Materiały do izolacji chemoodpornych

Zabezpieczenie elementów budowlanych przed korozją wykonuje się przeważnie w postaci powłok malarskich antykorozyjnych lub chemoodpornych. Powłoki antykorozyjne na konstrukcjach metalowych mają trwale i skutecznie izolować metal od wilgoci i tlenu, zawartych w powietrzu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jeśli środowisko zewnętrzne konstrukcji budowlanych (stalowych, żelbetowych, betonowych) stanowią gazy agresywne chemicznie, to stosuje się powłoki chemoodporne. Jeśli obok zagrożenia trwałości powłoki przez agresywne środowisko zewnętrzne występuje możliwość zarysowania się konstrukcji (np. betonowej), to stosuje się powłoki elastyczne, zbrojone, odpowiedniej grubości, nazywane zależnie od składu masy powłokowej powłokami lub wyprawami zbrojonymi (laminatami). W środowisku agresywnym ciekłym i przy równoczesnej możliwości występowania mikrozarysowań konstrukcji, stosuje się pokrycia chemoodporne z materiałów rolowych i arkuszy (folii, pap). W razie zagrożeń mechanicznych (uderzenia, tarcie) konieczne jest zabezpieczenie izolacji chemoodpornych wykładziną ceramiczną lub obmurowaniem, układanymi na kitach chemoodpornych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Powłoki malarskie mogą być dwu- lub wielowarstwowe. Tc ostatnie składają się z warstwy podkładowej (gruntującej), warstw środkowych i warstwy nawierzchniowej. Kolejno nakładane warstwy farby zatykają pory warstwy wcześniej nałożonej, co pozwala na uzyskanie szczelnej powłoki malarskiej. Farby są to materiały malarskie oparte na roztworach substancji błonotwórczych (spoiw lakierowych) w rozpuszczalnikach, charakteryzujące się wysoką zawartością pigmentów i obciążników. Emalie są to tworzywa oparte na spoiwie lakierowym, zawierające mniej pigmentów i obciążników niż farby (uprawnienia budowlane).

Lakierami nazywa się nie pigmentowane roztwory substancji błonotwórczych. Rozróżnia się farby do gruntowania i podkładowe (międzywarstwowe) oraz farby i emalie nawierzchniowe
Farby przeciwkorozyjne gruntowe przeznaczone są do bezpośredniego nakładania na chronioną powierzchnię w celu otrzymania przyczepnej do podłoża warstwy, stanowiącej dobry podkład pod następne malowanie. Ze względu na mechanizm działania farby gruntowe dzieli się na izolujące, pasywujące i protektorowe (program egzamin ustny).

Farby gruntowe

Działanie farb izolujących polega na izolacji mechanicznej i elektrycznej chronionego podłoża od środowiska agresywnego. Zawierają one pigmenty obojętne (tlenki żelaza, biel cynkową, biel tynkową), a ich właściwości izolujące zależą od spoiwa.
Działanie farb gruntowych pasywujących polega na izolacyjności ze zdolnością do tworzenia na powierzchni metalu mieszanej warstewki tlenków i soli metalu. Warstewka ta ze względu na pasywujące właściwości chroni metal podłoża przed korozją, nawet w razie nieszczelnej powłoki malarskiej. Jako pigmenty w farbach gruntowych pasywujących stosowane są silne utleniacze (minia ołowiana, chromiany cynku i ołowiu, hydro- ksysiarczan ołowiu) (opinie o programie).

Farby gruntowe protektorowe zawierają metale o potencjale bardziej ujemnym od żelaza, np. pył cynkowy lub aluminiowy. W początkowym okresie zachodzi bardzo intensywne działanie protektorujące takiej powłoki. Po pewnym czasie działanie to maleje, ale skuteczność zabezpieczenia pozostaje nadal, gdyż metal podłoża jest chroniony wskutek izolującego działania produktów korozji metalu protektora (segregator aktów prawnych).
Farby podkładowe (międzywarstwowe), przeznaczone do nakładania na powierzchnie zagruntowane celem utworzenia warstwy pod farby nawierzchniowe, mają za zadanie ogólne zwiększenie grubości powłoki.

Farby i emalie nawierzchniowe p zaznaczone do ostatecznego malowania podłoża zagruntowanego i ewentualnie pokrytego warstwą podkładową mają za zadanie nadanie wymalowaniu odpowiednich walorów dekoracyjnych (np. koloru, połysku, matowości) lub nadanie zabezpieczeniu cech specjalnych (np. odporności na działanie wysokiej temperatury, czynników chemicznych lub mechanicznych) (promocja 3 w 1).