Masa gruntowa

Umieszczony w masie gruntowej mały czujnik (element A). Zakładamy, że czujnik pomiarowy umieszczono w taki sposób, że nie nastąpiło przemieszczenie żadnej cząstki gruntu. Na rysunku 8-1 b, c pokazano poziome i pionowe ścianki elementu A oraz cząstki gruntu naciskającego na nie. Cząstki te w ogólnym przypadku wywołują siły normalne i styczne do powierzchni elementu A. Jeśli każda powierzchnia jest kwadratowa o boku a, to naprężenia (program uprawnienia budowlane na komputer). W ten sposób określiliśmy cztery składowe naprężenia, które z teoretycznego punktu widzenia można sobie łatwo wyobrazić i wyznaczyć ich wartość.

W części III, z wyjątkiem miejsc, gdzie poczyniono inne założenia, przyjęto zasadę, że ciśnienie w porach gruntu równa się zeru, tzn. jest równe ciśnieniu atmosferycznemu. A więc siły N_r, N_h, T_v i T„ powstają wyłącznie z sił przenoszonych przez szkielet gruntowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Naprężenia w gruncie suchym można sobie wyobrazić jako siłę panującą w szkielecie na jednostkę powierzchni gruntu. Pomiar naprężeń w masie gruntowej jest zadaniem niezmiernie trudnym, przede wszystkim dlatego, że wprowadzenie czujnika do gruntu powoduje zanikanie działania pola naprężeń. Hamilton (1960) rozpoczął prace nad problemami związanymi z zastosowaniem czujników do mierzenia naprężeń w gruncie. W celu określenia naprężeń przeprowadzimy myślowo płaszczyznę przez element gruntu.

Płaszczyzna ta przetnie zarówno szkielet, jak pory gruntu. Może się również zdarzyć, że taka płaszczyzna przetnie jeden lub kilka styków między cząstkami (uprawnienia budowlane). W każdym przeboju szkieletu gruntowego, przez który poprowadzono płaszczyznę, siłę przenoszoną przez szkielet gruntowy można rozłożyć na dwie składowe: normalną i styczną do płaszczyzny, przy czym składową styczną można również rozłożyć na dwie składowe równoległe do dwóch osi współrzędnych. Te wszystkie siły składowe (program egzamin ustny).

Siły składowe

Sumę wszystkich sił składowych normalnych działających na płaszczyznę, podzieloną przez pole jej powierzchni, nazywamy naprężeniem normalnym a działającym na tę płaszczyznę (opinie o programie). Podobnie, sumę wszystkich sił składowych stycznych działających na płaszczyznę, np. w kierunku osi x, podzieloną przez pole jej powierzchni, nazywamy naprężeniem ścinającym r_x działającym w kierunku osi x.

Używa się również często innego sposobu do określenia naprężeń. Mianowicie, przeprowadza się przekrój w formie powierzchni sfalowanej, która jest tak powyginana, że przecina szkielet gruntowy jedynie w stykach między cząstkami. Wówczas naprężenie równa się sumie sił działających w stykach podzielonej przez pole sfalowanej powierzchni. Suma powierzchni wszystkich pól styków będzie jedynie małą częścią całkowitego pola powierzchni, na pewno mniejszą niż 1%. Wartość naprężeń, zgodnie z pojęciem wprowadzonym w tym punkcie, różni się znacznie od wartości rzeczywistych naprężeń w stykach (segregator aktów prawnych). Używając w niniejszej książce słowa naprężenie, mamy na myśli naprężenie w sensie makroskopowym (siła/całkowitą powierzchnię), tzn. naprężenie zdefiniowane w tym punkcie. Jednakże przy omawianiu naprężeń w stykach między cząstkami będziemy używali określenia naprężenie stykowe.

Wartość naprężeń stykowych między cząstkami gruntu może być bardzo duża (rzędu 7000 kG/cm²). Naprężenia w sensie makroskopowym, zgodnie z definicją wprowadzoną w tym rozdziale, będą osiągały wartość od 0,07 do 70 kG/cm² w większości praktycznych zagadnień (promocja 3 w 1). Pojęcie naprężenia jest ściśle związane z pojęciem kontinuum (ciągłości). Mówiąc przeto o naprężeniu działającym w danym punkcie, wyobrażamy sobie siły działające na bok nieskończenie małego sześcianu zbudowanego z materiału jednorodnego. Na pierwszy rzut oka może dziwić słuszność wprowadzenia pojęcia naprężenia do układu cząstkowego, jakim jest grunt. Jednakże należy zaznaczyć, że wprowadzenie pojęcia naprężeń do nauki o gruntach nie jest bardziej abstrakcyjne niż zastosowanie tego pojęcia w stosunku do metali.