Metody uprzemysłowione

W literaturze naukowej i fachowej problematykę technologiczności rozwiązań budowlanych uwzględniono - jak dotychczas - w niewielkiej liczbie artykułów i książek. Przyczyn tego stanu można się doszukiwać z jednej strony w zbyt krótkim okresie rozwoju metod uprzemysłowionych w budownictwie, z drugiej zaś strony w potrzebie ochrony interesów przedsiębiorstw i firm, które swoje osiągnięcia w tej dziedzinie wykorzystują w przetargach i licencjach (program uprawnienia budowlane na komputer). Dotychczas nie zostały też dostatecznie w nauce wyjaśnione związki między jakością technologiczną a ogólną jakością końcową wyrobów, na której temat istnieją już dość szerokie omówienia, poparte szeregiem badań i analiz w ramach działalności naukowej nazywanej kwalitologią.

Istnieje wiele różnych poglądów na sposoby przeprowadzania oceny technologiczności rozwiązań projektowych, szczególnie rozwiązań opracowanych systemowo (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Do podstawowych sposobów można zaliczyć:

1. ocenę w wyniku zbadania wszystkich podstawowych cech technologiczności rozwiązań budowlanych ze szczególnym zwróceniem uwagi na przyczyny powodujące nadmierną pracochłonność, brak efektywnego wykorzystania maszyn i urządzeń oraz na przyczyny mające ujemny wpływ na poziom jakości robót i tempo realizacji poszczególnych procesów (uprawnienia budowlane),
2. ocenę w wyniku analizy i podsumowania wyłącznie ogólnego nakładu robocizny w wytwórni, transporcie oraz na placu budowy (program egzamin ustny).

Analiza nakładów robocizny

Pierwszy sposób oceny - na podstawie zbioru jednolitych kryteriów i mierników - daje niewątpliwie prawidłowy obraz jakości technologicznej oraz może być niezwykle przydatny do podejmowania odpowiednich decyzji technicznych i gospodarczych. Wymaga on jednak długiego czasu, dużych nakładów i dość licznej kadry badawczej. Natomiast drugi sposób oceny - wyłącznie w wyniku znajomości osiąganych sumarycznych nakładów robocizny na realizację budynków w danym systemie budowania - nie stwarza szczegółowych podstaw do doskonalenia rozwiązań, daje tylko sygnał do szukania przyczyn powodujących niekorzystne rezultaty. Wydaje się, że pierwszy sposób oceny technologiczności jest efektywniejszy, co potwierdzają przeprowadzone ostatnio badania i analizy podstawowych systemów budownictwa ogólnego (opinie o programie).

Analizy nakładów robocizny (drugi sposób oceny), szybkości realizacji i dotrzymywania cyklu wznoszenia budynków prowadzone przez różne instytuty [14], nawet w dość szerokim zakresie, nie bardzo mogą być wykorzystane do oceny jakości technologicznej rozwiązań systemowych. W wielu przypadkach bowiem wyniki i rezultaty badań są nieporównywalne i nie mogą służyć jako podstawa do jednoznacznych wniosków. Spowodowane jest to przede wszystkim:

• różnorodną zabudową przestrzenną,
• różnorodną strukturą mieszkań w badanych budynkach,
• różnorodnym normatywem mieszkaniowym,
• różnym poziomem techniczno-organizacyjnym przedsiębiorstw wykonawstwa budowlanego,
• zróżnicowanym współczynnikiem zmianowości pracy na poszczególnych budowach,
• zróżnicowanym współczynnikiem wyposażenia poszczególnych przedsiębiorstw w sprzęt,
• różnym poziomem przygotowania zawodowego i wydajności pracy brygad roboczych,
• różnymi warunkami atmosferycznymi (segregator aktów prawnych).

Prefabrykowane konstrukcje betonowe i żelbetowe stanowią i będą nadal jeszcze stanowić większość zadań realizacyjnych budownictwa ogólnego (mieszkaniowego i użyteczności publicznej). Wynika to z dotychczasowych inwestycji w przemyśle budownictwa mieszkaniowego, z poczynionych przygotowań oraz zamierzonego rozwoju uprzemysłowienia metod realizacji procesów budowlanych (promocja 3 w 1). Szacunkowo można ocenić, że w okresie 1986 - 1990 objętość tych konstrukcji wyniesie w dalszym ciągu kilkadziesiąt milionów metrów sześciennych prefabrykatów różnych rodzajów i typów.