Model empiryczny

Modele skierowane na problemy rozpoznawania podobieństw i mechanizmy uczenia można znaleźć w obfitości. Projekt SOAR Johna Lairda, Allena Newella i Paula Rosenblooma stanowi godny szacunku przykład. A temat ważności - i trudności - modelowania wiedzy potocznej był w ostatnich latach wszechobecny, z wieloma sugestiami rozwiązań pojawiającymi się w trakcie badania. Są one być może wszystkie beznadziejne, jak zdaje się sądzić Putnam, ale nie można się o tym przekonać bez budowania i testowania ich rzeczywistych modeli (program uprawnienia budowlane na komputer).

To ostatnie zdanie nie jest oczywiście ściśle prawdziwe. Kiedy odrzucenie a priori jakiejś idei jest słuszne, budowniczy podawanego w wątpliwość modelu empirycznego nalegający na jego utrzymanie prędzej czy później musi stawić czoła chórowi krzyczących: „A nie mówiliśmy!" Jest to stałe ryzyko, jedno z wielu w sztucznej inteligencji. Sęk w tym. jak wypowiedzieć prawdziwy a priori dowód niemożliwości tylko na podstawie błędów wyobraźni. Tradycyjną reakcją hlozotów jest: więcej analiz a priori i dyskusji. Odpowiedzią badaczy sztucznej inteligencji: zbuduj to i sprawdź (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Putnam oferuje nam jaskrawy przykład tej różnicy w swym rozważaniu możliwości ruszenia problemu wiedzy potocznej. Udaje mu się, na wzór Kartezjusza, wyobrazić fikcję eksperymentu myślowego, która obecnie staje się rzeczywistością, i podobnie jak Kartezjusz jest przygotowany do odrzucenia go z góry (uprawnienia budowlane). Można, jak mówi Putnam, po prostu próbować zaprogramować w maszynie wszystkie informacje, jakie składają się na subtelny mechanizm ludzkiego wyczucia indukcyjnego (włącznie z informacją implicite zawartą w pamięci człowieka). Sformalizowanie tych informacji będzie wymagało pokoleń badaczy (przypuszczalnie nie będzie to w ogóle możliwe z powodu ogromu zaangażowanej informacji); i nie jest jasne, czy wynik byłby czymś więcej niż gigantycznym systemem ekspertowym. Nikt nie uzna tego za bardzo pociągające (program egzamin ustny). Taka „inteligencja" będzie według wszelkiego prawdopodobieństwa straszliwie bez wyobraźni…

Wywody aerodynamików

Opis ten niemal dokładnie odpowiada wielgachnemu projektowi Douglasa Lenata o nazwie CYC. Można by powiedzieć, że Lenat usiłuje stworzyć chodzącą encyklopedię: pełną myślową „garść” potocznej wiedzy ujętą w formie jednolitej bazy danych, zawierającej wszystkie wyrażone lub presuponowane milcząco fakty - w jednej encyklopedii! Wiąże się to z ręcznym przełożeniem milionów reprezentacji na jednolity język (niemałe zadanie), z których, jak się oczekuje, maszynka wnioskująca będzie mogła dedukować. co tylko jej będzie potrzebne w chwili natrafienia na jakąś nową sytuację w świecie: na przykład fakt, że ludzie na ogół wolą. by nie obcinać im stóp. lub fakt, że plażowicze są rzadkością na Przylądku Cod w lutym (opinie o programie).

Większość z ludzi oceniających sztuczną inteligencję podziela zawistny pogląd na ten projekt: nie jest jasne, jak mówi Putnam, czy projekt zrobi cokolwiek, czy nauczy nas czegokolwiek o umyśle: według wszelkiego prawdopodobieństw będzie, jak to określił, straszliwie bez wyobraźni. A wielu posunie się dalej i będzie nalegało, by projekt ten. ponieważ perspektywy są tak mętne, a koszty tak duże. został zarzucony na rzecz bardziej obiecujących przedsięwzięć. (Obecne oszacowania są mierzone w osobo-wiekach pracy - Putnam nie zaprzątałby sobie nawet głowy próbą wyobrażenia sobie w szczegółach. co to znaczy) Ale projekt jest finansowany, a więc zobaczymy (segregator aktów prawnych).

Pobrzmiewa tu całkiem podstawowe założenie metodologiczne. Filozofowie mają tendencję do postrzegania projektów sztucznej inteligencji z pełnym wyższości lekceważeniem, z jakim traktuje się tych upartych głupców, którzy wciąż usiłują przeprowadzić kwadraturę koła lub trysekcję kąta przy użyciu kompasu i łaty: udowodniliśmy. że nie da się tego zrobić, więc rzućcie to! Ale tak się składa, ze dowody nie są w tym wypadku geometryczne: obwarowane są założeniami dotyczącymi „wiarygodnych" warunków brzegowych i obfitują w idealizacje, które mogą się tu okazać tak niewłaściwe jak owe uparte wywody aerodynamików, z których wynika, że trzmiele nie mogą latać (promocja 3 w 1).