Materiały izolacyjne rolowe

Obok materiałów izolacyjnych bitumicznych, stosowanych jako materiały plastyczne bez osnowy, dużą rolę przy robotach izolacyjnych odgrywają tzw. materiały rolowe, składające się z wkładki nie będącej materiałem izolacyjnym, nasycone smołą lub asfaltem (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przemysł wytwarza obecnie szereg takich materiałów, różniących się między sobą zarówno rodzajem wkładki, substancją impregnującą, jak i przeznaczeniem do różnych celów.
Wkładkę materiałów izolacyjnych może stanowić tektura, tkanina jutowa, tektura azbestowa lub tkanina z przędzy szklanej.

Materiały izolacyjne rolowe z wkładką z tektury noszą nazwę papy. Produkowane obecnie papy dają się podzielić na następujące grupy:
- papy smołowe lub asfaltowe zależnie od rodzaju masy impregnującej,
- papy z powłokami, przeznaczone przeważnie do krycia dachów lub jako wierzchnie powłoki ciężkich izolacji,
- papy bezpowłokowe, przeznaczone do spodnich warstw przy kryciu dachów jako warstwy wewnętrzne przy wielowarstwowych izolacjach,
- papy specjalne różnych rodzajów, jak np. filce bitumowane, używane jako wodoszczelne i dźwiękochłonne podkłady pod podłogi, papy faliste nakładane pod tynki na wilgotne mury, umożliwiające cyrkulację powietrza w murach i ich wysychanie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Poza od dawna produkowanymi papami smołowymi i asfaltowymi, jutą bitumowaną i papą na welonie szklanym, zagraniczny przemysł materiałów izolacyjnych produkuje jeszcze kilka interesujących wyrobów: papę asfaltową pokrytą folią miedzianą o grubości ok. 0,1 mm, papę asfaltową pokrytą folią aluminiową (produkowaną od niedawna i u nas), tekturę azbestową nasyconą bitumem, papy fałdowane, faliste i perforowane dla dolnych warstw pokryć stropodachów, materiał arkuszowy bezwkładkowy produkowany drogą walcowania mieszaniny włókien azbestowych z asfaltem. Również produkowane są papy z wkładką z folii aluminiowej, tkaniny (rzadka tkanina jutowa) nasycone asfaltem, papy z powłoką umożliwiającą przylepianie do powierzchni izolowanych przez podgrzanie lampą lutowniczą, bez użycia lepiku oraz papy z wkładkami z folii z tworzyw sztucznych (uprawnienia budowlane).

Papa

Wkładkę w papie uważać należy za nośnik bitumicznej masy impregnacyjnej, umożliwiający tworzenie szczelnych warstw izolacyjnych, nakładanych w postaci stałej na odpowiednio przygotowaną powierzchnię.
Papa taka składa się zatem z wkładki tekturowej 1, impregnowanej rzadką masą bitumiczną, obustronnej powłoki 2 z twardszej, często zawierającej wypełniacz, masy bitumicznej, z zewnętrznej posypki gruboziarnistej 3 i drobnoziarnistej posypki spodniej (program egzamin ustny).

Jako masę impregnacyjną stosuje się [6, 10, 28] przy papach asfaltowych asfalty ponaftowe o temperaturze mięknienia wg PiK 35-T-40°C i penetracji powyżej 150/25°C. Używane niekiedy asfalty bardzo miękkie o temperaturze mięknienia wg PiK 30-r-35°C obniżają trwałość papy i stosowanie ich nie jest wskazane. Asfalty stosuje się bez domieszek stałych, gdyż mają one jedynie za zadanie wypełnienie porów między włóknami tektury i otoczenie tych włókien cienką błoną, co w efekcie czyni już papę nieprzepuszczalną dla wody (opinie o programie).
Przy papach smołowych stosuje się mieszanki paku ze smołą o temperaturze mięknienia wg KS poniżej 40°C i zawartości części lotnych do temperatury 250°C poniżej 5%.

Jako masy powłokowe stosuje się dla pap asfaltowych twardsze gatunki asfaltów (np. PS-85) lub też kompozycje asfaltów ponaftowych z wysokowartościowymi asfaltami naturalnymi (asfalt trynidadzki lub gilsonit) (segregator aktów prawnych).
Dodatkami cenionymi i podnoszącymi jakość masy powłokowej są paki tłuszczowe.

Ostatnio stosuje się coraz częściej masy powłokowe z wypełniaczami mineralnymi o bardzo drobnym przemiale. Ponieważ masa powłokowa jest najsilniej narażona na wpływy atmosferyczne i uszkodzenia mechaniczne, składniki masy muszą być bardzo starannie dobrane, z uwzględnieniem wszystkich ich właściwości, a przede wszystkim temperatury łamliwości i odporności na starzenie się (promocja 3 w 1).