Podwyższenie rozciągliwości betonu

Probst odrzucił więc tezę, że zbrojenie wpływa na podwyższenie rozciągliwości betonu (program uprawnienia budowlane na komputer). Ten sposób interpretacji wpływu zbrojenia na odkształcenia rozciąganych elementów żelbetowych utrzymał się przez następne 25 lat, pomimo że badania, na których oparto ten pogląd, dostarczyły również materiału do wręcz przeciwnych wniosków. Zasadniczą nieścisłością interpretacji Probsta było pominięcie wpływów ubocznych, głównie zaś działania skurczu, powstałego w trakcie dojrzewania betonu (rysy powierzchniowe). Lessier i Fory przeprowadzili w 1938 r. badania, które wykazały 3-krotne zwiększenie odkształceń betonu rozciągającego dzięki zbrojeniu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zwiększenie to zależało od rozkładu zbrojenia w przekroju. Większe „nasycenie” przekroju zbrojeniem dawało większą odkształcalność betonu, mniejsze - mniejszą. Badane były próbki kwadratowe o bokach od 3 do 9 cm i długości 130 cm, zbrojone 1 prętem. Średnica pręta była stała i wynosiła 10 mm. Próbki pokryto powłoką bitumiczną w celu ułatwienia obserwacji rys (uprawnienia budowlane). Beton użyty do prób został wykonany z cementu portlandzkiego (300 kG/m3) o konsystencji plastycznej. Wytrzymałość betonu na rozciąganie, przy przechowywaniu na powietrzyi, wynosiła 22 at. Procent zbrojenia - w zależności od wymiarów poprzecznych próbki - wahał się od 14-10%. Część próbek przechowywano w wodzie. Wyniki badań potwierdziły w pewnym stopniu wyniki Considere’a. Jedynie przy procencie zbrojenia mniejszym od 1,8%, wielkości wydłużenia próbek były zbliżone do wielkości wydłużeń próbek niezbrojonych (0,085 mm/rr.
Z pomiarów głębokości rys autorzy badania wysnuli wniosek, że rysa nie dochodzi od razu do zbrojenia, ale rozwiera się stopniowo, począwszy od zewnętrznej krawędzi. Rysa tym później dochodzi do wkładek, im wyższy jest procent zbrojenia próbki (program egzamin ustny).
Na ścisłości wyników zaważyło pominięcie wpływu wielkości próbek na wytrzymałość betonu.
Zagadnieniem rys w żelbetowych elementach rozciąganych zajmowało się wielu badaczy w Rosji, jak Muraszew Kuźniecow Boriszanski, Bierg i inni.

Odkształcenia betonu zbrojonego

Ostatecznie przyjęto badania CNIPS wykonane przez Boriszanskiego za podstawę wprowadzonej do norm wielkości e = 0,0001 mm/m, jako maksymalnego wydłużenia betonu niezbrojonego i zbrojonego.
W doświadczeniach CNIPS próbki miały kształt walca o średnicy 12 cm i długości 100 cm (opinie o programie). Zbrojenie stanowiły pręty o średnicy 6,25, 9,9 i 16 mm, po jednym w osi każdej próbki. Badania wykazały jednakowe odkształcenia betonu zbrojonego i niezbrojonego.
Krytykując powyższe badania Ciskreli zwraca uwagę na następujące czynniki, które spowodowały błędne wyniki. Przede wszystkim pominięto wpływ skurczu betonu, który może wywołać przy ilości zbrojenia przekraczającej 1,5% naprężenia przewyższające granicę wytrzymałości betonu na rozciąganie.
Poza tym jednak wkładka w osi próbki nie może być uważana za zbrojenie elementu. Strefa wpływu zbrojenia na beton nie przekracza obszaru 3-4 średnic wkładki. W związku z tym warstwa zewnętrzna próbek była w tych samych warunkach jak beton niezbrojony (segregator aktów prawnych).
Z powyższych badań wyciągnięto jeden zasadniczy wniosek, że zbrojenie podwyższa odkształcalność betonu. Należałoby się zatem zastanowić nad tym, jak to zjawisko wytłumaczyć fizycznie. Wydaje się, że głównym czynnikiem jest tu fakt, że właściwy rozkład zbrojenia daje równomierność rozkładu naprężeń w przekroju, wyrównując wahania wynikające z niejednorodności betonu.
Wkładki zmniejszają wpływ niejednorodności materiału i rys pierwotnych, tj. powstałych przed obciążeniem, eliminują mimośrody wewnętrzne itd.
Odkształcenia w betonowym elemencie rozciąganym nie są jednakowe na całym przekroju i długości elementu. Natomiast w elementach żelbetowych stan ten jest znacznie korzystniejszy (promocja 3 w 1).