Mechanizm korozyjnego działania

Mechanizm korozyjnego działania środowiska stałego sprowadza się do działania środowiska ciekłego zawierającego odpowiednie czynniki agresywne występujące w środowisku stałym. Potencjalne zdolności gruntów do wywoływania procesów korozyjnych określa się oceniając agresywność wyciągu wodnego, uzyskanego przez wytrząsanie gruntu z pięciokrotną ilością wody destylowanej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Odporność korozyjną betonu uzyskać można przez odpowiedni dobór jakościowy i ilościowy składników, prawidłowe wykonawstwo i odpowiednią pielęgnację. Trwałość betonów można podwyższać stosując hydrofobizację, fluatowanie lub powłoki ochronne na powierzchni. Odpowiedni dobór składników betonu oznacza odpowiednią jakość i skład granulometryczny kruszywa, odpowiednią jakość i dostateczną ilość cementu oraz optymalny stosunek W/C (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Kruszywo należy stosować naturalne, kwarcowe, sortowane. Skład granulometryczny dobiera się na optimum próżni. Konieczne są mikro-wypełniacze w postaci mączki kwarcowej lub popiołu lotnego (uprawnienia budowlane).
Dobór cementów wg rodzaju agresywności środowiska sprowadza się praktycznie do przyjęcia cementów odpornych na siarczany, a za takie przyjmuje się
- portlandzkie o zawartości C3A ^ 5%, przy czym zawartość C3A oblicza się ze składu chemicznego cementu ze wzoru C3A = 2,65 • A1203 - 1,69 Fe203,
- hutnicze o zawartości żużla nie mniejszej niż 70%,
- hutnicze, do których użyto klinkieru o zawartości C3A ^ 3% i żużlu o zawartości A1203 < 13% (program egzamin ustny).

Następnym składnikiem mieszanki betonowej, stanowiącym o cechach betonu, jest woda zarobowa, a zwłaszcza jej ilość. Ilość wody wpływa na wodoszczelność i porowatość betonu stwardniałego, co w znacznym stopniu decyduje o odporności korozyjnej betonu. Przyjmuje się, że przy W/C ^ 0,6 i odpowiednio długim okresie twardnienia betonu, pory kapilarne nie tworzą systemu ciągłego. Dla W/C > 0,65—0,70, nawet przy najlepszych warunkach twardnienia betonu, pory kapilarne łączą się w system ciągły, otwarty, obniżający wodoszczelność betonu.

Beton zawierający pory

Beton zawierający pory otwarte ma rozwiniętą powierzchnię reakcji środowiska wodnego z podatnymi na agresję składnikami kamienia cementowego; jest więc bardziej podatny na agresję chemiczną. Przykładowo w RFN przyjmuje się, że beton o porowatości ok. 6%, niezależnie od rodzaju cementu, jest całkowicie odporny na agresję chemiczną stopnia silnego. W sposób bardziej bezpośredni łączy się wartość wskaźnika W/C z wodoszczelnością w Rosji (opinie o programie).

W normie RWPG jako wskaźniki charakteryzujące szczelność betonu podaje się cechę wodoszczelności i wskaźnik W/C; beton normalnie szczelny określa się cechą wodoszczelności W4 i W/C = 0,66, beton o zwiększonej szczelności - W6 i C/W = 0,55, a beton specjalnie szczelny - W8 i C/W = 0,45.
Zagęszczenie mieszanki betonowej jest bardzo ważnym czynnikiem technologicznym dla uzyskania szczelnego, odpornego na działanie agresji chemicznej betonu. Miarą zagęszczenia mieszanki może być zawartość w niej powietrza, która dla szczelnych betonów powinna wynosić ok. 0,5-1,0%. Jako maksymalną zawartość powietrza, która praktycznie nie powoduje jeszcze obniżenia wodoszczelności betonu, przyjmuje się 2,5%, a przy napowietrzaniu betonu - do 3% (segregator aktów prawnych).

Beton po wykonaniu należy utrzymywać jak najdłużej w stanie wilgotnym (me krócej niż 14 dni). Nie należy dopuszczać do zbyt wczesnego kontaktu z wodą agresywną. Styczność taka nie powinna, w miarę możliwości, następować przed upływem 3 mieś. od wykonania betonu, a jako minimalny okres należy przyjąć 3-4 tygodnie.
Duże znaczenie ma również odpowiednie wykończenie powierzchni betonu (promocja 3 w 1).

Ponieważ czynniki agresywne działają na beton od zewnątrz, powierzchnia jego powinna być wykonana specjalnie starannie i troskliwie. W tym celu należy stosować formy stalowe lub drewniane gładko strugane albo deskowanie wodochłonne. Betonowanie najlepiej wykonywać systemem ciągłym, a konieczne spoiny robocze i przerwy dylatacyjne obrabiać dokładnie wg szczegółowych wytycznych. Otulina zbrojenia powinna być pogrubiona do 4 cm, a przy agresywności środowiska stopnia silnego - do 5 cm.