Mleko cementowe

Naniesioną między latami warstwę terrazzową wyrównuje się łopatą i packą oraz ostatecznie sprawdzla się łatą według znaków kierunkowych. Znakami kierunkowymi są drewniane łaty. Wyrównanie warstwy terrazzowej należy wykonywać packą, a nie łatą, ponieważ przy użyciu łaty otrzymuje się nierównomierny rozkład kruszywa: z miejsc wyżej położonych przesuwa się w kierunku miejsc wklęsłych przede wszystkim kruszywo grube, a pozostaje drobne. Wklęsłość nlależy wypełniać masą terrazzową za pomocą kielni lub łopaty (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wyrównaną warstwę terrazzową zagęszcza się lekkimi uderzeniami kielni aż do zjawienia się nla powierzchni mleka cementowego. W czasie zagęszczania i wygładzania trzeba uważać na równomierne rozprowadzenie kruszywa i miejsca wolne od kruszywa wypełniać masą terrazzową i zagęszczać. Następnie należy usunąć łaty kierunkowe i pozostałe po nich bruzdy starannie wypełnić masą terrazzową i zatrzeć ją równo z ogólną; powierzchnią podłogi. Mleko cementowe, które wystąpiło na powierzchni, usuwa się ostrożnie szmatą lub pędzlem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do masy terrazzowej dodaje się farby do celów dekoracyjnych. Podajemy kilka uwag dotyczących posadzek z rysunkiem wielobarwnym. Nie ma powodu do unikania kontrastów w zabarwianiu poszczególnych szczegółów tworzących rysunek posadzki terrazzowej. Byłoby jednak błędne sądzić, że efekt dekoracyjny posadzki terrazzowej zależy bezpośrednio od zawiłości desenia i jaskrawości barw. Wewnętrzne pole (tło) może być wykonane w kolorach mało jaskrawych; cement może być zabarwiony pod kolor kruszywa, natomiast poszczególne części posadzki - fryzy i desenie pośrodku podłogi mogą być wykonane na zaprawach dających duże kontrasty barwne (uprawnienia budowlane).

Posadzki jednobarwne

Wykonanie podkładu posadzek wielobarwnych jest zupełnie takie same jak dla posadzek jednobarwnych. Do ułożenia desenia z masy terrazzowej różnych kolorów mogą być użyte wkładki (żyłki) miedziane, mosiężne i szklane. Można też ułożyć deseń bez żyłek. Różnica polega jedynie na tym, że wykonanie posadzki bez żyłek wymaga dłuższego czasu na związanie i częściowe stwardnienie poprzednio ułożonej masy każdego koloru (program egzamin ustny).

Wykonanie posadzek terrazzowo-mozaikowych w dwu lub kilku kolorach zaczyna się od wytyczenia desenia i ułożenia łat kierunkowych oraz wkładek (żyłek), które rozgraniczają poszczególne części rysunku powierzchni terrazzowej. Jeżeli rysunek na to pozwala, łaty mogą być łączone w specjalne ramki. Łaty kierunkowe układa się ze szczególną starannością, sprawdzając często ich położenie za pomocą poziomnicy (opinie o programie).

W pomieszczeniach z małym odchyleniem od kształtu prostokątnego rysunek zostaje zachowany i wyznaczony tak, jakby pomieszczenie miało kąty proste; nieregularność kątów musi się odbić na pasie stanowiącym obramowanie posadzki terrazzowej (fryzie), przylegającym do ściany. Najpierw rozkłada się na sucho łaty i ramki oczyszczone z zaprawy pozostałej po poprzedniej robocie. Następnie trzeba je sprawdzić za pomocą kątownika i ostatecznie ustalić ich położenie według poziomnicy; pod laty leżące poniżej właściwego poziomu podrzuca się zaprawę, łaty zaś leżące zbyt wysoko osadza się na właściwym poziomie lekkimi uderzeniami młotka poprzez drewniany klocek. Sprawdzone łaty kierunkowe i dokładnie ułożone ramki utwierdza się rozporkami i klinami, aby uczynić całą siatkę sztywną i nieruchomą (segregator aktów prawnych).

Następnie sprawdza się czy można przesuwać łatę po znakach kierunkowych i usuwa się resztę niedokładności w położeniu łat kierunkowych i ramek. Przy wykonywaniu posadzki bez żyłek, nanosi się kolejno masę terrazzową każdego koloru; dopiero po związaniu i częściowym ale dostatecznym stwardnieniu terrazzo jednego koloru oraz po usunięciu ramki przystępuje się do układania masy innego koloru. Przy rysunku wielobarwnym układa się najpierw masę terrazzową koloru przeważającego, później zaś kolejno terrazzo innych kolorów (promocja 3 w 1).