Odkształcenie sprężyste

Przy zmęczeniu następuje znacznie silniejsze zarysowanie, a obserwowane przy zniszczeniu odkształcenia są znacznie większe niż przy zniszczeniu statycznym. Niesprężyste odkształcenie wzrasta z liczbą obciążeń występował w próbkach, które nie ulegają zniszczeniu wskutek zmęczenia. Jeśli narysuje się wykres, na którym odkładać się będzie procentowy stosunek powierzchni każdej kolejnej pętli histerezy do powierzchni pierwszej pętli, uzyska się zależność od liczby cykli (program uprawnienia budowlane na komputer).

Może osiągnąć wartość 4000X10^-8 po 13 min cykli oraz przy częstotliwości zmian obciążeń wynoszącej 200 cykli/ /min. Ogólnie biorąc próbki wytrzymujące większą liczbę cykli obciążeń do zniszczenia mają większe odkształcenia niesprężyste przy zniszczeniu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zainteresowanie pętlą histerezy wynika z faktu, że powierzchnia ta przedstawia nieodwracalną energię odkształcenia, która przejawia się w postaci wzrostu temperatury próbki. Towarzyszące temu odkształcenie nieodwracalne może przejawić się w postaci tworzenia się rys lub nieodwracalnego odkształcenia bez straty ciągłości jako płynięcie lepkie. Badania prędkości impulsów wskazują, że zmiana w zachowaniu się w pobliżu zniszczenia jest spowodowana przez rozwój rys, lecz jest możliwe, że odkształcenie sprężyste wzrasta również wraz z liczbą cykli (uprawnienia budowlane).

Wskazuje na to zmniejszenie się siecznego współczynnika sprężystości wraz z procentowym wzrostem zużytej „trwałości zmęczeniowej” (procentowym wzrostem liczby dokonanych obciążeń do liczby obciążeń odpowiadających zniszczeniu zmęczeniowemu). Na zależność tę nie wpływa poziom naprężeń w czasie badania zmęczeniowego i dlatego jest ona godna zainteresowania z uwagi na ocenę pozostałej do dyspozycji „trwałości zmęczeniowej (lub liczby cykli obciążeń jaką próbka jeszcze będzie mogła przenieść do chwili zniszczenia zmęczeniowego) danego betonu. Postęp obciążeń cyklicznych oddziałuje również na odkształcenie poprzeczne i powoduje postępujące zmniejszenie współczynnika Poissona (program egzamin ustny).

Obciążenie cykliczne

Obciążenie cykliczne poniżej granicy zmęczenia poprawia wytrzymałość zmęczeniową betonu, tzn. beton obciążony pewną ilość razy poniżej jego granicy zmęczenia będzie miał - jeśli zostanie następnie obciążony powyżej tej granicy - wyższą wytrzymałość zmęczeniową niż beton, który nigdy nie został poddany wstępnym cyklom obciążenia. Beton ten wykazuje także wyższą o 5-15% wytrzymałość statyczną (opinie o programie). Jest możliwe, że ten wzrost wytrzymałości spowodowany jest zagęszczeniem betonu na skutek działania początkowych, wywołujących niewielkie naprężenia, obciążeń cyklicznych w sposób podobny, jak następuje poprawa wytrzymałości przy umiarkowanym stałym obciążeniu, Właściwość ta jest podobna do utwardzenia przez zgniot w metalach i jest szczególnie interesująca, ponieważ beton pod działaniem obciążenia statycznego staje się raczej materiałem bardziej miękkim niż utwardzonym (segregator aktów prawnych).

Ściśle biorąc wydaje się, że beton nie ma granicy zmęczenia, tzn. wytrzymałości zmęczeniowej przy nieskończenie dużej liczbie cykli obciążeń, z wyjątkiem występowania przemienności naprężeń. Z tego względu zwykle przyjmuje się umownie granicę zmęczenia jako wytrzymałość zmęczeniową dla dużej liczby cykli obciążeń, np. 10 min. Wytrzymałość zmęczeniową można przedstawić za pomocą zmodyfikowanego wykresu Goodmana. Rzędne od linii nachylonej pod kątem 45° i przechodzącej przez początek układu wskazują amplitudę naprężeń (o_h - o,) dla danej liczby cykli obciążeń; o_t jest na ogół większe niż zero i wywołane jest przez obciążenie stałe, podczas gdy o_h jest rezultatem obciążenia stałego i ruchomego (zmiennego). Na podstawie wykresu można więc określić amplitudę naprężeń, jakie może przenieść dany  beton dla określonej liczby cykli obciążeń (promocja 3 w 1).