Odporność chemiczna uprawnienia budowlane

Szkło rozpuszcza się pod działaniem kwasu fluorowodorowego HF. Inne kwasy prawie nie działają na szkło (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy długotrwałym działaniu wody niektóre gatunki szkła mętnieją na skutek tworzenia się ługu sodowego, który częściowo rozpuszcza krzemionkę. Zjawisko to ulega znacznemu przyspieszeniu, jeżeli woda zawiera alkalia.

Na rozkład szkła zwykłego wskazuje opalizowanie i matowienie powierzchni
Odporność chemiczna szkła na działanie wody powinna wg PN-58/C 13120 odpowiadać III klasie hydrolitycznej, tzn. przy badaniu zużycia 0,01 n kwasu solnego nie powinna przekraczać 1,7 ml.

Odprężenie. Szkło powinno być odprężone. Dwójłomność nie powinna przekraczać 60 m/u na 1 cm. Sprawdza się to za pomocą polaryskopu z porównawczą skalą barw przez zmierzenie naprężeń na płytce wyciętej z badanego szkła.
W zależności od sposobu wytwarzania rozróżniamy szkło płaskie dmuchane, ciągnione i walcowane (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Szkło dmuchane produkowano powszechnie do czasu zastosowania fabrykacji szkła ciągnionego. Surowce po starannym zmieszaniu stapiano w donicach lub wannach. Robotnik zanurzał w płynną masę tzw. piszczel, tj. rurkę stalową oprawioną w drewno nabierając na jej koniec pewną ilość masy. Dmuchając i manipulując piszczelą otrzymywał kolejno coraz to większe bańki. Po obcięciu czepca i spodu bani powstawał walec; rozcinano go wzdłuż tworzącej i przenoszono na płytę nad piecem, gdzie rozwijano go i wyrównywano drewnianą łatą. Wreszcie po ostudzeniu następowało sortowanie i obcinanie szkła do odpowiednich wymiarów.
Szkło okienne dmuchane miało na ogół znacznie więcej wad niż szkło ciągnione (pęcherzyki, nierówności powierzchni itp.).

wydmuchiwanie szkła płaskiego ze względu na wysokie koszty produkcji i szkodliwość dla zdrowia stosuje się przy obecnym poziomie techniki tylko w wyjątkowych przypadkach, w małych zakładach, wyłącznie przy produkcji szkła barwnego.
Sposób mechaniczny różni się od sposobu ręcznego metodą formowania walca. Zamiast ręcznych przyborów stosuje się urządzenia mechaniczne (uprawnienia budowlane).

Masa szklana

Masę szklaną ciągnie się w postaci walca, do wnętrza którego wdmuchuje się równocześnie sprężone powietrze. Otrzymuje się w ten sposób długi walec, którego dalsza obróbka podobna jest do obróbki sposobem ręcznym.

Wytwarzanie szkła ciągnionego polega na pionowym lub poziomym ciągnieniu taśmy szklanej za pomocą odpowiednio do tego celu skonstruowanych maszyn i urządzeń (program egzamin ustny).
Najbardziej rozpowszechnione są 3 następujące metody ciągnienia szkła:
Sposób pionowego ciągnienia, przy użyciu czółenka (metoda Four-caulta),
Sposób pionowego ciągnienia ze swobodnej powierzchni masy szklanej (metoda Gregoriusa).
Sposób poziomego ciągnienia ze średniej powierzchni masy szklanej (metoda Colburna) (opinie o programie).

Fourcault zastosował do ciągnienia, formowania i odprężania taśmy szklanej pionowe maszyny składające się z obudowanego szybu i szeregu par wałków azbestowych. Szyb zapewniał należyte odprężenie taśmy, a wałki każdej pary obracające się w przeciwnych kierunkach ciągnęły taśmę do góry.
Dla zapoczątkowania ciągnienia taśmy szklanej opuszcza się między wałkami maszyny metalową ramę, której dolny brzeg wprowadza się do szczeliny szamotowego czółenka i zanurza w masie szklanej. Po przyklejeniu się masy naciska się na czółenko i ciągnie ramę do góry razem z utworzoną w ten sposób taśmą.

produkowane systemem Fourcaulta jest na ogół znacznie lepsze niż szkło dmuchane, ma jednak często wadę - równoległe smugi pogarszające widoczność.

Smugi te tworzą się w czasie ciągnienia szkła przez walce w kierunku ruchu z następujących powodów:

a) czółenko nie ma idealnego otworu,

b) temperatura szkła w komorze i na długości czółenka nie zawsze jest jednakowa,

c) wymieszana masa nie zawsze bywa jednolita (segregator aktów prawnych).

Metoda Fourcaulta nie jest już obecnie ostatnim wyrazem techniki. Istnieją nowe metody mające szereg zalet.

Należy tu wymienić metodę Colburn a, przy której otrzymuje się szkło prawie bez smug. Colburn zastosował inny sposób ciągnienia taśmy ze swobodnej powierzchni masy szklanej, bez użycia czółenka. Maszyna ciągnie taśmę początkowo pionowo, a następnie na pewnej określonej wysokości przegina ją na wałku i ciągnie dalej poziomo. Do ciągnienia taśmy zastosowano specjalne urządzenia rolkowe (promocja 3 w 1).
Metoda Gregoriusa jest również oparta na zasadzie pionowego ciągnienia taśmy ze swobodnej powierzchni masy szklanej, lecz posługuje się bardziej skomplikowanymi urządzeniami. W ten sposób również w tej metodzie unika się czółenka, będącego jedną z przyczyn smug w szkle, oraz niedogodnej zmiany kierunku ciągnienia taśmy.