Mieszaniny pyłów w powietrzu

Wybuchy tych mieszanin powoduje oddziaływanie ciepła: płomień, iskra, rozżarzony metal, uderzenie, pchnięcie, ciśnienie, tarcie itd., wreszcie samoutlenianie (program uprawnienia budowlane na komputer).
Do wybuchu mają skłonność pyły metali, drewna, węgla, zboża, słodu, ryżu, kukurydzy, rzepaku, materiałów włóknistych, siarki, naftaliny, skóry, materiałów rogowych, tytoniu, farb itd. Zdolność do wybuchu tych materiałów jest tym większa, im większe jest ich rozdrobnienie i im więcej znajduje się w powietrzu palnych gazów. Możliwość wybuchu zmniejsza zawartość w powietrzu pyłu mineralnego.

Wilgotność powietrza nie obniża możliwości*wybuchu.
Możliwość wybuchu pyłów zależy od ich koncentracji w powietrzu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Z grubsza można przyjąć, że niebezpieczeństwo to powstaje wówczas, gdy unoszący się w powietrzu kurz czyni go nieprzejrzystym.
Z tego też powodu pierwotne wybuchy pyłu rzadko powstają w pomieszczeniach fabrycznych, natomiast b. często mają miejsce w maszynach rozdrabniających, komorach pyłowych, młynach węglowych itp.
Temperatura zapłonu pyłów wynosi około 200°C.

Obejmują one eksplozje kotłów, zbiorników i innych aparatów znajdujących się pod ciśnieniem. Jeżeli materiał wywierający ciśnienie jest palny, wybuch fizyczny może łatwo się przyczynić do powstania pożaru (uprawnienia budowlane). Ten sam skutek może spowodować wybuch fizyczny, o ile w wyniku podmuchu zostanie np. rozrzucone palące się paliwo, uszkodzone przewody elektryczne itd.
Są to substancje, które mogą być doprowadzone do temperatury samozapłonu bez udziału ciepła zewnętrznego pod wpływem reakcji chemicznej lub procesu biologicznego przebiegającego wewnątrz ciała.

Podstawowymi warunkami możliwości samozapalania się materiałów są:
a. możliwości gromadzenia się ciepła, wydzielającego się w procesie utleniania, czyli możliwości koncentracji ciepła w jednym miejscu;
b. duża powierzchnia utleniania, czyli duże rozdrobnienie materiału;
c. niska temperatura samozapłonu (program egzamin ustny).

Oleje roślinne

Do materiałów skłonnych w dużym stopniu do zapalenia się należą:
1) niektóre metale w stanie silnie rozdrobnionym (pył), jak np. pył żelaza, glinu i innych;
2) oleje roślinne: olej makowy, rzepakowy, konopny, palmowy itd.;
3) zaoliwione i przetłuszczone olejami roślinnymi i tłuszczami zwierzęcymi porowate materiały włókniste, jak np. len, bawełna, tkaniny, słoma, drzewne opiłki i strużki, sadza, liny, sieci rybackie, włosie i rozdrobnione metale;
4) paliwo organiczne, jak świeży węgiel drzewny, węgiel brunatny i niektóre gatunki węgla kamiennego, torf itd.;
5) drewno przez dłuższy czas ogrzewane przy temperaturze 90 - 110°C. (stan pyroforyczny) (opinie o programie);
6) produkty rolnicze, jak np. siano, słoma, chmiel, słód, otręby itd.

Samozapaleniu się towarzyszy przez dłuższy lub krótszy czas proces podnoszenia się temperatury ciała lub pewnego w nim ogniska do temperatury samozapłonu, przy której następuje zapalenie się materiału.
Zestawienie niektórych, ważniejszych materiałów niebezpiecznych pod względem możliwości zapalenia się i wybuchu (segregator aktów prawnych).
Z punktu widzenia technicznego pożar jest zjawiskiem palenia się, przy którym proces ten (ogień, żarzenie) powstał w ognisku do tego celu nieprzewidzianym lub też zdołał przenieść się poza przewidziane do jego przebiegu miejsce i jest zdolny w jednym i drugim wypadku do dalszego rozwijania się o własnej sile.

Pożar w zarodku stanowi stadium rozwojowe pożaru właściwego, obejmujące okres czasu od momentu, w którym materiał palny został zaatakowany przez ciepło, do momentu, gdy powstały ogień zdolny jest do rozszerzania się o własnej sile.

Z punktu widzenia praktycznego pożarem w zarodku można nazwać pożar, przy którym powstałe straty są niewielkie i nie mają praktycznego znaczenia.
Pożar zaś, przy którym powstają większe szkody, likwidowane zwykle na drodze ubezpieczeń od ognia, nazwać można pożarem szkodowym (promocja 3 w 1).