Miarodajny stan zwierciadła dolnej wody

Zazwyczaj obliczony typ zbrojenia (średnice i odstępy) stosuje się i na odcinku stożkowym, jednakże już tylko w postaci pojedynczej siatki owijającej rurę w układzie pierścieniowym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jedynie gdy pewien fragment odcinka stożkowego ma obudowę stalową, na odcinku tym można w ogóle zrezygnować ze zbrojeń pierścieniowych lub znacznie zredukować ich wymiar. Należy zauważyć, że zbrojenie obwodowe stożka rury ssawnej kończy się silnym zwieńczeniem na obszarze cokołu spirali wlotowej, o którym będzie mowa w dalszym ciągu niniejszego rozdziału.
Podobnie jak płytę dolną, oblicza się płytę górną nad wylotem rury ssawnej. Jako obciążenie płyty przyjmuje się - przy stanie remontowym - ciężar własny płyty i ciężar słupa wody nad płytą (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Miarodajny stan zwierciadła dolnej wody można określić jako odpowiadający przepływowi przez wszystkie turbiny (z wyjątkiem pola remontowego) z dodaniem zapasu lO-20 cm.
Obciążenie q działa z góry do dołu, zaś dalszy tok obliczeń i projektowania zbrojenia jest w zasadzie identyczny, jak dla płyty dolnej - przy czym układ zbrojeń jest oczywiście odwrotny.
Gdy światło rury ssawnej przekracza 5-6 m, stosuje się często jego podział na 2 symetryczne pola przez dodanie filara działowego o grubości. Wprowadzenie filara działowego do profilu rury ssawnej przynosi jeszcze tę dodatkową korzyść, że zmniejsza do połowy rozpiętość podporową dolnych ścianek zakładanych, co redukuje ich ciężar, a także ciężar i moc dźwigu obsługującego owe ścianki.
Jeśli stosuje się w rurze ssawnej filar działowy, dochodzi on zazwyczaj blisko kolana (uprawnienia budowlane).

Krawędź od strony kolana daje się pionową lub krzywoliniową, co ułatwia opływ i zmniejsza straty hydrauliczne. Od strony kolana profil filara kształtuje się w postaci ostrołuku i uzbraja kątownikiem lub odlewem stalowym, a od strony dolnej wody zakańcza się pod kątem prostym z umocowaną płytą stalową tworzącą oparcie dla dolnej ścianki zakładanej.

Zbrojenie górnej płyty

Dla uniknięcia strat hydraulicznych spowodowanych wirami, powstającymi za zakończeniem filara, wykonuje się niekiedy jego przedłużenie w stronę dolnej wody, zakończone także ostrołukowo lub półkolem (kreskowany fragment filara na rzucie poziomym (program egzamin ustny). Rozwiązanie takie staje się regułą, jeśli wnęka dla ścian zakładanych umieszczana jest nie na końcu rury ssawnej, lecz w pewnej odległości od jej (opinie o programie).

Mimo iż przekrój betonu może okazać się wystarczający na przeniesienie tej siły, zazwyczaj zbroi się filary działowe prętami pionowymi o 16-20 mm rozmieszczonymi na obwodzie równomiernie w odstępach 10-15 cm; w kierunku poziomym zakłada się pręty rozdzielcze  8-12 mm w odstępach 20-25 cm tworzące z prętami pionowymi samonośną siatkę montażową.
Zbrojenie górnej płyty nad rurą ssawną, zaprojektowane zgodnie z podanymi wyżej zasadami, powinno być doprowadzone właściwie tylko do miejsca, gdzie płyta owa łączy się z monolitem bloku zawartym między rurą ssawną a spiralą (segregator aktów prawnych).

Jednakże dla ochrony powierzchni rury ssawnej od pęknięć przedłuża się system dolnych prętów zbrojenia płyty na cały obwód rury, tzn. również na jej kolano i partię stożkową. Zbrojenia te, odpowiadając zmienności profilu poprzecznego rury, przekształcają się na zbrojenia obwodowe typu pierścieniowego, łączą się we wspólne pierścienie z prętami dolnego zbrojenia, układ pierścieniowy rozciąga się i na poziomą część rury, gdzie ściany boczne zbroi się prętami pionowymi, wiążącymi w jedną całość zbrojenie górnej i dolnej płyty.

W partii rury ssawnej, gdzie lico ściany bocznej pokrywa się z licem filara, zbrojenie to przedłuża się wprost jako powierzchniowe zbrojenie filara w dalszej partii, gdzie rura ssawna ma mniejszą szerokość, zbrojenia te przestają ze sobą licować i są projektowane niezależnie jedno od drugiego (promocja 3 w 1).