Mielenie mieszanki surowcowej

Rozważana wyżej postać modułu nasycenia opiera się na założeniu, że przy pełnym wysyceniu Si02, Al A i Po A wapnem (mianownik modułu) znika całkowicie C2S, a z całej ilości krzemionki zawartej w klinkierze powstaje tylko jeden krzemian - C3S. Wyprodukowanie klinkieru pozbawionego C2S jest teoretycznie możliwe, ale w skali przemysłowej trudne i nieopłacalne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wymagania ekonomiki procesu produkcyjnego nie pozwalają na kosztowne, bardzo drobne mielenie mieszanki surowcowej, nadmierne zużycie paliwa, obniżoną wydajność pieców i na zwiększoną częstość wymiany wykładki ogniotrwałej pieców. Wypada przy tym dodać, że próba wytwarzania klinkieru pozbawionego C2S byłaby połączona z niebezpieczeństwem pozostawienia w klinkierze niedopuszczalnych ilości niezwiązanego, wolnego CaO (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Tak więc przemysłowe klinkiery zawsze zawierają oba krzemiany wapniowe obok siebie. Jest to główna przyczyna tego, że moduł nasycenia klinkieru jest mniejszy od jedności, a jego wartość zależy głównie od wzajemnego stosunku ciężarowego C3S : C2S.

Warto podkreślić, że wartość stosunku CaS : C2S ma zasadniczy wpływ na niektóre istotne właściwości techniczne cementu (uprawnienia budowlane). Dlatego zdarza się czasem, że producent cementu świadomie i celowo zmienia skład fazowy klinkieru w kierunku zmniejszenia zawartości CsS i zwiększenia C2S. Osiąga się. to przez obniżenie zawartości CaO w mieszance surowcowej, czyli przez zmniejszenie wartości modułu nasycenia. Postępowanie takie stanowi dodatkowy dowód na to, że ze stosunkowo szerokiego wachlarza mieszanek o zawartości 70-75% CaCOs trzeba w każdym konkretnym przypadku dobrać ściśle określoną mieszankę, nie tylko w zależności od składu chemicznego ilastej części mieszanki, ale także od zamierzonego stosunku C3S : C2S (program egzamin ustny).

Moduły nasycenia

Rosyjski badacz W. A. Kind, opierając się na przekonywających doświadczeniach i rozważaniach, postawił tezę, że nawet w odległych od doskonałości warunkach przemysłowych A120„, Fe2Os w pełni wysycają się wapnem i tworzą CSA i C4AF bądź C4AF i C2F. Kind sformułował więc koncepcję, że problem większego lub mniejszego nasycenia wapnem dotyczy tylko krzemionki i zaproponował, aby dotychczasowe pojęcie modułu nasycenia zwęzić do pojęcia modułu nasycenia krzemionki MNK.

Mnożniki do obliczenia ilości wapna zużytego na pełne wysycenie A12OS i Fe2Os muszą być oczywiście zmienione, jeżeli rachunek dotyczy materiału, w którym stosunek molowy A1203: Fe2Os < 1 (opinie o programie).
W uzupełnieniu powyższych rozważań należy dodać, że obliczając moduł nasycenia klinkieru lub cementu wg podanych formuł należy uzyskaną z analizy chemicznej sumaryczną ilość CaO zmniejszyć o stwierdzoną analitycznie ilość wapna niezwiązanego (wolnego) - CaOw oraz o ilość wapna występującą w postaci siarczanu. Tę ostatnią oblicza się mnożąc uzyskaną z analizy tlenkowej ilość SOg przez 0,7.

Wspomniane poprzednio dokładne rozeznanie stosunków równowagowych układu C-S-A-F umożliwiło zaprojektowanie arytmetycznej
metody obliczania ilości czterech modelowych faz klinkieru na podstawie jego procentowego składu tlenkowego (segregator aktów prawnych). Metoda ta, opublikowana przez R. H. Bogue [10], umożliwia lepsze charakteryzowanie klinkieru niż to jest możliwe przy stosowaniu modułów, a także modułów nasycenia.

Moduły nasycenia oparte są wprawdzie również na stechiometrii faz klinkierowych, ale dają one jedynie pojęcie o tym, w jakim stopniu klinkier zbliżony jest do maksymalnie możliwego wysycenia wapnem i umożliwiają ogólną, nie ilościową orientację co do wzajemnych stosunków obu krzemianów wapniowych. Natomiast obliczony według Bogue’a skład fazowy klinkieru umożliwia w przybliżeniu przewidywanie właściwości technicznych cementu, ponieważ wpływ poszczególnych faz na te właściwości jest już w znacznym stopniu rozeznany (promocja 3 w 1).