Meteoryty żelaziste

W znanym kraterze meteorycznym Canion Diablo w stanie Arizona w USA znaleziono meteoryty żelaziste, zawierające małe diamenty. Rozpuszczając węgiel w stopionym żelazie lub srebrze Moissan przypuszczał, ż w procesie tym wytworzy się bardzo duże ciśnienie, dzięki któremu węgiel wykrystalizuje w postaci diamentu (program uprawnienia budowlane na komputer). Rzeczywiście p usunięciu żelaza przez rozpuszczenie w kwasach stwierdził grafitu obecność bardzo drobnych, przezroczystych, bezbarwnych kryształków. Miały one rozmiary zaledwie ułamków milimetr i można je było obserwować tylko przez lupę lub mikroskop (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

N podstawie przeprowadzonych badań Moissan uznał je za diamenty. Późniejsze badania kontrolne, zwłaszcza przeprowadzono w 1943 r. przez Guenthera, Gesella i Rebentischa, którzy otrzymane przez Moissana kryształki poddali analizie rentgenograficznej, nie potwierdziły że są one rzeczywiście diamentami. Roz strzygnięcie tej sprawy było trudne ze względu na bardzo rozmiary otrzymanych kryształów, co w dużym stopniu utrudnia wykonanie analizy chemicznej (uprawnienia budowlane).
Inne próby otrzymania syntetycznych diamentów polegał; na stapianiu zasadowych stopów krzemianowych, bogatych w magnez i żelazo, do których dodawano węgiel.

W ten sposób starań się naśladować naturalne procesy powstawania diamentów. Otrzymane kryształki o właściwościach zbliżonych do diamentów był; bardzo drobne i bez żadnego znaczenia praktycznego. Wielu ba daczy wypowiadało jednak pogląd, że kryształki te nie były diamentami, lecz węglikami lub syntetycznymi spinelami (program egzamin ustny).
Dopiero rozpoczęte w czasie II wojny światowej doświadczenia wykonane w laboratoriach Schenectady, wielkiego amerykańskiego koncernu General Electric Company, zapoczątkowały no wy okres w badaniach tego przedsiębiorstwa nad syntezą diamentów. Wiosną 1955 r. laboratorium badawcze ogłosiło komunika otrzymaniu sztucznych diamentów i możliwości zastosowania ich do celów przemysłowych (opinie o programie).

Dublety prawdziwe

Komunikat zawierał nie tylko fotografie, lecz i rentgenogramy otrzymanych diamentów. Podobny komunikat ukazał się w tym czasie także w fachowym szwedzkim czasopiśmie elektrotechnicznym. Według niego naukowi pracownicy Szwedzkich Zakładów Elektrotechnicznych ASEA już na początku 1953 r. mieli otrzymać diamenty syntetyczne, wyprzedzając swych kolegów z Ameryki (segregator aktów prawnych).

Stosowali oni temperaturę 3000° olbrzymie ciśnienie 70 000 kG/cm2. W podobnych warunkach otrzymano diamenty syntetyczne i w Stanach Zjednoczonych. Si one znacznie większe niż otrzymywane dawniej dochodzą bo wiem do 1,2 mm. Nie są to diamenty przezroczyste, które mogłyby stanowić konkurencję dla diamentów naturalnych, używanych jako kamienie ozdobne, mogą być jednak stosowane do celów technicznych.
Badania nad syntezą diamentów zmierzają do obniżenia kosztów produkcji, co nastąpi po wprowadzeniu ulepszeń technicznych i przy masowej produkcji. Przed 30 laty, około 1950 r. otrzymano już ponad 100 000 karatów syntetycznych diamentów. Cena ich wynosiła 4,25 dolarów za 1 karat.

Przedstawiciele General Electric Co przewidują, że w najbliższym czasie Stany Zjednoczone, które sprowadzają około 90% światowego wydobycia diamentów, całkowicie uniezależnią się od importu.
Dublety i tryplety są to sztucznie sporządzone kamienie, składające się z dwóch lub trzech części. Niekiedy są one wykonane 1 TRYPLBTY z kamieni naturalnych, często jednak jedna część składa się ze szkła, a druga lub dwie dalsze (w trypletach) - z kamienia naturalnego (promocja 3 w 1).

Odróżnia się dublety prawdziwe i fałszywe. Dublety prawdziwe składają się z dwóch części wykonanych z kamienia naturalnego, połączonych niewidzialnym dla oka spoiwem. Ponieważ cena kamienia szlachetnego wzrasta znacznie z jego wielkością, w ten sposób z niedużych, małowartościowych kamieni otrzymuje się kamień większy, o większej wartości. Tego rodzaju prawdziwe dublety bywają często sporządzane z diamentów.