Mechanizmy tworzenia rys

Podczas próby mierzono odkształcenie podłużne ex oraz poprzeczne sy i ez. Określono w ten sposób zmiany objętości. Widoczny jest gwałtowny przyrost objętości po przekroczeniu granicznej wartości naprężenia krytycznego. Zjawisko to jest nieodłącznie związane z prędkością działających naprężeń, co ilościowo wykrył H. Riisch. Jak więc widać zbieżność poglądów wynikających z różnych badań eksperymentalnych potwierdza fakt istnienia naprężeń krytycznych, których wartość znacznie jest niższa od wytrzymałości (program uprawnienia budowlane na komputer).

Prawdopodobne mechanizmy tworzenia się rys i zniszczenia odkryte w badaniach K. Newmana i L. Beresa. Pod wpływem jednoosiowego rozciągania drogi pęknięcia przebiegają przeważnie prostopadle do kierunku maksymalnych naprężeń rozciągających. Przy stanach naprężeń ściskających, obejmujących również jednoosiowe ściskanie, zarysowanie przechodzi w pęknięcia z wieloma płaszczyznami łupliwości; ma to miejsce dla niskich stosunków ściskanie-ściskanie. W głównych jednak częściach obszaru ściskanie-ściskanie, charakter zniszczenia jest typu płaszczyzn równoległych przez rozłupanie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

O zniszczeniu betonu w trójosiowym stanie napięcia mamy znacznie mniej informacji. Według F. E. Richarta (1928 r.) oraz G. G. Balmera (1949 r.) zniszczenie betonu zawierającego grube ziarna kruszywa następuje przez rozłupujące zarysowanie równoległe do kierunku maksymalnego naprężenia ściskającego lub prostopadle do kierunku maksymalnego naprężenia rozciągającego.
Trzy charakterystyczne poziomy naprężenia A, B, C, wśród których naprężenie a'{r odpowiada silnemu rozluźnieniu struktury. Jest to wielkość odpowiadająca minimum zmiany objętości = ex - 2ey] powyżej granicznego naprężenia krytycznego następuje narastanie objętości struktury (uprawnienia budowlane).

Wyniki badań L. Beresa, który poddał beton wpływowi naprężenia wzrastającego z różnymi szybkościami. Każda krzywa jest wynikiem średnich z dziewięciu próbek.
Stan struktury ma decydujące znaczenie w początkowym okresie procesu relaksacji naprężeń w betonie. Dla próbek poddanych małym wymuszonym odkształceniom relaksacyjna strata naprężeń jest proporcjonalna do naprężenia początkowego (program egzamin ustny).

Zjawisko relaksacji

Wyniki dwu serii prób, z których jedna trwała 24 dni, druga - 150 dni. Podobnie jak w zjawisku pełzania i tutaj zauważa się, że relaksacyjny spadek naprężenia jest wielkością stałą od 0 aż do naprężenia krytycznego okn Dla o, > okr zjawisko relaksacji zdecydowanie powiększa się (opinie o programie). Zmiany strukturalne a wytrzymałość zmęczeniowa beto-I n u. Warto również wspomnieć o badaniach betonu na zmęczenie, których ostatnio prowadzi się bardzo wiele na całym świecie. W badaniach, które można by j nazwać klasycznymi, chodzi o określenie wytrzymałości zmęczeniowej dla nieskończonej liczby cyklów obciążenia w granicach dwóch naprężeń amin - amax. Praktycznie liczba ta nie przekracza 105-107 cyklów.

Mimo bardzo licznych doświadczeń fizykalna strona zjawiska zmęczenia dotąd naświetlona niedostatecznie. Badania L. Beresa, niezbyt wprawdzie obszerne, rzuciły poważny snop światła na zagadnienie zależności między ciążeniami powtarzalnymi a zmianami objętości próbki betonu. W tych a»- świadczeniach niższe naprężenie cą miało wartość stałą, zmieniano zaś ni- prężenie maksymalne o2. Spostrzeżenia są następujące (segregator aktów prawnych).

Dla względnie niskich wartości O2 ze wzrostem liczby cyklów struktura betonu stawała się bardziej zwarta i objętość próbek malała. Dla względnie dużych wartości o2 obserwowano rozluźnienie struktury próbki, jej objętość rosła, co powodowało przyspieszenie zniszczenia.

Fragment wyników badań, gdzie pokazano związek między naprężeniem maksymalnym a typowymi zmianami objętości, zależnymi od parametru liczby cyklów obciążenia (promocja 3 w 1). Można by więc postawić wniosek, że naprężenie odpowiadające dolnej granicy rozluźnienia struktury praktycznie pokrywa się z granicą zmęczenia.