Mechaniczne własności drewna

Drewno w normalnych warunkach (bez obróbki cieplno-wodnej) jest materiałem kruchym, o małej wydłużalności i słabo zaznaczonym płynięciu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Granica wytrzymałości lub wytrzymałość doraźna określona jest na wykresie punktem.

Po przekroczeniu przedziału płynięcia dalsze odkształcenie materiału odbywa się przy wzroście naprężenia. Krzywa osiąga swe maksimum równoznaczne z najwyższą wartością naprężenia (naprężenie zrywające). Pod wpływem tego naprężenia występuje przewężenie próbki i zerwanie jej w punkcie
Wykres rozciągania drewna wzdłuż włókien ma odmienny przebieg niż wykres rozciągania stali. Granica proporcjonalności wynosi w przybliżeniu Vs wytrzymałości na rozciąganie. Rozciągane drewno nie wykazuje ani płynięcia, ani odkształceń plastycznych lub wykazuje je w bardzo małym stopniu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Brak zjawiska płynięcia tłumaczy się małą plastycznością drewna. Po przekroczeniu granicy sprężystości następuje zerwanie włókien i zniszczenie próbki.
Wpływ chemicznej i submikroskopowej budowy na mechaniczne własności drewna
Mechaniczne własności drewna, a zwłaszcza wytrzymałość na rozciąganie, zależą w dużym stopniu od długości łańcuchów celulozowych, czyli od stopnia polimeryzacji (uprawnienia budowlane). Stopień polimeryzacji celulozy (czyli wartość n, oznaczająca liczbę reszt glikozowych składających się na długość łańcucha) leży w granicach 3000 - 10 000 (błonnik), hemicelulozy w granicach 150 - 200. Wytrzymałość celulozy zwiększa się wydatnie w miarę wzrastania stopnia polimeryzacji do 700; powyżej tej wartości wytrzymałość celulozy wzrasta tylko nieznacznie. Bezpostaciowa lignina inkrustująca szkielet celulozy nie przyczynia się do zwiększenia wytrzymałości
na rozciąganie, powoduje natomiast wydatne zwiększenie wytrzymałości na ściskanie (program egzamin ustny).

Poprzeczne pęcznienie drewna

Zbudowane z błonnika micele ułożone są w stosunku do osi włókna nie równolegle, lecz na liniach spiralnych. Im mniejszy jest kąt odchylenia, tzn. im bardziej układ micel zbliża się do położenia równoległego w stosunku do podłużnej osi włókien drzewnych, tym większa jest wytrzymałość drewna na rozciąganie. W drewnie późnym układ micel jest bardziej jednolity niż w drewnie wczesnym; następstwem tego jest większa wytrzymałość drewna późnego, a w ślad za tym większa wytrzymałość drewna o dużym udziale drewna późnego. Za przykład może służyć drewno późne jesionu, które wykazuje układ fibryl prawie równoległy do osi pnia (opinie o programie).

W drewnie rozpierzchłonaczyniowym błona wtórna naczyń drewna wczesnego ma poziomy układ fibryl. Następstwem tego jest mała wytrzymałość naczyń i ich ujemny wpływ na wytrzymałość drewna.
Poprzeczne pęcznienie drewna tłumaczy się luźnymi wiązaniami poprzecznymi łańcuchów celulozy, co umożliwia stosunkowo swobodne rozluźnianie się strukturalnych elementów błony w kierunku poprzecznym. Luźne wiązania poprzeczne są również jedną z przyczyn małej wytrzymałości drewna w kierunku poprzecznym.

Wyniki szczegółowych badań wskazują na daleko posunięte powiązania między chemiczną i submikroskopową budową drewna a jego cechami mechanicznymi.
Wpływ wilgotności na mechaniczne własności drewna (segregator aktów prawnych).
Wzrost wilgotności w granicach od 0% wilgotności (drewno całkowicie suche) do 30% wilgotności (punkt nasycenia włókien) powoduje spadek wytrzymałości drewna. Tłumaczy się to tym, że woda higrosko- pijna wnikając między micele powoduje zwiększenie ich wzajemnej odległości.

Następstwem tego jest zmniejszenie sił kohezji między micelami, a w ślad za tym zmniejszenie wytrzymałości drewna. W punkcie nasycenia włókien siły kohezji osiągają najniższy poziom. Dalsze wnikanie płynnej wody wolnej jest dla wytrzymałości drewna bez znaczenia (promocja 3 w 1).
W: tych warunkach dwie jakościowo identyczne próbki drewna o różnej wilgotności dają różne wyniki wytrzymałościowe; po przeliczeniu ich na wspólny poziom wilgotności (np. 15%) znikają różnice wytrzymałości spowodowane inną wilgotnością próbek.