Materiały bitumiczne

Jak wynika z podanych wyżej danych dotyczących przyczepności materiałów bitumicznych podlegających wilgoci lub działaniu wody, należy liczyć się z możliwością utraty ich przyczepności do podłoża. Utrata przyczepności mogłaby pociągnąć za sobą oderwanie się izolacji od podłoża na ścianach pionowych lub stromych. Izolacja bez względu na jej właściwości pęcznienia powinna być przynajmniej na tyle dociśnięta warstwą ochronną, aby nie tylko nie obsunęła się, ale nie uległa sfałdowaniu, nie tworzyły się zwisy, pęcherze itp. odkształcenia, które są równoznaczne ze zniszczeniem wodoszczelności izolacji (program uprawnienia budowlane na komputer).
Nie mamy na razie doświadczeń opartych na dłuższych obserwacjach izolacji wodoszczelnych i pokryć, czy liczbę warstw papy w osnowie z włókien szklanych można zredukować w porównaniu z liczbą warstw pap z osnową organiczną.

Wydaje się jednak, że tam gdzie dotychczas stosowano 3 warstwy zwykłej papy, można przyjąć dwie warstwy papy na osnowie z włókien szklanych.
Z powyższych wzorów wynika, że dopiero przy szerokości wykopu b = = 0,70 m uzyskamy średni docisk (otrzymany na podstawie równy połowie wymaganego.
Jeżeli grunt użyty do zasypania wykopu będziemy warstwami silnie ubijać, to parcie gruntu możemy znacznie podnieść teoretycznie do wartości parcia (odporu) biernego, które jest znacznie większe od parcia czynnego gruntu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Szybko jednak parcie to zmniejsza się i nie uzyskujemy żadnych trwałych rezultatów. Jednak ponieważ przez pewien czas docisk był znaczny, izolacja za pośrednictwem warstwy ochronnej została dociśnięta, nastąpiło wypełnienie wyciśniętym lepikiem miejsc nie powleczonych lub niedostatecznie powleczonych, wkładki szczelnie przylgnęły do lepiku, co w znacznym stopniu przyczynia się do podniesienia jakości wykonanej izolacji. Ten sam wynik uzyskuje się w przypadku wykonywania warstwy ochronnej z betonu, który zanim stwardnieje wywiera parcie hydrostatyczne na ściany formy (w naszym przypadku na izolację), do której jest nanoszony (uprawnienia budowlane).

Docisk

Docisk jest wymagany jedynie w przypadku stosowania izolacji ciężkich z wkładkami pochodzenia organicznego (papy, juty), które stanowią większość obecnie wykonywanych izolacji, natomiast nie jest konieczny przy izolacji z mas plastycznych. Spełnienie tego warunku, jak wynika zresztą z wyżej podanych obliczeń, najczęściej nastręcza poważne trudności przy projektowaniu budowli i wymaga dodatkowego nakładu robocizny i materiałów. Należy rozważyć, czy nie opłaci się zastosować innego rodzaju izolacji, przy której zachowanie omawianego warunku nie jest wymagane (program egzamin ustny).

Istnieją poglądy, że wymagane dociśnięcie izolacji papowej można uzyskać wykorzystując parcie wody gruntowej, W tym przypadku musi istnieć od strony wody warstwa izolacji nieprzepuszczająca wody. Może to być folia metalowa lub nawet powłoka asfaltowa. Pogląd taki może być uważany za słuszny pod warunkiem, że warstwa wodoszczelna zewnętrzna będzie należycie zabezpieczona przed uszkodzeniami mechanicznymi (opinie o programie).
W zasadzie warunek docisku, który powinien być spełniony w całej rozciągłości, dotyczy jedynie izolacji poddanej stałemu działaniu wody naporowej. Przy izolacji tarasów i pomostów mostów powstają trudności konstrukcyjne w osiągnięciu docisku wynoszącego 0,1 kG/cm2, co odpowiada mniej więcej dociskowi warstwy betonu o grubości 0,40 m na powierzchniach zbliżonych do poziomych (segregator aktów prawnych).
W najlepszym przypadku stosowana nawierzchnia na mostach i posadzka na tarasach stanowi obciążenie o połowę mniejsze, ponieważ w przeciwnym razie konstrukcja byłaby nadmiernie przeciążona i nieekonomiczna. A zatem i docisk wynosi zaledwie połowę wymaganego.

Dlatego, aby izolacja nie ulegała stałemu działaniu wody, należy dążyć do jak najszybszego całkowitego jej odwodnienia. W tym celu budowle podlegające jedynie działaniu wód opadowych powinny mieć izolowane powierzchnie wykonywane ze spadkiem (promocja 3 w 1).. Spadek ten w zasadzie nie powinien być mniejszy od 2%. Izolację taką można rozpatrywać jako pracującą przeważnie w warunkach suchych i nie wymagającą docisku.