Zawartość asfaltów

Asfalty stosuje się często w postaci emulsji, tj. koloidalnej zawiesiny w wodzie. Zawartość asfaltów w emulsjach wynosi zwykle około 50%. Forma ta jest szczególnej dogodna, gdyż emulsję można stosować również na powierzchniach wilgotnych, zaś wykonywanie jest uproszczone, gdyż odpada konieczność podgrzewania. Po osadzeniu emulsji na powierzchni materiału następuje jej rozkład, tj. asfalty wytrącają się tworząc powierzchnię ochronną, woda zaś zbiera się na powierzchni i odparowuje. Sporządzanie emulsji asfaltowych jest obszerną dziedziną i ilość zgłoszonych na ten temat patentów wynosi około półtora tysiąca (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do wytwarzania emulsji asfaltowych stosuje się najczęściej emulgatory zasadowe, jak ługi i mydła alkaliczne, alkaliczne gliniany i fosforany, zalkalizowaną kazeinę i skrobię, mydła naftenowe, szkło wodne i inne. Używa się również emulgatorów obojętnych lub lekko kwaśnych, jak sulfonowanych olejów tłuszczowych (oleju tureckiego) i mineralnych, rozpuszczalnych w wodzie żywic kwasowych, ługów sulfitowych i innych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Najnowszym osiągnięciem w tej dziedzinie jest stosowanie drgań ultradźwiękowych, których działanie emulguje asfalty bez potrzeby dodawania emulgatorów. Aby zapobiec przedwczesnemu wytrącaniu się zawieszonych cząstek asfaltu, do emulsji dodaje się drobne ilości koloidów ochronnych, jak bentonitu, ziemi okrzemkowej, glinek koloidalnych lub celulozy metylowej (uprawnienia budowlane).

Do kitów i mas uszczelniających stosuje się zwykle twardsze gatunki asfaltów z dodaniem wypełniaczy, jak talku, azbestu, mączek mineralnych, wełny szklanej i żużlowej lub włókien organicznych. W celu zwiększenia plastyczności i zapobieżenia pękaniu przy niskich temperaturach dodaje się do asfaltu tzw. plastyfikatorów, jak oleju antracenowego, ftalanów ((„Palati- nole“), fosforanu trójkrezylu itp. (program egzamin ustny).

Materiały smołowe

Powłoki asfaltowe stosuje się do ochrony metali, kamienia naturalnego i betonu oraz drewna, jednak przyczepność asfaltów do drewna zwłaszcza ostruganego jest dość słaba. Materiały smołowe są produktami otrzymanymi sztucznie przy suchej destylacji materiałów organicznych głównie węgla kamiennego łub brunatnego oraz w mniejszych ilościach torfu i drewna (opinie o programie).

Pod względem wyglądu i cech fizycznych materiały smołowe zbliżone są do asfaltów, natomiast składem chemicznym różnią się od nich znacznie, gdyż zawierają głównie wyższe węglowodory aromatyczne, fenole i kwasy organiczne, związki siarki i azotu oraz węgiel w postaci zawiesiny drobnych cząstek. Głównym produktem wyjściowym jest smoła węglowa, zwana również terem, otrzymywana przy przerobie węgla na koks. Ze smoły tej wyodrębniono dotychczas kilkaset związków chemicznych będących podstawą organicznego przemysłu chemicznego. Do celów budowlanych smołę surową poddaje się powtórnej destylacji w celu usunięcia lekkich olejów i wody (segregator aktów prawnych).

Destylowana smoła węglowa zawiera ciężkie oleje węglowe (tzw. olej antracenowy) wrzące powyżej 270°C oraz pak węglowy zbliżony wyglądem, twardością i cechami fizycznymi do asfaltu, jednak tylko częściowo rozpuszczalny w dwusiarczku węgla. Preparowana smoła węglowa powstaje przez stopienie paku z odpowiednią ilością i rodzajem ciężkiego oleju, przez co otrzymuje się produkt o ściśle określonych własnościach fizycznych, jak twardość, temperatura mięknięcia i topnienia itd.

Zastosowanie produktów smołowych jest podobne jak asfaltów, jednak ze względu na różność składu chemicznego i odmienne właściwości produktów tych nie powinno się ze sobą mieszać. Produkty smołowe wskutek zawartości fenoli i kwasów mają własności dezynfekujące, są więc dobrym środkiem do impregnacji drewna i wchodzą w skład większości preparatów grzybobójczych, jak np. znane karbolineum. Impregnację przeprowadza się zwykle na gorąco. Powłoki z produktów smołowych są nietrwałe, gdyż niektóre składniki smoły jak fenole, są rozpuszczalne w wodzie i ulegają wymyciu, a poza tym powłoki takie schną bardzo powoli, szybko wietrzeją i pękają. Lepsze rezultaty otrzymuje się stosując smołę, z której fenole i kwasy zostały usunięte przez destylację lub zneutralizowane przez dodanie alkalii lub wapna (promocja 3 w 1).