Materiały do powłok

Przy większych robotach, gdy jeden kocioł nie wystarczy, zaleca się stosować jednocześnie dwa kotły. W żadnym jednak razie po częściowym opróżnieniu kotła nie można dodawać nowej porcji zimnych składników, ponieważ otrzymuje się niejednorodny materiał. Materiały specjalne mogą wymagać odrębnego traktowania i wówczas należy stosować się ściśle do przepisów wytwórcy.
Materiały do powłok na zimno są dostarczane w naczyniach szczelnie zamkniętych. Po wyjęciu z opakowania potrzebnej ilości materiału należy naczynie z powrotem szczelnie zamknąć w celu zapobieżenia ulatnianiu się rozpuszczalnika oraz utrzymania masy w stanie plastycznym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jeśli naczynie przez dłuższy czas pozostaje otwarte, to na powierzchni materiału tworzy się kożuch, który należy usunąć, ponieważ uniemożliwia on wykonanie jednolitej powłoki. Jeśli materiał wskutek wyparowania rozpuszczalnika zgęstniał, wówczas w celu ponownego lepszego upłynnienia można zastosować rozpuszczalnik dostarczony przez producenta lepików lub też inny dobrany na podstawie badań chemicznych.
Ponieważ w okresach zimniejszych masy powłokowe na zimno gęstnieją, należy na pewien czas przed użyciem naczynie z masą umieścić w ciepłym pomieszczeniu. Mas powłokowych nie można umieszczać w pobliżu ognia, gdyż istnieje wówczas możliwość ich zapalenia się lub eksplozji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W celu podgrzania zgęstniałej masy można naczynie z materiałem zanurzyć w drugim naczyniu z gorącą wodą. Przy wykonywaniu powłok w zamkniętych pomieszczeniach, podziemiach, tunelach itp. powinien być bezwarunkowo zapewniony dostateczny przewiew lub wentylacja, przy czym nie wolno stosować oświetlenia płomieniem. Palenie papierosów powinno być kategorycznie zabronione (uprawnienia budowlane).
Emulsje bitumiczne ze względu na zawartość w nich wody należy chronić przed mrozem.

Smarowanie podłoży

Przed nałożeniem warstwy gruntującej z asfaltu upłynnionego na podłoże należy sprawdzić, czy odpowiada ono warunkom, a więc przede wszystkim, czy jest zupełnie suche. Następnie podłoże należy starannie oczyścić z pyłu, najlepiej przy zastosowaniu sprężonego powietrza (program egzamin ustny).
Na przygotowane powierzchnie budowli nakłada się najpierw powłokę gruntującą z asfaltu upłynnionego, który dzięki swojej płynności dobrze wsiąka w beton, wyprawę lub mur (dzięki małemu napięciu powierzchniowemu asfalt upłynniony wnika nawet w pory kapilarne materiałów podłoża) i przez to stwarza dla następnych grubszych powłok warstwę pośrednią wiążącą.

W wyjątkowych przypadkach, gdy chodzi o bardzo lekki typ izolacji, sama powłoka gruntująca może już stanowić izolację przeciwwilgociową. Do nakładania warstwy gruntującej stosuje się twardsze pędzle lub szczotki, którymi wciera się materiał gruntujący (opinie o programie).
Roztwór powienien być wcierany krzyżowo, w dwu prostopadłych kierunkach, tak aby całkowicie wsiąkał w podłoże, nie zostawiając kałuż na jego powierzchni.
Smarowanie podłoży pod dachowe pokrycia papowe powinno się odbywać pasami kilkumetrowej szerokości w kierunku spadku dachu (od kalenicy do okapu).

Każdy podkład powinien być zagruntowany co najmniej dwukrotnie w odstępach czasu w zasadzie 24 godzin. Latem przy ciepłej i suchej pogodzie odstęp ten może być skrócony do ok. 6 godzin.
Gruntowanie roztworem asfaltowym suchego podłoża można prowadzić także w temperaturze od -5 do 0°C (segregator aktów prawnych).
Stosowania aparatów natryskowych nie zaleca się, gdyż uzyskane przy ich użyciu powłoki nie wsiąkają należycie w głąb podłoża.

Poza tym przy stosowaniu aparatów natryskowych grozi robotnikom w większym stopniu niż przy użyciu pędzli i szczotek zatrucie parami rozpuszczalnika. Istnieje przy tym większe niebezpieczeństwo wybuchu. Dlatego aparaty natryskowe w żadnym razie nie mogą być stosowane w pomieszczeniach zamkniętych (podziemiach, tunelach itp.) (promocja 3 w 1).