Mniejsza intensywność piku

Mniejsza intensywność piku jest wywołana prawdopodobnie tym, że wydzielający się w procesie dysocjacji tlenek wapniowy zostaje tu szybciej związany w krzemian dwu wapniowy niż w zestawach standardowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Z danych z literatury wynika, że występowanie przegięcia na piku, odpowiadającego dysocjacji kalcytu, może być wywołane dwiema przyczynami: nałożeniem na endotermiczny efekt rozkładu węglanu wapniowego albo efektu egzotermicznego, odpowiadającego powstawaniu glinianu lub żelazianu jedno- wapniowego w temperaturze 940°C, albo też endotermicznego efektu rozkładu krzemianowych faz przejściowych (gelenitu i innych), tworzonych w niższej temperaturze [20]. Należy również zaznaczyć, że w zestawach zawierających czerwony szlam dysocjacja węglanu wapniowego przebiega w niższej temperaturze (890-i-930°C) niż w zestawach porównawczych (930-f940°C), co dobrze pokazują minima na krzywych DTG (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Analiza termiczna pozwala zbadać zachowanie się mieszanin przy nagrzewaniu ich tylko do temperatury 1000°C, dlatego też, chcąc poznać procesy zachodzące w wyższej temperaturze, wykorzystano analizę rentgenowską (uprawnienia budowlane).

W celu przeprowadzenia analizy rentgenowskiej prażono równocześnie wszystkie zestawy w temperaturze 800-M200°C (bez ich przetrzymywania w końcowej temperaturze). Po wypaleniu studzono próbki w powietrzu i rozdrabniano je do całkowitego przejścia przez sito nr 00851*. Analizę rentgenowską uzyskanych spieków wykonano za pomocą aparatu DRON-I (Cu, Ka) (program egzamin ustny).
Badania prażonych próbek, zawierających czerwony szlam, nie wykazały zasadniczych różnic w stosunku do próbek porównawczych. Jednakże dane rentgenograficznc potwierdzają wcześniejszy wniosek, że dysocjacja węglanu wapniowego przebiega szybciej w mieszaninach zawierających czerwony szlam, tj. w próbkach serii I, prażonych w temperaturze 900°C; typowa dla kalcytu linia 3,029 A ma znacznie mniejszą intensywność niż w zestawach porównawczych (opinie o programie).

Synteza krzemianu

Synteza krzemianu dwuwapniowego zaczyna się w zestawach serii I w temperaturze o 100°C niższej niż w zestawach porównawczych. Tak więc, na rcntgenogramach próbek serii I, prażonych w temperaturze 800°C, na linię 2,696 A, odpowiadającą węglanowi wapniowemu, nakłada się linia 2,63 A - typowa dla belitu. Intensywność linii 2,63 A wzrasta ze wzrostem temperatury, co należy przypisać tworzeniu się nowej fazy (belitu); zawartość węglanu wapniowego w zestawie zmniejsza się bowiem ze wzrostem temperatury. Na rcntgenogramach próbek porównawczych linia belitu o dostatecznej intensywności pojawia się w temperaturze 900°C. Poza tym, analiza rentgenowska pozwala na wyjaśnienie przyczyny występowania przegięcia na piku endotermicznym w temperaturze 940°C. Aczkolwiek analiza rentgenowska nie wykazała obecności w spiekach serii I żadnych nowych związków, różnych od utworzonych w spiekach zestawów porównawczych (glinianu, żelazianu jedno wapniowego), to jednak należy przypuszczać, że efekt ten został wywołany przez egzotermiczną reakcję krystalizacji hydratu glinokrzemianu sodowego zawartego w czerwonym szlamie (segregator aktów prawnych).

Aczkolwiek pojawienie się belitu następuje w dość niskiej temperaturze (8004-900°C), to jednak intensywność jego linii jest mała. Podwyższenie temperatury prażenia sprzyja lepszej krystalizacji krzemianów wapniowych, co powoduje wzmocnienie linii typowych dla belitu oraz pojawienie się w temperaturze 1200°C dostatecznie intensywnej linii alitu - 3,02 A. Należy zaznaczyć, że intensywność linii alitu zmniejsza się dla zestawów obu serii wraz z obniżeniem wartości modułu nasycenia.

W celu zbadania procesu wiązania wolnego wapna próbki w kształcie walca średnicy 22 mm i wysokości 20 mm, wykonane z mieszanin o różnych składach, sprasowano pod ciśnieniem 15 MPa. Próbki prażono następnie w laboratoryjnym, elektrycznym piecu szybowym z wygrzewaniem przez 15 min w temperaturze prażenia (promocja 3 w 1).