Mocowanie łat drewnianych

W budynkach powyżej 5 kondygnacji stosować należy rusztowania wiszące segmentowe typu RWS-2/80, które spełniają rolę urządzenia transportu pionowego oraz pomostu roboczego brygady montażowej. Rusztowanie to zaopatrzone jest w płozy dystansowe, umożliwiające poruszanie po linii balkonów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Mocowanie łat drewnianych rozpoczyna się od dokładnego trasowania ich na ścianie. Przy trasowaniu należy bezwzględnie zachować równoległość w pionie i poziomie. Podczas mocowania łat drewnianych do podłoża należy zwrócić uwagę, aby powierzchnie łat przewidziane do pokrycia płytami a-c były równe. W przypadku wystąpienia nierówności ściany należy pod łatami umieścić i umocować drewniane podkładki dystansowe o grubościach zapewniających uzyskanie równej płaszczyzny elewacji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ze względu na to, że konstrukcja z łat drewnianych spełnia podstawową funkcję m. in. przy przenoszeniu obciążeń od ssania wiatru, wszystkie czynności związane z mocowaniem łat powinny być wykonane dokładnie i starannie (uprawnienia budowlane).

W zależności od rodzaju podłoża stosuje się następujące sposoby mocowania łat drewnianych:

• na ścianach z betonu komórkowego do mocowania łat należy używać wkrętów stalowych z łbem stożkowym długości 120 mm i 0 8 mm oraz tulejek rozporowych długości 80 mm,
• na innych ścianach należy używać wkrętów długości 100 mm i 0 8 mm oraz tulejek rozporowych długości 60 mm. (program egzamin ustny)

Mocowanie łat drewnianych do podłoża oraz uszczelek odbywa się w następującej kolejności:

• nawiercanie otworów 0 8 mm w łatach w odstępach 600 mm,
• przyłożenie łat na ścianie w miejsce wytrasowanych linii i zaznaczenie śladów w miejscu istniejących otworów w łatach,
• nawiercenie w ścianie otworów 0 12 mm w miejscach zaznaczonych śladów,
• osadzenie w otworach w ścianie tulejek rozporowych z tworzywa termoplastycznego,
• zamocowanie łat drewnianych do podłoża za pomocą wkrętów stalowych,
• przybicie do łat uszczelek z kauczuku etylenowo-propylenowego za pomocą gwoździ,
• przybicie do łat uszczelek z PCW do uszczelnienia spoin poziomych, za pomocą gwoździ 1/2″.

Przed przystąpieniem do mocowania płyt a-c należy średnicę fabrycznie wykonanych otworów równą 3 mm powiększyć do 3,5 mm lub 5 mm, w zależności od przyjętego sposobu mocowania (gwoździe lub wkręty). Płyty należy mocować zachowując poziome i pionowe spoiny między płytami szerokości 5-10 mm (opinie o programie).

Kontrola jakości

Kontrola jakości wykonania zabezpieczenia obejmuje:

• sprawdzenie podkładu z łat drewnianych,
• sprawdzenie elewacji z płyt a-c.

Sprawdzenie podkładu z łat drewnianych polega na badaniu:

• pionowości łat i ich rozstawu,
• pionowości lica łat,
• umocowania łat (rodzaj wkrętów i tulejek, rozstaw wkrętów, podkładki dystansowe, prawidłowość zakotwienia),
• rodzaju i umocowania uszczelek (segregator aktów prawnych).

Sprawdzenie elewacji polega na badaniu:

• zamocowania płyt a-c do łat drewnianych,
• równości płaszczyzny elewacji,
• szerokości i prostoliniowości elewacji,
• uszczelnienia spoin poziomych i pionowych,
• barwy elewacji,
• uszkodzeń płyt a-c.

Decyzja o podjęciu robót oraz wybór odpowiedniej metody zabezpieczenia ścian powinny być poprzedzone dokładnym rozeznaniem w zakresie konstrukcji ścian oraz rodzaju usterek i ich lokalizacji. Podstawą realizacji robót zabezpieczających powinien być projekt wykonania zabezpieczeń, uwzględniający wyniki przeprowadzonej inwentaryzacji wad i usterek (promocja 3 w 1).

Warunkiem skuteczności zabezpieczeń wykonanych jedną z podanych metod jest uprzednia naprawa stropodachów przez odpowiednie ich zdylatowanie przy stwierdzeniu uszkodzeń ścian wynikających z odkształceń cieplnych stropodachów. W ramach zabezpieczenia ścian należy wyreperować i uszczelnić stolarkę oraz obróbki blacharskie.