Metoda boczna

Metoda boczna polega na bocznym wysypywaniu dowożonych mas gruntu od razu na pełną wysokość wykonywanego nasypu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Znajduje ona zastosowanie przy poszerzaniu nasypów istniejących oraz przy wykonywaniu nasypów na zboczach oraz w przekrojach odcinkowych (częściowo w wykopie. częściowo w nasypie).

Do wad tej metody zaliczyć należy przede wszystkim nierównomierne osiadanie nasypu na skutek trudności jego stopniowego zagęszczania oraz możliwość tworzenia się usuwisk na skutek powstawania w bryle nasypu pochyłych przewarstwień gruntu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W związku z tym w razie uzasadnionej konieczności zastosowania tej metody należy za jej pomocą wykonywać tylko nasypy o malej wysokości i jedynie z gruntów o małym współczynniku spulchnienia oraz przepuszczalnych dla wody. tj. przede wszystkim z gruntów piaszczystych i żwirowych.

Metoda czołowa polega na usypywaniu kolejnych warstw pochyłych w pełnym przekroju poprzecznym nasypu na pełną jego wysokość bądź zwłaszcza przy wysokich nasypach początkowo do rzędnej niższej o l-2 m od rzędnej projektowanej (uprawnienia budowlane).

W tym ostatnim przypadku brakujące górne partie nasypu dosypuje się w warstwach poziomych po upływie 2-3 miesięcy, równocześnie je zagęszczając.

Metodę czołową stosuje się najczęściej przy budowie krótkich nasypów, np. przy obiektach mostowych i wiaduktach, przy przekraczaniu wąskich i głębokich dolin o stromych zboczach itp.
Wadą tej metody, analogicznie jak i metody poprzedniej, jest utrudnione zagęszczenie dolnych partii nasypu, w związku z czym może występować nierównomierne jego osiadanie.

Umacnianie skarp wykopów i nasypów

Po wykonaniu robót ziemnych w surowym stanie skarpy ziemne wyrównuje się przez ścięcie wystających powierzchni (nadsypywanie skarp jest niedopuszczalne). Profilowanie skarp jest bardzo pracochłonne i trudne do zmechanizowania.

Przy małych ich powierzchniach profilowanie można wykonywać ręcznie za pomocą łopat, motyk skarpiarskich i lat, prowadzonych po szablonach.
Przy dużych powierzchniach skarp profilowanie ich odbywa się mechanicznie z zastosowaniem spycharek, równiarek, koparek wieloczerpakowych i in. (program egzamin ustny).

Skarpy wykopów i nasypów narażone są na niszczące działanie wody opadowej, wody płynącej, wiatru i innych czynników atmosferycznych wymagają zatem umocnienia.

Do najczęściej stosowanych sposobów zabezpieczenia i umocnienia skarp zalicza się obsiewanie ich trawą, darniowanie, brukowanie oraz zastosowanie narzutów kamiennych, płotków wiklinowych, okładzin kamiennych, okładzin z płyt betonowych itp.

Wybór właściwego sposobu zabezpieczenia skarp zależy od wielu czynników (opinie o programie).

Orientacyjnie można przyjąć, że poszczególne sposoby należy stosować w następujących warunkach i celach:
a) obsiewanie skarp trawą, jako najprostszy, lecz zarazem najmniej skuteczny środek umacniający - w przypadku skarp o malej wysokości i łagodnym pochyleniu,
b) darniowanie na płask w kratę, z jednoczesnym obsianiem trawą powierzchni skarp między rzędami darniny - przy pochyleniu skarp łagodniejszym niż l:l,5,
c) darniowanie na plask pełne - przy pochyleniu skarp l: 1 do 1:1.5. z darniowanie na rąb - przy pochyleniu skarp 1:1,
d) płotki wiklinowe - w celu umocnienia skarp wykopów i nasypów w łatwo wietrzejących gruntach.
e) brukowanie skarp lub stosowanie okładziny z płyt betonowych - w celu umocnienia skarp o pochyleniu 1:1 lub bardziej stromym albo skarp narażonych na działanie przepływającej wody w czasie jej wysokich stanów,
f) umacnianie skarp faszyną - w celu ich zabezpieczenia przed wodą płynącą (segregator aktów prawnych),
g) narzuty kamienne lub z bloków betonowych - w celu umocnienia podwodnych części skarp oraz dla zabezpieczenia ich przed podmyciem i uszkodzeniem przez wody płynące,
h) mury okładzinowe w celu umocnienia skarp o pochyleniu bardziej stromym niż I: I oraz skarp w gruntach mało odpornych na rozmywające działanie wody powierzchniowej (promocja 3 w 1).