Mikroskop polaryzacyjny

Mikroskop polaryzacyjny, podobnie jak mikroskop zwyczajny, ma trzy układy soczewek, tj. obiektyw umieszczony u doli tubusa, wkładany od góry okular z krzyżem prostopadłych dc siebie nici pajęczych oraz oświetlacz znajdujący się pod stolikiem mikroskopu. Obiektywy i okulary są wymienne i odpowiedni ich dobór stanowi o stopniu powiększenia oglądanego przed’ miotu. Oświetlacz służy do skupiania promieni świetlnych na obserwowanym przedmiocie.
Mikroskop polaryzacyjny różni się od zwyczajnego przede wszystkim wmontowaniem dwóch nikoli (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pod obracalnym okrągłym stolikiem mikroskopu, zaopatrzonym w podziałkę do pomiaru kątów, znajduje się nikol dolny polaryzator. Między obiektywem a okularem znajduje się nikol górny analizator. Położenie nikoli względem siebie jest tak dobrane, że drgania światła przepuszczone przez nikol dolny są zatrzymane przez górny (nikole skrzyżowane). Analizator jest wysuwalny obserwacji mikroskopowej skał i minerałów przeprowadza si bez analizatora, przy użyciu samego tylko polaryzatora (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Za pomocą lusterka płasko-wklęsłego, umieszczonego pod polaryzatorem i oświetlaczem, wprowadza się do mikroskopu związku światła naturalnego lub sztucznego, aby po przejściu dolny, preparat mikroskopowy umieszczony w środku obiektyw i okular doszła ona do oka obserwatora. Przy dwóch śrub, z których jedna pozwala na większe przesutubusa, a druga (mikrometryczna) służy do dokładnego, uzyskuje się w polu widzenia ostry, powiększony obrazowanego preparatu. Te wstępne przygotowania przeprowadza bez analizatora (uprawnienia budowlane).

Obiektyw mikroskopu powinien być tak scentrowany, aby preparatu obserwowany w środku pola widzenia, tj. na krzyża nici pajęczych okularu, nie ulegał przesunięciu czasie obrotu stolikiem mikroskopu. Gdy nikol górny wsunie mikroskopu, można zaobserwować zupełne pola widzenia, o ile tylko przekroje główne obu nikoli są nie prostopadłe. Jeżeli nie ma zupełnego zaciemnienia, nanikol dolny nieco obrócić tak, aby skrzyżowanie nikoli było e. Płaszczyzny drgań światła w obu nikolach powinny być e z kierunkami nici okularu (program egzamin ustny).

Ściemnianie światła

Ściemnianie światła, określane również jako wygaszanie lub, zachodzi pomiędzy skrzyżowanymi nikolami wtedy, gdy •apatio przechodzi bezpośrednio przez powietrze z polaryzatora analizatora lub jeżeli na drodze wytworzonego w nikolu dolnym światła spolaryzowanego znajduje. się przezroczyste ciało rerpostaciowe, np. szkło lub przezroczysty minerał należący do układu regularnego, np. diament lub fluoryt (opinie o programie). Ciała te, podobnie jak szkło oświetlacza i obiektywu, zachowują się obojętnie wobec światła spolaryzowanego.

Umieszczone między skrzyżowanymi nikolami kryształy izotropowe powodują ściemnienie pola widzenia nie zmieniające się podczas obrotu stolika mikroskopu. Kryształy rotycznie anizotropowe zachowują się natomiast zupełnie inaczej (segregator aktów prawnych). Podczas obrotu o 360° stolika mikroskopowego, na którym znajduje się między skrzyżowanymi nikolami kryształ optycznie anizoropowy, następuje czterokrotnie ściemnienie światła. Nastąpi to w takich położeniach, w których drgania światła w płytce kryształu będą odbywały się zgodnie z kierunkiem drgań w nikolu i równolegle do kierunków nici pajęczych okularu. Przepuszczane przez płytkę kryształu drgania światła zostaną wtedy zatrzymane przez analizator (nikol górny), przepuszczający tylko drgania w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny drgań światła w polaryzatorze.

W tym położeniu nastąpi ściemnienie światła analogiczne do zachodzącego w ciałach optycznie izotropowych (promocja 3 w 1)..
Ściemnianie światła, które zachodzi w kryształach optycznie anizotropowych między skrzyżowanymi nikolami, może być proste, ukośne lub symetryczne względem prostoliniowych kierunków krystalograficznych, jak krawędzie, ślady łupliwości lub ślady płaszczyzn zrostów bliźniaczych.