchów na wysokości + 19,0 m są dwustronne, okrągłe o średnicy wewnętrznej 4,50 m, z silnymi obramowaniami żelbetowymi. Strop z lejami odpopiela- jącymi, opartymi na wspornikach trzonu komina i osobnej belce średnicowej usytuowany jest na wysokości + 16,0 m (opinie o programie).
Wykładzinę grubości 12 cm wykonano z cegły szamotowej na zaprawie szamotowej w segmentach o wysokości 15 m. Pomiędzy wykładziną i trzonem ułożono izolację z wełny żużlowej grubości 10 cm. Głowica pokryta jest specjalnymi kształtkami żeliwnymi.
Zastosowano beton Rw = 250 kG/cm2, przy czym użyto polski cement szybkosprawny marki 400, który na budowie tej był stosowany po raz pierwszy (równolegle z silosami z Wierzbicy) po wprowadzeniu go do produkcji (segregator aktów prawnych).
Najciekawszym rozwiązaniem było połączenie części starej trzonu z nową. Podlegająca przez kilka lat działaniom wpływów atmosferycznych górna część istniejącego trzonu wykazała szereg rys.
Przyczyny powstania rys i ich szkodliwość oraz przydatność na nadbudowę całej istniejącej części trzonu była przedmiotem kilku ekspertyz i tematem szeregu konferencji z udziałem czołowych polskich rzeczoznawców z tej dziedziny (m.in prof. Cz. Kłosi a) (promocja 3 w 1). Ponieważ jednak rysy nie były aktywne, ostatecznie zdecydowano nadbudowę wykonać.
