Melafiry

Odmiany takie w szczególnych przypadkach wykazują dużą wytrzymałość na ściskanie, wahającą się od 2000 do 2600 kG/cm². Składem mineralnym odpowiadają one właściwym diabazom, podkreślić jednak należy ich znacznie posunięty proces chlorytyzacji, co powoduje barwę zielono-szarą (program uprawnienia budowlane na komputer).

Są to skały koloru ciemnoczerwonego, a nawet szarego, zawierające dużo produktów wtórnych czerwonawych, zielonawych i białych. Skały z Regulic, Alwerni i Rudnej są bardzo podobne zewnętrznie, jedynie zmienna jest w nich zawartość pęcherzyków wypełnionych substancjami wtórnymi. Badania skały w Regulicach, przeprowadzone w jednym z tamtejszych kamieniołomów przez autora, wykazały silne pogruchotanie skały na większych głębokościach i wtórne wypełnienie powstałych szczelin węglanem wapnia, co nadaje niektórym okazom charakter zlepieńcowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W skład melafiru wchodzą skalenie (ortoklaz, albit i anortyt) z przewagą albitu; ważne miejsce zajmuje augit; w niewielkich ilościach występuje kwarc, apatyt, tluoryt i minerały wtórne. Budowa melafiru jest na ogół drobnoziarnista, mikroskopowo jednak - oprócz produktów wtórnych - nie można odróżnić wyraźnie składników pierwotnych (uprawnienia budowlane).

Melafiry podobnie jak i porfiry są silnie zwietrzałe. Chemicznie uwidacznia się to przede wszystkim w obfitym wzbogaceniu się wietrzejących skorup skalnych w potas (aż do 8,9%); zachodzi proces kalifikacji, co również następuje w porfirach. Na podkreślenie zasługuje wysoka ścieralność melafiru (trzykrolnie wyższa od porfiru) oraz wysoki współczynnik emulgacji, wskazujący na bardzo silne zdolności emulgacyjne w stosunku do bitumu. Ocena więc lego materiału pod względem przydatności do budowy dróg, a zwłaszcza dróg bitumicznych, musi wypaść ujemnie (program egzamin ustny).

Melafiry dolnośląskie

Wyniki praktyczne, osiągnięte przy zastosowaniu kruszywa melafirowego do budowy nawierzchni bitumicznych, wypadły w większości przypadków niezadowalająco, przy czym zawsze obserwowano podczas bitumowania powierzchniowego i wgłębnego charakterystyczne i typowe objawy emulgacji. Ze względu na dużą ścieralność i własności emulgacyjne w stosunku do bitumu, zdaniem autora, melafir nie powinien być stosowany jako materiał do budowy dróg (opinie o programie).

Według prof. M. Kamieńskiego ,,są to skały drobnoziarniste lub zbite, czasami jedynie wykazujące strukturę porfirową. W stanie świeżym przypominają one bazalty. Barwę mają czarną, zielonawoczamą lub szarozieloną. Jako materiał budowlany brane są pod uwagę jedynie odmiany zwięzłe i twarde, wykazujące budowę diabazowo-ziarnistą, natomiast odmiany porowate, obfitujące w pęcherzyki i zawierające zwykle dużo produktów wtórnych, nie mają znaczenia praktycznego. Odmiany zwięzłe ustępują wprawdzie pod względem własności mechanicznych bazaltom, niemniej jednak własności te nie są złe, skoro wytrzymałość na ściskanie dochodzi do 3000 kG/cm², a w niektórych przypadkach, szczególnie przy skałach świeżych, przekracza i tę wartość. Używane są one do wyrobu tłucznia i grysów, a także kostki nieregularnej i tzw. mozaiki".

Z miejscowości, w których melafiry występują, prof. M. Kamieński wymienia:

• powiat Kłodzko: Kamieniec, Tłumaczów, Czerwieńcice, Świerki;
• powiat Wałbrzych: Głuszyce, Łomnica, Rybnica Leśna, Sokołowsko, Sobięcin, Stary Lesieniec;
• powiat Kamienna Góra: Grzędy, Okrzeszyn;
• powiat Złotoryja: Sokołowiec, Rząśnik;
• powiat Lwówek: Bystrzyca, Wleń (segregator aktów prawnych).

Skały bazaltowe są najcenniejszym materiałem drogowym w Polsce do produkcji kruszywa zwykłego i granulowanego. Profesor Kamieński podaje następującą charakterystykę bazaltów. ,,Bazalty występują zarówno na Dolnym , jak i Górnym Śląsku. Są to najmłodsze na tych obszarach skały magmowo-wylewne, których czas erupcji odnosimy do młodszego trzeciorzędu. Na Śląsku tworzą one wschodni kraniec wielkiego pasma wylewów bazaltowych, rozciągającego się od Laacher-See przez całe terytorium Niemiec i następnie od Śląska aż do okolic Opola. Poszczególne miejsca występowania bazaltów są uporządkowane według pewnych kierunków. Prawdopodobnie magma bazaltowa wylała się wzdłuż szczelin, biegnących przede wszystkim z NW ku SE, a także z NE ku SW (promocja 3 w 1).