Mechaniczne własności drewna

Mechaniczne własności drewna zależą w dużym stopniu od rozmieszczenia jego submikroskopowych elementów składowych. Znaczna część micel przebiega w stosunku do podłużnej osi włókna po liniach spiralnych o różnym kącie nachylenia.

Im mniejszy jest kąt nachylenia i im bardziej micele zbliżają się do położenia równoległego do podłużnej osi włókna, tym większa jest wytrzymałość drewna na rozciąganie (program uprawnienia budowlane na komputer). Silne wiązania tlenowe przeciwdziałają kurczeniu się i pęcznieniu celulozy, a w ślad za tym drewna w kierunku podłużnym i stanowią jedną z przyczyn dużej wytrzymałości na rozciąganie wzdłuż włókien. W komórkach promieni rdzeniowych kierunek podłużny pokrywa się z kierunkiem promieniowym; dzięki temu zwiększają one wytrzymałość na rozciąganie i przeciwdziałają kurczeniu się drewna w kierunku promieniowym.

Promienie Roentgena oddają duże usługi w badaniu submikroskopowej budowy zarówno ciał o budowie krystalicznej, jak materiałów włóknistych o budowie micelarno-krystalitowej, w ich rzędzie drewna i celulozy (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dają one wgląd w rozmieszczenie i wymiary strukturalnych elementów badanego ciała, co między innymi przyczyniło się do potwierdzenia teorii Nageliego.
Promienie Roentgena, określane również nazwą promieni X, są to zaburzenia elektromagnetyczne, powstające przy nagłym zahamowaniu strumienia elektronów przez płytkę anody.
Natura promieni Roentgena jest identyczna z naturą światła, od którego różnią się one:

1) około 1000 razy mniejszą długością fali,

2) bardzo wielką częstotliwością, wskutek czego nie są one widoczne dla oka; ich szybkość jest równa szybkości promieni świetlnych. Promienie Roentgena mają cztery charakterystyczne własności:

1) mają dużą przenikliwość,

2) wywołują fluorescencję pewnych związków chemicznych,

3) jonizują atomy,

4) wywołują reakcję fotochemiczną w emulsji klisz fotograficznych (uprawnienia budowlane).

Przenikliwość promieni Roentgena zależy od:

1) różnicy potencjałów między katodą i anodą,

2) od ciężaru atomowego pierwiastków wchodzących w skład ciała pochłaniającego i od jego gęstości.

Im większe jest napięcie na anodzie, tym większa częstotliwość drgań, tym mniejsza długość fali i tym większa przenikliwość promieni; w technicznych lampach rentgenowskich stosuje się napięcie 100 kV.

Wiązka promieni świetlnych

Promienie mające dużą przenikliwość nazywa się twardymi, promienie o małej przenikliwości - miękkimi (program egzamin ustny). Promienie Roentgena przenikają dobrze przez materiały organiczne, złożone głównie z pierwiastków chemicznych lekkich, uszeregowanych na początku tablicy okresowej; do materiałów takich należą między innymi drewno, celuloza i papier. Materiały tego rodzaju są złymi chłonnikami promieni Roentgena. Natomiast pierwiastki ciężkie, zajmujące miejsce w środku tablicy okresowej, oraz zbudowane z nich ciała są dobrymi chłonnikami i słabo przepuszczają promienie Roentgena. Metale pochłaniają promienie Roentgena tym silniej, im dalsze miejsce zajmują w periodycznym układzie pierwiastków; współczynnik pochłaniania ołowiu jest wielokrotnie wyższy niż np. aluminium (opinie o programie).

Pochłanianie promieni Roentgena rośnie ze wzrostem długości fali. Dlatego płytki metalowe odpowiednio dobranej grubości służą do wyodrębniania wiązek o jednakowej długości fali (wiązek monochromatycznych).
Ugięcie promieni Roentgena. Wiązka promieni świetlnych rzucona na siatkę dyfrakcyjną ulega ugięciu (segregator aktów prawnych). Po przejściu przez szczeliny siatki promienie rozchodzą się częściowo w pierwotnym kierunku, częściowo zaś rozchodzą się na skutek ugięcia (dyfrakcji) we wszystkich kierunkach; światło białe ulega przy tym rozszczepieniu na widmo.

Tam, gdzie w jednym punkcie stykają się dwie lub więcej fal, następuje interferencja, a więc wzmocnienie lub osłabienie fal. Wzmocnieniu fal odpowiadają na kliszy fotograficznej silnie zaciemnione prążki interferencyjne, wygaszaniu fal odpowiadają jasne pasma. Znając odległość między szczelinami siatki i odległość siatki od kliszy oraz mierząc odległość kolejnych prążków (odległość między kolejnymi jasnymi pasmami) można obliczyć długość fali (promocja 3 w 1).